از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید. راستش من این در این دو برداشت تفاوتی نمی‌بینم. ما از طریق مکانیزم فرار از خود است که خویشتن را پیدا می‌کنیم.

اگر عشق را (حقیقی ترین آنرا) بیابیم، می‌توانیم آن بخش های از دست داده‌ی خویش را دوباره بازیابیم.

ذهن شما چونان یک کهکشان است. چونان تاریک که یک بارقه نور آن را روشن نمی‌سازد. اما روشن که شد، دیگر به همه‌ی دنیا می‌ارزد.