نورا همیشه فکر می‌کرد هر انسانی مانند یک شهر است. شاید بعضی محله‌های شهر جای ناپسندی باشند، اما نمی‌توان به خاطر آن‌ها کل شهر را زیر سوال برد. هر شهری آدم‌های حقه‌باز، خیابان‌های ناامن و خطرناک و حومه فقرنشین دارد، با این‌ حال ویژگی های خوب شهر باعث می‌شود آدم چنین چیزهایی را هم تحمل کند.
        

                کلمات را تحقیر می‌کنی، بکن؛
محبت و مهر را خوار می‌شمری، بشمر؛
هم‌آغوشی رو می‌ستایی، خیلی هم خوب!
اما فقط به عشق کاری نداشته باش، رفیق!
تنها راهی که می‌توانی از طریق آن دریچه‌ای پیدا کنی و نگاهی دزدیده و سریع به ابدیت بیندازی، همین عشق است!
        

                "اگر استاد موری شوارتز هیچ درسی به من نیاموخته باشد، دست‌کم این را به من یاد داد که به هیچ‌وجه دیگر خیلی دیر شده نداریم.
او، خود، تا لحظه‌ی خداحافظی، مدام در حال تغییر و دگرگونی بود."
        

                "اگه نتونی راه برگشتت رو به خوشحالی پیدا کنی،
راه رسیدنت رو به جایی پیدا کن که اونجا کمتر غمگین باشی."
        

                اژدهای کوچک گفت: "الان اصلا وقت ندارم گل‌ها رو ببینم‌."
پاندای بزرگ گفت: "درست به همین خاطر باید اون‌ها رو ببینی، شاید فردا دیگه نباشن."
        

                "رهایی در این است که شبیهِ دیوانه‌ها باشی."
        

                "نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هرکی هرچی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم‌ها عقیده‌ات را که می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم‌ها بی‌فایده‌ست."