همیشه قبل هر حرفی برایت شعر می‌خوانم
قبولم کن من آداب زیارت را نمی‌دانم

نمی‌دانم چرا این‌قدر با من مهربان هستی
نمی‌دانم کنارت میزبانم یا که مهمانم

نگاهم روبه‌روی تو بلاتکلیف می‌ماند
که از لبخند لبریزم، که از گریه فراوانم

به دریا می‌زنم، دریا ضریح توست غرقم کن
در این امواج پرشوری که من یک قطره از آنم

سکوت هرچه آیینه! نمازم را طمأنینه!
بریز آرامشی دیرینه در سینه، پریشانم

تماشا می‌شوی آیه به آیه در قنوت من
تویی شرط و شروط من اگر گاهی مسلمانم

اگر سلطان تویی دیگر اِبایی نیست می‌گویم:
که من یک شاعر درباری‌ام، مداح سلطانم
.
.
.
دلم هوای حرم کرده است میدانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالاسر...💔
      

        ده سالم که بود
عاشق این مدل کتاب ها بودم
با این نوعِ گفتار و فونت و طراحی صفحه
همین الان هم معتقدم این کتاب به درد بچه های سنین دبستان می خوره و قطعا ازش لذت می برن!
البته خودِ نویسندهٔ کتاب گفته بهترین سن برای مطالعهٔ این کتاب ده تا دوازده سال هست
موضوع خیلی کاربردی ای هم داره؛
به بچه ها یاد میده که اگر احساس کردن دارن به کسی حسودی می کنن، دقیقا چطور باید جلوی حسادت خودشون رو بگیرن
      

        من بُتَم، آری بتم، از سنگ و چوب، از آهنم 
قتل بت‌ها را خلیل انداخته بر گردنم/
من همان سنگم، همان چوبم که یک روز دگر 
دست‌های بت شکن کعبه تراشید از تنم/
هم عذابم، هم ثوابم، هم سپیدم، هم سیاه 
هم اهورازاده‌ام، همزاده اهریمنم/
سرکشی‌ها می‌کند طبعم اگر چه می‌چکد 
کشف الاسرار از لبانم، رازها از گلشنم/
هم گلستان پرورم مانند سعدی، هم هنوز 
لکه‌ی ننگ خبیثات است روی دامنم/
گاه گاهی خنده مستانه‌ام خمریه است 
گاه می‌ریزد مصیبت نامه‌ها از شیونم/
گاه در اوج خماری، گاه بین نشئگی 
می‌شود خرج اتینا پاره‌ای از میهنم/
گاهی اما هم امیرم، هم کبیرم، هم شهید 
می‌کند آغوش رحمت کربلا را مدفنم/
آفتاب از طوس می‌تابد به خاکم روز و شب 
من به لطف بهترین آغوش دنیا روشنم/
از زلیخای درونم می‌گریزم سوی تو 
عشق تو جوشن کبیری ساخت از پیراهنم 
.
.
.
زیبا و گوش نواز،
الحق که این شاعر آفریده شده تا مدح خدا و اهل بیت ع بگوید
زبان اَلکَن است و قلم عاجز از مدح شاعری چُنین
کتاب های سیدحمیدرضا برقعی را
با خواهر عزیزم، باهم خریدیم
چراکه شعرهایش انگار از جان بر می آمد و بر جان می نشست
و چه چیز بهتر از این..؟
.
.
.
شعری که در مطلع از کتاب "یحیی"  آوردم را امیدوارم بخوانید
عجیب شعری و عجیب طبعی است
شاعر بلند طبعمان،
این بار از زبان سنگِ بُت، یا دقیق تر بگویم
از زبان سنگ شعر گفته
و زیبا شعری است... .


      

        یادش بخیر
سال سوم دبیرستان
یک معلم خیلی مهربان داشتیم
دیسیپلین خاص خودش را داشت و هرجلسه هم از درس جلسه قبل، امتحان می گرفت
دوستش داشتم و دوستم داشت، معلم ادبیات و زبان فارسی ام را می گویم، خانم معتمدی عزیز❤️✨
ان شاءالله هرکجا که هست، سالم و پر روزی باشد
او یکی از مُشَوِقانِ من به سوی ادبیات بود... .

کتاب زبان فارسی را هم دوست داشتم، درگاه ورود و آشنایی من با قواعد زبان شیرین فارسی بود
اما الان که فکر می کنم، خیلی خشک بود و می توانست خیلی جاها بهتر باشد
من به شخصه، به خاطر معلم های عزیزی که عاشق ادبیات بودند، عاشقش شدم و البته مادرِ عزیزم که دیوانهٔ ادبیات فارسی بود
کم کم این عشق در وجود فاطمهٔ کوچک هم ریشه داد و اکنون تبدیل به نهال نوپا و جوانی شده که طراوت به وجودم می بخشد
به امید درخت سرسبز و پربار شدنش... 🌱
      

        کتاب خوبی بود
برای کسی که می خواهد یک دید کلی به زندگی امامان معصوم داشته باشد (تا بعدا بتواند طبق سرفصل ها یا مطالب تحقیقات بیش تری کند و مطالب بیش تری بخواند)
از طرفی،
برای سخنرانی کردن در جمع های کوچک و متوسط و شاید بزرگ هم، تیترها و مطالب بی نظیری دارد

جمع بندی:
-برای پژوهش
-برای سخنرانی
-و برای دید کلی و بالا بردن اطلاعات کلی
عالی است

نویسنده هم که نیاز به تعریف من ندارد!
خدا رحمت شان کند
لذت بردم...✨
      

        این کتاب را صرفا برای نقد خواندم
استاد نقد برای کلاس معرفی کرد

داستانی کوتاه درمورد پسری کم سن و سال است که عاشق دختر همسایه می شود و می خواهد کاری برایش انجام بدهد.
وقتی متوجه می شود که دخترک بازار عربی را دوست دارد، سعی می کند چیزی از آن جا برایش تهیه کند... .

نویسندهٔ کتاب "جیمز جویس" یک نویسندهٔ ایرلندی است؛
و کتاب، یک داستان کوتاه و ساده و سرراست است(البته اگر بتوانید ترجمهٔ خوب آن را پیدا کنید. من گشتم پیدا نشد!)
      

        اولین کتاب یا بهتر بگویم، اولین داستانِ کوتاهی بود که از "جلال آل احمد" خواندم
زمان اشتباهی خواندم، دقیقا قبل از خواب🤦🏻‍♀️
و به طبع، تمام شب داشتم خواب آن بچهٔ بی گناه را می دیدم🥺
قلبم چروک شد
هنوز برایش ناراحتم..
این هم زاد پنداری ها و ناراحتی ها و...
همه و همه به خاطر قلم ساده و روان جناب جلال بود
خیلی خیلی ساده نوشته بود
مثل زبان مردم کوچه و خیابان و پایین شهر
و اصلا شخصیت اصلی داستان هم همچون زنی بود
یک زن بی سواد یا کم سواد
که فکر می کرد حتما باید یک شوهری داشته باشد
و به خاطر آن شوهر...
بهتر هست خودتان ادامه را بخوانید
یک داستان کوتاه شش صفحه ای است!
و نویسنده خیلی خوب از کار درش آورده
و راحت به دل می نشیند
فقط خیلی غم انگیز بود...
من که حسابی هم ناراحت شدم و هم اعصابم خرد شد
      

        حتی اگر از عشق سری خواسته بودم
از شوکت سیمرغ، پری خواسته بودم؛
خورشید درخشان به کفم بود، ولی من
از شمع، دل شعله وری خواسته بودم..

عجیب اشعاری دارد جناب فاضل!
یادم هست دوران دبیرستان که بودم؛ باب شده بود،
به جای فالِ حافظ، فالِ فاضل می گرفتیم!
هربار که اشعاری از ایشان می خوانم،
حالِ خوبِ آن دوران برایم تداعی می شود.

برای ما دهه هفتادی ها که جناب "فاضل نظری" حافظِ مدرن است، برای شما چطور؟!

      

        داستان زندگی زنی ایرانی، به نام " کِلاریس "!
(از این جهت کلاریس نام داشت، چون جزو جمعیت ارامنهٔ ایران بود که والدینش سال ها قبل، به خاطر کشتار و اتفاقات تلخ، از ترکیه به ایران مهاجرت کرده بودند)
[کلاریس بنظر بخشی از شخصیت خودِ خانم پیرزاد است!]
زمانِ داستان، به چندین سال قبل از انقلاب بازمی گردد
مکانِ داستان آبادان است، خاصه محله یا شهرکی که خانوادهٔ مهندسان و کارکنانِ رده بالای شرکت نفت در آن زندگی می کنند( که غالبا از کشورهای دیگر آمده اند، یا اگر هم ایرانی هستند و در ایران زندگی می کنند، آنقدرها هم خودرا پای بند ایران نمی بینند و مفهومی به نام وطن چندان برای شان اهمیت ندارد، مثل خودِ کلاریس یا امیل که جاذبهٔ نافرجام یا شاید دست نیافتنی ای هم میان شان بود)
اتفاق داستان اما، چیزی خارق العاده نبود
اتفاقِ داستان حولِ زندگیِ روزمرهٔ شخصیت اصلی داستان و نوع تفکر و ذهنیت او به مسائلی بود که روزانه برایش رخ می داد؛ همین سادگی هم باعث جذب مخاطب عام آن شده، چرا که سادگی در بیشتر موارد با جذابیت همراه است... .
کلاریس، زنی متأهل و علاقه مندِ به ادبیات و ترجمه است.
همسرش " آرتوش " مهندس شرکت نفت است و دارایِ روحیهٔ انقلابی و عاقل و آگاه به مسائل زمانه، باید بگویم که شخصیت مورد علاقه ام در این رمان هم اوست!
کلاریس و آرتوش سه فرزند دارند و درعین حال، تفاوت های زیادی باهم دارند. آرتوش، اهل سیاست است و کارِ بیرونِ خانه. درمقابل کلاریس، دوست دارد همسری مهربان و لطیف داشته باشد که زیاد کنارش باشد و باهم عاشقانه های زیادی رقم بزنند! برای همین، از همان اول، میان او و اِمیل جرقه هایی و نگاه هایی رد و بدل می شود، اما در عینِ حال، هردو درون گرا هستند و بندهایی بر دست و پا دارند که... .
این کتاب، اطلاعات مختصری درموردِ بخشی از آن زمانِ آبادان به ما می دهد که مربوط به ساکنان اطراف شرکت نفت و روزمرهٔ آن هاست.
قلمِ روانی دارد، که برای نویسنده های تازه کار مفید است.
و برای خوانندگانِ امروز، فضایی نوستالژیک را رقم می زند.

      

        برای آشنایی بیش تر، می خواهم متنی از خود کتاب بیاورم:
(بخشی از صفحه ۱۶ و ۱۷)
"... یکی از مطالبی که گاهی در دبستان و دبیرستان برای ما تعریف کرده‌اند، این است که عرب‌ها می‌خواستند زبان عربی را رایج کنند، اما عده‌ای ایرانی برای حفظ زبان فارسی در برابرشان ایستادند  عرب‌ها را شکست دادند. ما هم ذوق می‌کردیم که بالاخره ایرانی‌ها توانستند پیروز شوند؛ در حالی که امروزه به خوبی می‌فهمیم این کار نوعی مقاومت در برابر یکی از اصیل‌ترین حرکاتی بود که اسلام انجام می‌داد و اگر امروز زبان عربی، حداقل زبان دوم ما بود، قدرت استعمار به اندازه امروز وجود نداشت؛ زیرا ما مجبوریم همه مطالب دینی مان را از منابع دست دوم و سوم بگیریم و توانایی رجوع به منابع اولیه را نداریم؛ چون تقریباً همه آنها به زبان عربی نوشته شده است. حتی مراجعه به قرآن و فهم و استفاده از آن برای ما مشکل است؛ چون زبان مادری ما نیست و اگر این زبان را می‌دانستیم، حداقل در میان همه نیروهای اسلامی، وحدتی مشخص وجود داشت ..."

نوع تفکر و زبان گویای شهید دیالمه، انسان را شگفت زده می کند؛ دریغ و صد حیف از نبودشان...
نیم ستاره کم می دهم،
چون برای چنین مطالب فاخری، باید کتاب طوری طراحی می شد که خواننده از خواندن خسته نشود،
متأسفانه دریغ از یک تصویر یا زیبایی بصری..
      

        راهیست راهِ عشق...
(هفتاد و دومین غزل!)
نمیتونم این غزل رو بخونم و به امام حسین ع و کربلا فکرنکنم؛
اصلا مگه میشه بی دلیل غزل هفتاد و دوم باشه؟!

در ادامه مثالی از بزرگی (عباس اردكانى‌زاده يزدى) می آورم، که در آن جای مناقشه نیست :
موش از اينكه طعمه گربه مى‌شود ناراضى است و كمال مطلوب و خواسته او اين است كه به منظور رهايى از مرگ روزى به گربه تبديل شود و راه آنكه به اين خواسته خود برسد اين است كه به جاى فرار از گربه با شتاب هر چه تمامتر خود را به دهان او بيندازد تا در بدن گربه مستحيل شده و جزيى از پيكر مطلوب خود شده و به خواسته خويش دست يابد و راه همين است و جز اين نيست
و حافظ خلاصه اين نظريّه را در عبارت:آنجا جز آنكه جان بسپارند چاره نيست بيان نموده است..
      

        ماجرای مردی به نام "بنجامین باتن" که با ظاهر پیرمردی هفتاد ساله به دنیا می‌آید و مسیر پیری تا نوازدی‌اش برعکس طی می‌شود
"بنجامین باتن به محض تولد در گهواره سخن می‌گوید که برگرفته از روایت عیسای ناصری است."
(جملهٔ بالارا از یکی از مقالات نقد کتاب برداشتم)
.
.
تجربهٔ جدیدی بود از یک داستان کوتاه با ایده ای ظاهرا متفاوت (البته اولین بار چندسال پیش این کتاب را خوانده بودم)
در یک کلام، دوستش نداشتم!
شاید به این خاطر باشد که اثرات خیلی بهتر از این خوانده ام
و درکل نظر نهایی ام این است که،
مسألهٔ معاد توسط نویسندهٔ کتاب به سخره گرفته شده
و حداقل برای این چنین هدفی،
باید کار بهتر و فاخر تری ارائه می داد...!
.
.
.
در آخر،
اگر کتاب را نخواندید، چیزی ازدست نخواهید داد!
فقط برای اطلاعات عمومی بدانید که بنجامین باتن که بوده، چون درهمین حد به دردتان می خورد.
      

        این کتاب یکی از نقطه عطف های زندگی منه!
هیچ وقت یادم نمیره
تقریبا پنج سال پیش
ماه رمضان سال نود و نه، درست یک شب قبل از شب قدر اول، یعنی شب هجدهم ساعت دوازده شب، داشتم توی یکی از اپلیکیشن های کتاب می گشتم،
که " سه دقیقه در قیامت " رو در ویترین مناسبتی دیدم
کتاب رو دانلود کردم ببینم چطوره
که، دانلود کردن همانا و تا سحر بیدار ماندن پای کتاب همانا!
آن موقع در اوائل سنین جوانی بودم
حدود بیست و یکی دو سال داشتم
تازه داشتم قدم در ورطهٔ شناخت زندگی می گذاشتم
که آن را خواندم،
و چه خواندنی!
حین خواندن و بعد از تمام شدنِ کتاب، قول های زیادی به خودم دادم
و
خدا را هزاران مرتبه شکر
راضی ام از اینکه سال های جوانی ام را اینطور گذراندم
با توجه
در پناه الهی
الحمدلله...

چند سال بعد هم با کتاب " شنود " ، از طریق یک دوست خوب که حق استادی بر گردنم دارد آشنا شدم
و ماه رمضان امسال هم،
" مستند صوتی شنود " که مطالب بیش تری از کتابش دارد را گوش دادم
.
.
گویی خدا مثل کودکی که تازه دارد راه رفتن می آموزد،
دستم را گرفت
و قدم به قدم
مرا آموزش داد
تا راه و رسمِ زندگی کردن بیاموزم...
.
.
هنگام خواندنش حال خوبی داشتم
برای تان آن حالِ خوب را آرزومندم...🌱
      

        دیدم که برنداشت کسی نعشم از زمین
خود نعش خود به شانه گرفتم گریستم...

این کتاب، یکی از دفتر شعرهای (اسدالله) عفیف باختری، شاعر اهل کشور افغانستان است.
شعرهای کتاب را اگر بخوانید، عمیقا انعکاس روح شاعر است و ‌البته نظریاتش و مواضعش (که خیلی مهم نیست که با نظریات من زاویه دارد!)
عفیف باختری، از آن انسان های غم پرور بوده،
از همان ها که همیشه آثار درد در چشم هایشان مشاهده می شود(این که بگویم مدلِ شاعرِ صادق هدایت است، بی راه نگفته ام؛ دلیلش هم مشخص است : هم چپی است و هم طبق تحقیقاتم به صادق علاقه داشته!)
آخر عمری هم حسابی رد داده بوده، درست مثل هدایت، که این جا جای بحث نیست!(دوبیتی بالا بنظرم از همان حال آخر عمرش برآمده، چراکه زیاد مشروب مصرف می کرده! البته منظورم این نیست که شعر بدی است، اتفاقا دو بیت مورد علاقه ام است! اگر حال شاعر را درنظر نگیریم، منظور حالت بعد از مصرف است که انسان نعشه می شود🫠)

خدا هم استعداد والایی در شاعری به او داده
پس اگر خیلی احساساتی هستید، پیشنهاد نمی شود!
اما اگر می خواهید اشعاری با چاشنی غم بخوانید و کمی دیوانه شوید، این کتاب مخصوص شماست!
      

        این کتاب، یک کتاب خلاصه و مختصر و مفید برای آشنایی با فرق اسلامی است؛ البته فقط فرقه های مهم و بعضا غیرمهم از این جهت که نام آن ها به گوش آشناست!

نویسنده، فرقه های منشعب از شیعه و اهل سنت را با دسته بندی درست و توضیح اختصاری، به صورت مفید فایده بیان کرده.

نسبتا زبان ساده و روانی دارد و همین مطالب باعث شده برای عموم مفید باشد.

برای شروع آشنایی با فرق اسلامی مفید است،
که اگر علاقه مند بودید، کُد را بگیرید و با کتاب های دیگر به صورت تخصصی ادامه دهید.

کتاب، از دستهٔ کتب کلامی است؛
نویسندهٔ زبده ای دارد،
البته نظر بنده با آقای برنجکار در اندک بخش هایی زاویه دارد، که این مسأله قابل اغماض است.

مهم ترین فایدهٔ کتاب از نظر بنده :
آشنایی سطحی و دیدِ کلی نسبت به فرق اسلامی است.