“اغلب از بیمارانم می‌شنوم که شب ها درد بیشتری احساس می‌کنند، اینطور نیست درد آنها در شب بیشتر شود. فقط در شب هیچ چیز وجود ندارد که حواس آنها را پرت کند. ذهن ساکت میشود و دردی که تمام روز آنجا بوده بلندتر به نظر می‌رسد.”

“صدای درون سرت - صدایی که تمام مدت باهات حرف میزنه قابل اعتماد نیست. بیشتر اوقات اشتباهه تا درست.”

از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید. راستش من این در این دو برداشت تفاوتی نمی‌بینم. ما از طریق مکانیزم فرار از خود است که خویشتن را پیدا می‌کنیم.

اگر عشق را (حقیقی ترین آنرا) بیابیم، می‌توانیم آن بخش های از دست داده‌ی خویش را دوباره بازیابیم.

ذهن شما چونان یک کهکشان است. چونان تاریک که یک بارقه نور آن را روشن نمی‌سازد. اما روشن که شد، دیگر به همه‌ی دنیا می‌ارزد.