کلاغ‌ها هنوز زنده‌اند....

Merged review:

کلاغ‌ها هنوز زنده‌اند....
      

        "There is no greater bore than perfection."
      

        "Mother, Give me the sun.."
      

        "I realized then that a man who had lived only one day could easily live for a hundred years in prison. He would have enough memories to keep him from being bored. In a way, it was an advantage."

"I could hear that I was being judged intelligent. But I couldn't quite understand how an ordinary man's good qualities could become crushing accusations against a guilty man."
      

        I had to study this book in half a day and I got to say that it's really easy to read. The part entitled "experience" in each chapter sets your mind ready for the rest of the material. The material is presented in an organized way which was just so helpful.(I'm not good at memorizing stuff, but this sequence of the material helped me learn much faster than I thought.)
The edition I was reading was the 3rd one, but still it needs updating. Especially the chapter regarding technology.
There are also videos on YouTube to help you with understanding the techniques.
      

        تکه‌هایی از متن که اثر عمیقی در من داشتن:

«چه زندگی خوشبختی می‌داشتم اگر تو به عنوان دوست، به عنوان رئیس، به عنوان عمو، به عنوان پدربزرگ، و حتی (اگرچه با تردید بیشتر) به عنوان ناپدری با من طرف می‌بودی. فقط به عنوان پدر است که تو برایم بیش از حد قوی بوده‌ای.»

«من از هر جهتی که نگاه می‌کردم، می‌دیدم نسبت به تو مقصرم، می‌دیدم مدیون توام.»

«تردیدی نیست که من هم بر او تاثیر داشته‌ام، اما نه به قصد، بلکه به صرف موجودیتم.»

«حتی خود اوتلا هم می‌تواند خودش را از دید تو نگاه کند، در رنجی که تو می‌بری سهیم شود و در نتیجه -نه مایوس، مأیوس شدن کار من است- بلکه سخت غصه‌دار شود.»

«تلاش‌های من برای ازدواج در حقیقت پرعظمت‌ترین و امیدبخش‌ترین تلاش برای نجات از قلمرو تو از کار درآمدند، که البته به تناسب پرعظمت‌ترین شکست را هم به ارمغان آوردند.»

«اگر جهان فقط از من و تو تشکیل می‌شد (این تصوری بود که تمایل زیادی به آن داشتم), آن‌وقت انتهای پاکی این جهان تو بودی، و من، از برکت توصیه‌ی تو، ابتدای کثافتش.»
      

        «و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌یینند.»
      

        *Too long for what it was*; 
and what it was in the second half was very close to a high-school Netflix series. (You know the type you might have watched one, and then waste your time on another one, because they're basically the same just slightly different in cast and title)
The first half was worth reading, though. [How I hoped to have a mentor like Julian in my life:)
      

        «رنگ اتاق‌های خانه‌ی ما صورتی بود. روز جمعه پدرم همه‌ی اتاق‌های ما را رنگ زد - رنگ آبی. رنگ آبی زیاد آمد. من خورشید را آبی کردم: شهر ما آبی‌ست.  آفتاب دیگر زرد نیست، آبی‌ست. رنگ مهتاب‌ست. شهر ما همیشه مهتابی‌ست. همه‌ی مردم رنگ مهتابی دارند. همه‌ی مردم زیر رنگ مهتابی، مهربان شده‌اند. لباس سرباز‌ها مهتابی شد، سرباز‌ها مهربان شدند.»

با نقاشی عباس کیارستمی خوانده شد. بدون حذفیات.
      

        آسمان عاطفه ندارد.
      

        Just look at the title. Need I say more?
      

        شخصیت پرسیکف رو دوست داشتم:)
«کلا لحن همه‌ی آدم‌ها هنگام صحبت با پرسیکف، یا محترمانه و هراسان بود یا توام با ریشخندی پرمهر؛ گویی با کودکی حرف می‌زدند که فقط هیکل درشتی دارد.»

من این کتاب رو با ترجمه‌ی بابک شهاب و از نشر برج خوندم. اشتباهات تایپی کم نبود.