بسم الله الرحمن الرحیم.

مادر خیلی مهمه، کهن الگوی مادر در داستان ها حتی بیشتر از واقعیت مشکل آفرینی میکنه و باعث دردسر میشه.
منظورم چه نوع مادری‌هایه؟
خب،همونا که بچه‌هاشون رو ول میکنن می‌رن و اون طفلکیا یه عمر با طرحواره‌های رهاشدگی و دوست داشته نشدن زندگی می‌کنن‌.

این داستان راجع به یه پرنسس نانازی که از بچگی نامزد داشته و حالا که هجده سالش شده وقت شوهرشه نیست!
اینطور بگم که سفر یه دختر( با طرحواره‌های  که بالا نام بردم) به همراه پدرش که دارای حداقل ملاک های لازم برای یک پدره و یه گرگ زیادی باهوش و خوش‌قیافه( دیگه همه‌تون می‌دونید چقدر وولف رو دوست داشتم) و در آخر یک سگه.( وندلم زیادی دوست نداشتم)

اگه اهل فیلم و‌ سریال باشید ممکنه اسم سه‌گانه‌ی(دهمین پادشاه دیوانه) به گوش‌تون خورده باشه و از رو همین کتاب هم ساخته شده. مو به مو اتفاقات کتاب رو پیاده کردن من کمتر فیلم این شکلیی دیدم.

پ‌ن¹: کتاب توصیفات بسیار ساده و به دور از پیچیدگی داره ،منتهی در ترجمه کمی لنگ زدن مشاهده کردم که هیچ‌کاری نمیشه براش کرد،مگه اینکه زبان اصلی بخونید،چون این کتاب یکبار‌ چاپ شده و  نسخه‌ی فیزیکیش در دسترس نیست و باید به همین الکترونیکش قناعت کنید.

پ‌ن²:کتاب طنز خوبی داشت، شخصیت ها توی دل بدترین گرفتاری‌ها هم شما رو به خنده می‌ندازن.( البته مثلا اگه مثل من از وولف خوشتون بیاد هر چی بگه براش ذوق می‌کنید و می خندید😔😂)
پ‌ن³: شما می تونید این کتاب رو یه داستان پرنسسی ببینید که یه دور سفید برفی،گیسوکمند،زیبای خفته و اینا رو براتون تداعی کنه اما برداشت من همونیه که اول گفتم( مشکلات روانی کاراکترا برام مشهود تر بود)

پ‌ن⁴:ممکنه مخالفت کنید باهام،ولی  سالم ترین شخصیت کتاب همون وولفه. تونی که یه معتاد به الکلِ خرابکاره که از شدت ناکامی های  زندگیش زده به سیم آخر و دخترش رو به یه لوبیایی سحر آمیز فروخت.
وندل( همون سگه و گره‌ی اصلی داستان) تا قبل از سگ شدنش چنان با تبختر رفتار میکرد انگار کیه. خب مامان بزرگت سفید برفی بود که اونم گِل خاصی به سر کسی نزد ،تو دیگه چرا این همه باد غرور برت داشته. بعدشم که سگ شد تا اخلاقش خوب بشه و یکم وفاداری و شهامت پیدا کنه کلی دهن ما رو مورد عنایت قرار داد.
ویرجینیاهم که گوشت تلخ و خودبین بود.تا اواسط کتاب که به هر دری زد برگرده خونه‌ش(که کاملا طبیعیه) اما مدل رفتارش با بقیه بسیار طلبکارانه بود. بیشتر این اخلاق زیباشم مدیون مادر قشنگ تر از خودشیم که ولش کرد رفت و بهش کمبود داد.
وولف بچم دروغگو و قاتل خوبی بود اما بعد تصمیم گرفت به این جماعت کمک کنه( قطعا چون عاشق بر و روی ویرجینیا شد) و تا اخرم از یه سگ وفادار، وفای بیشتری از خودش نشون داد.

پ‌ن⁵: این کتاب رو توصیه میکنم؟ وقتی به یه کتاب سه میدم یعنی یه اثر متوسط می بینمش و یکم برای معرفی کردنش دو دل میشم،که بازم چون نوع‌نگاها متفاوته اینطور میشه برام.

پ‌ن⁶: نم دیگه میخواستم چی بگم که پرید از سرم،سوالی داشتید بفرماید شاید همون نوشته‌ی از یاد رفتم باشه😂🫶
        

          تا حالا فکر کردین بعد از اینکه سیندرلا کفش بلورین رو پوشید و شاهزاده فهمید دختر رویاهاش رو پیدا کرده و اونو با خودش به قصر برد چه اتفاقی برای مادرخوانده و خواهرخوانده‌های سیندرلا افتاد؟
اعتراف می‌کنم که هیچوقت بهش فکر نکردم. برای من فقط سیندرلا مهم بود ولی جنیفر دانلی به خواهرخوانده‌ها فکر می‌کرده و برای ما  تعریف میکنه چه اتفاقی برای اونا افتاد یا بهتره بگم تعریف می‌کنه اونا کی بودن و کی شدن
کنار این ما داستان مبارزه تقدیر و شانس رو هم می‌خونیم 

این کتاب خیلی خیلی بهتر از انتظارم ظاهر شد 
کتاب ایده خیلی جالبی داشت. نویسنده به خوبی جزئیات داستان و اجزا رو چیده بود و هیچ اتفاق عبث و بیهوده ای توش نیفتاد و جدا از اون هیجان انگیز بود
شخصیت پردازی ها عالی بود و من تک تک شخصیت های کتاب رو درک می‌کردم 
از همه بیشتر از ایزابل و شانس خوشم اومد 
محاوره‌ها و توصیفات جذاب و به جا بودن و ترجمه هم روون و خوب بود ویراستاری خوبی هم داشت 
شاید فکر کنین فقط با یه کتاب سرگرم کننده مواجهین ولی این کتاب پر از درس بود و داستان پخته ای داشت
البته تم فمنیستی هم داشت ولی خب واقعیت اون زمان تقریبا همین بوده
در کل بشدت از کتاب لذت بردم و درگیرش بودم و قطعا به بقیه هم توصیه میکنم بخوننش 

پ.ن: وقتی این کتاب رو میخوندم یه مسئله مدام تو ذهنم بود. خواهرخوانده از جنس کتاب های پرنسسی و عاشقانه بود. از دسته کتاب هایی که کلی تو اینستا تبلیغ می‌شن ولی یه سر و گردن از همه اونا بالاتر و بهتر بود ولی گمنامه
این واقعا ناراحتم می‌کنه که یه کتاب خوب گمنام باشه و کتاب های نه چندان خوب معروف و بولد باشن 
فقط یه نگاه به تعداد کسایی که این کتاب و اون کتاب ها رو خوندن نشون میده وضعیت به چه شکله
پ.ن²: کتاب پر از جملات قشنگ بود و اعتراف می‌کنم تا قبل این کتاب فکر می‌کردم کتابایی که اینهمه جملات قصار دارن محتوای به درد بخوری ندارن
پ.ن³: سه مورد اشتباه تو کتاب به چشمم خورد: یه جا بجای دوک اعظم نوشته شده بود وزیر اعظم، یه جا هم به جای منم (من هستم) نوشته شده بود من هم. و اشتباه قابل توجه سوم این بود که تو پی نوشت ص ۴۶۹ داستان تروا نقل شده بود ولی جای یونان و تروا تو این داستان عوض شده بود که باید اصلاح شه.
پ.ن⁴: عکس تزئینیه ولی به داستان خیلی نزدیکه. 
        

          آخر های کتاب به معنای واقعی منو شوکه کرد؛ حتی نمیدونم چطوری قراره بعد از این کتاب به انسان ها اعتماد کنم😂💔
        

          زخم عمیق انزوا

دوستی آغوش است. آغوشی برای تجربه و کشف خود. دوستی بازتاب علاقه و توجه هر آدمی به خودش است. دوستی از ارتباط آدم با خودش نشأت می‌گیرد. و جمع دوستان، خالق فضایی باز است برای جستجوی جهانی مشترک تا هر شخص با آن به زندگی خود عمق بدهد و همه‌ بتوانند همدیگر را از زوال و انزوا خلاص کنند. آدم‌ها را دوستیِ پایدار و بی‌غش به درک مسئولیت متقابل می‌رساند؛ به درک اینکه این مسئولیت در قبال افکار و احساسات درونی خود و دیگری ابهام و سرکوب را برنمی‌تابد. حالا فرض کنید که به‌یکباره همه‌چیز رنگ عوض کند و انسان از دنیای رفاقت به برزخِ تنهاییِ اجباری پرتاب شود. طردی اجباری آن هم با ضربهٔ تهمت و افترا. این از دست دادن و تجربهٔ ناکامی می‌تواند او را مجبور کند به تحمل دردناک‌ترین شکل تنهایی که نتیجهٔ قطعی‌اش تردید است؛ تردید در ادامه دادن یا رها کردن، تردید در دل کندن یا دل دادن، و ابتلا به تردید، یعنی رنجِ مدام و مداوم. شاید تلاش برای رهایی از این رنج، به گریز از گذشته و خواستِ انزوا بینجامد؛ شاید هم رهایی در گروِ نفهمیدن ماجرا و فراموشی باشد، یا شاید در عادت کردن به سکوت گزنده‌ای که خاطرات را در خود می‌بلعد. هرچه هست، سایهٔ تنهایی و بلاتکلیفی در همه‌جا سنگینی می‌کند و مطرود را در کندوکاو وجودش و در مواجهه با خود و با اطرافیانش ناتوان می‌کند؛ شاید تا روزی که مطرود به این باور برسد که اصلاً فهمیدنِ درد است که انسان را به تفکر وادار می‌کند. تا روزی که به این باور برسد که باید بی‌پرده با گذشته مواجه شود و هزارتوی تنهایی خودش را بکاود، حفر کند، آن هم با چکش صداقتی بی‌رحمانه.
سوکورو تازاکی یکی از آن مطرودهاست در جایی از این جهان که توانسته‌ خاطراتش را زیر پوست روزمرگی دفن کند، احساساتش را هرگز.
        

          جالب بود🤔
خب من خدا رو شکر وقتی حسابی تو مجازی ترکیده بود اینستا نبودم 
و این باعث شد بدون انتظار ازش لذت ببرم
داستان راجب دختری به اسم فیبله ، که پدرش اون رو توی جزیره دزد ها با زخمی که خودش ایجاد کرده بود رها می‌کنه ، در حالی که خواسته یه روزی خودش رو به اون برسونه، اونو پیدا کنه و ازش چیزی که واسه خودشه رو بخواد

داستان با اینکه قابل پیش بینی بود کشش داشت اونقدر که تونستم خیلی سریع تمومش کنم
همچنین شخصیت پردازی های کیوتی داره به شخصه به نظرم همه شخصیت ها حتی قدیس به شیوه خودشون ناز بودن 
و در آخر از با وجود تموم اینها قسمت های لا به لای کتاب بود که گفتنشون لزومی نداره و پسند من نبودن (چیزای جزئی بودن)
        

          راستش اولش فکر میکنید یه کتاب درام معمولیه ولی هرچی میره جلو تر  گره ها و سوالاتون بیشتر میشه و در آخر.....یهو به خودتون میاید میبیند فقط و فقط یه گره کوچولو بوده که خیلی زیرکانه در ترتیب چیدمان فصل های کتاب با ظرافت کامل گذاشته شده ...خیلی نه بخاطر خود داستان  بلکه بخاطر اون حقه ساده اما بسیار موثر و فریبکارانه نویسنده، ایشون رو تحسین میکنم...ترفندی که زدن انقدر ساده بود که ممکنه بعضیا بابت گول خوردنشون از نویسنده ، کمی عصبانی.... بشن...
        

          عشق مردی پولدار دنیا دیده، نسبتا مسن، خانواده دار و با اصل و نسب  به دختر فقیر، یتیم، محجوب ،چشم و گوش بسته  جوان و  ...بعد هم که دختر یهویی پولدار میشود و خانواده اش را از زیر بوته پیدا میکند.
تخیلی، فانتزی نیست به نظرتون🤔

و اما نویسنده در کنار یک عاشقانه ی نسبتا جذاب و پر کشش، خوب حرفهایش را زده. کتاب به شدت مسیحیت تحریف شده با آن قوانین دست و پا گیر و مسخره اش را تبلیغ میکند. همچنین تأکید زیادی روی نقش تربیت در انسان سازی دارد.
یا در سایه ی دین مسیحیت تربیت شده ای و استعدادهای وجودیت به اوج رسیدند، یا در مسیر کمالند و یا شرایط تربیت شدن را نداشتی در نتیجه  بدوی، جاهل و عقب مانده ای 
🫤🫤

یک جاهایی با نویسنده موافق بودم ، یک جاهایی فقط از قصه لذت بردم و اونجاهایی که پایبندی به قوانین دینِ از من دراریشون عملا رگ حیاتشون رو بسته بود واقعا ناراحت میشدم.

و اینکه به نظرم این سطح از فهم و شعور و درایت و اشراف به همه چی برای یک دختر هفده،هجده ساله که در اوج شور و شعف جوانیه خیلی خیلی زیادی بود اما چه میشود کرد تربیت در سایه ی دین مسیحیت زیر دست یک مسیحی آداب دان واقعا انسان سازه و از یک دختر هفت هشت ساله ی سرکش و یاغی البته با ذات خوب یک  نوجوان عاقله و فرهیخته و همه چی تمام میسازه، همه چی تمام نه ها، همّه چی تمام🫠🫠
 اگر تخیلی، فانتزی نیست پس چیه🫠🫠

در نهایت دوستش داشتم خب، کنار جین ایر بهم خوش گذشت. امید با بقیه آثار برونته ها هم بهم خوش بگذره🤲

پایان کتاب به وقت دیشب، فکر کنم هفتم شهریور بود🤔
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

مجسمه مجموعه سخنرانی‌های رهبری در طول سالیان مختلف در باب موضوعات مهمی مثل انقلاب، نظام شاهنشاهی، مردم و حکومته.
اشتباه نکنم هفت یا هشت فصل با تیترهای متمایز از هم این کتاب رو شکل می‌ده.
زیر هر سخنرانی سال و رویداد سخنرانی قید شده که برای اطمینان بیشتر از صحت و درستی نقل می‌تونید خودتون برید چک‌کنید( من نرفتم چک‌کنم).
یک‌سری مطالب مدام تکرار می‌شد،ممکن برای کسی حوصله سر بر باشه اما من به شخصه بدم نیومد چون اهمیت مسئله‌ی مطرح شده باید جا‌میوفتاد.

پ‌ن¹: کی ایرانی تره؟ شاه یا رهبران انقلاب؟
 این سوالیه که بهرحال باید بهش پاسخ داده بشه. اگر ما بخوایم خط خونی رو نگاه کنیم با خودمون میگیم خب جفت‌شون دیگه. اما خون همه چیز نیست(خوشبختانه یا متاسفانه؟) شاید هم نسل‌های من( بچه‌های دهه ۸۰_۹۰) اینطور بهشون القا شده باشه که شاه شخصیت مظلوم و فداکاری بود که اخوندا از کشور انداختنش بیرون، خب کمابیش ما نسل زدیا یکم چشم‌گرایم( عقلمون به‌چشممونه،حالا شامل همه نمیشه، نیاید بزنیدم)  
با خودمون میگیم عههههه، شاه به اون خوش‌تیپی با اون اِهن و تُلُپ مگه ممکن بود بد ایران رو بخواد؟ مگه نه اینکه روابط ما رو با جهان( شما بخونید امریکا انگلیس اسرائیل) بهبود بخشید و به نوعی دروازه تمدن جهانی رو باز کرد؟ پس اینا چه مرگشون بود انداختنش بیرون؟

خب جوابی که من گرفتم این بود ، کسی ایرانی تره که  فرهنگ و تاریخچه‌ی خودش رو حفظ کنه و عزت رو برای مردمش بخواد .
بی رودربایستی قبل از انقلاب ما مردم ذلیلی بودیم، فرصت رشد و شکوفایم نداشتیم.غرور ملی نداشتیم،تو سری خور بودیم،از شاه بگیر تا رعیت. 
و وقتی می‌گیم امام به ما جرئت طوفان داد حرف بیراهی که نمی‌زنیم، واقعا همین بود. کاری شبیه به معجزه کرد.

پ‌ن²: فقط پهلویا بد بودن؟ آ همه خوب‌بودن قبل‌شون؟
خب  به این سوال من چنین جوابی میدم، مشکل ما نه با شاه پهلوی که با نظام شاهنشاهیه. کلا کسی که بیاد بشینه رو تخت شاهی و بگه بقیه همه رعیت منن. و این یعنی از حکومت ماده‌ها بگیر تا برس به پهلوی. شاید بگید نه دیگه نشد، همه‌شونم اینقدر بد نبودن که،ببین مثلا صفویه و زندیه و فلان چقدر شکوفا بودن
اولا که شکوفای این دوره‌ها برمیگرده به فرهنگ اسلامی و ثانیا  کیا شکوفا شدن؟ بچه رعیتا؟ نه عزیزم، بازم اشراف و‌نجبا بودن( شاید بخواید امیر کبیر رو مثال بزنید ولی اونم اگر پدرش تو دربار کار نمیکرد عمرا کشف میشد)

پس نظام شاهنشاهی اصولا خلاقیت و عزت کشه . و این یعنی ما با هر نوع شاهی مشکل داریم و حکومت فقط باید دست کسی باشه که خدا تعیین میکنه
( حالا ما لیاقت درک حضور‌نداریم )

چیزی که خیلی توی متن کتاب دیده میشد پافشاری رهبری بر استقلال ملیه، لپ کلام اینکه ایرانی جماعت نباید چشم به دست و دهن اجنبی بدوزه،میخواد علم یاد بگیره؟ خو‌ بگیره، احسنت، تبارک الله ولی اصلش رو فراموش‌نکنه. علم رو با قر و فر اشتباه نگیره،پاسدار فرهنگ ملیش و به نوعی نماینده و مبلغش باشه .
خب قطعا من وقتی این تاکید رو می بینم با خودم میگم اینا ایرانی تر ان( اشاره به رهبران انقلاب)

پ‌ن³:ایا این کتاب رو توصیه میکنم؟ بله کادو پیچ‌کنید دست دوستان روشنفکر غرب‌گراتون، البته هدیه‌ی مناسبی برای دوستان خودتحقیرگرمونم هست