ترس از این که در اشتباه باشید، تبعات گسترده ای دارد. زیرا عقاید و باور های شما به شدّت به عزّت نفس‌تان گره خورده‌اند. در اشتباه بودن می‌تواند برابر با حماقت، بد بودن یا بی ارزش بودن باشد. اگر باورها و نظرات به عنوان فرضیه هایی موقّتی در نظر گرفته شوند یعنی احتمال رد شدن و اصلاح برای آن ها در نظر بگیرید، می‌توانند گام بسیار بزرگی به سمت جلو باشند. به جای این که عزّت‌نفس خود را بر اساس همیشه بر حقّ بودن و عدم اشتباه قرار دهید، می‌توانید تصویرتان را از خودتان به این شکل اصلاح کنید که می‌خواهید حقیقت را پیدا کنید.

اضطراب، تفکر بیش از حد ما را در مسیری موذیانه و در عین حال هوشمندانه هدایت و از بدترین ترس های ما تغذیه می‌کند

گناه همیشه آن چیزی نیست که همه فکر می‌کنند، همیشه که دزدی کردن و دروغ گفتن نیست. گناه یک انسان این است که بی رحمانه زندگی دیگران نادیده بگیرد و از زخم هایی که پشت سرش به‌جا گذاشته غافل باشد.

کشیش می‌خواست فریاد بزند:«بهشت آن طوری که خیال می‌کنید نیست.» اما جلو خودش را گرفت. این دهاتی ها شرعیاتشان را مثل بچه ها یاد گرفته بودند، تصورشان از بهشت جایی بود که در آن ظلم و مالیات سنگین نباشد. چه کسی دلش می‌آمد رؤیای شیرینشان را خراب کند؟

خوب میدانستم که قنوط(ناامیدی از رحمت خدا) از گناهان کبیره است، اما حکمت خاموشی خدا را نمی‌فهمیدم.