تا حالا یه چیز غیرعادی توی یه لحظه‌ی عادی دیدی؟
"گرسنگی کشیده" مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه دان دلیلوئه که همه‌شون یه نقطه‌ی مشترک دارن: «نگاه کردن». شخصیت‌های دلیلو توی لحظه‌های معمولی زندگی‌شون، دارن به چیزی زل می‌زنن، گاهی یه صحنه‌ی ساده و زیبا، گاهی یه تصویر ترسناک و عجیب. ولی چیزی که می‌بینن، فقط یه تصویر نیست؛ یه حس، یه معنا، یه کشف تازه توی دنیای پر از آشوبه.  
نثر کتاب شاعرانه‌ست، دلیلو ما رو می‌بره توی ذهن شخصیت‌هاش، آدمایی که یه جا گیر کردن، تو فکر فرو رفتن، یا دارن سعی می‌کنن از دل روزمرگی یه حقیقت عمیق‌تر پیدا کنن. داستانای این کتاب تصویری از زندگی مدرن ترسیم می‌کنن، جایی که همه‌چی آشناست ولی یه جورایی غریب به نظر میاد.  
از بین 5 داستان، آکروبات‌باز عاج‌نشان و نیمه‌شب در داستایفسکی داستان‌های محبوب من بودند. بهتون پیشنهادش میکنم اگه دنبال داستانایی هستید که نگاهتون رو به دنیا تغییر بدن. 
      

        حالا که هیچ خونه‌ای امن نیست...  
اولکر نه در خونه‌ی پدرش آرامش رو تجربه کرده، نه در خونه‌ی شوهرش. بعد از بیست سال دست‌وپنجه نرم کردن با خشونت خانگی، بالاخره فرار می‌کنه و توی یه بیمارستان، همراهِ بیمارهای تنها می‌شه تا بی‌سرپناه و بی‌غذا نمونه. اما این فقط یه فرار نیست، یه ایستادنه. تصمیم می‌گیره جلوی سرنوشت وایسه، خودش رو نبازه. با اینکه زخم‌های زیادی از گذشته داره، هنوز شوخ‌طبع و حاضرجوابه و هرجا که لازم باشه، از حق خودش دفاع می‌کنه. من تمام طول داستان با اولکر همراه شدم، با غم و اضطرابش غمگین شدم، با ترس‌هاش ترسیدم. حالا که هیچ خونه‌ای امن نیست، باید چیکار کنیم؟ 
 کتاب رو دوست داشتم و فکرش رو هم نمی‌کردم اونطور تموم بشه، غافلگیرم کرد و این برای خیلی ارزشمنده.
به نظرم نویسنده ساده اما پرقدرت، به مسائلی مثل خشونت خانگی، نابرابری اجتماعی و تلاش زنان برای استقلال پرداخته. اگر به حوزه‌ی زنان و مسائل مربوط به اونها علاقه دارید و دنبال یه کتاب کوتاه ولی تأثیرگذارید، «اولکر آبلا» یه گزینه‌ی خوبه.
      

        یه زندگی آروم با چند تا تلنگر می‌تونه عوض بشه؟
"باخ برای بچه‌ها" داستان یک خانواده‌ی آرومه که با ورود آدم‌های جدید، دنیاشون به هم می‌ریزه. آتنا و دکستر سال‌هاست کنار هم زندگی می‌کنن، اما وقتی دکستر بعد از بیست سال دوست قدیمی‌ش، الیزابت، رو می‌بینه، زندگی‌شون کاملاً زیر و رو می‌شه! الیزابت و اطرافیانش آدم‌هایی با سبک زندگی بی‌پروا و رها هستن، درست برعکس دکستر و آتنا. این آشنایی، نه‌تنها گذشته‌ی این خانواده رو زنده می‌کنه، بلکه حال و آینده‌شون رو هم زیر سؤال می‌بره. این کتاب روایت زندگی‌های ساده‌ایه که می‌تونن در یک لحظه از مسیر عادی‌شون خارج بشن.  
بااین‌حال، من کتاب رو خیلی دوست نداشتم، هرچند متن پشت جلد ترغیبم کرد که بخرمش. ریتم داستان خیلی تنده، و اگه تمرکز و حوصله‌ی کافی نداشته باشید، به‌راحتی توی روایت گم می‌شید!
      

        طول میکشه تا بفهمیم! 
طول میکشه تا بفهیم چه غم و ترسی پشت تک تک شخصیت‌های موراکامی وجود داره! غورباقه غول‌پیکری که قراره به کمک یه آدم معمولی توکیو رو از زلزله نجات بده، زنی که دنبال شوهرش توی ساختمون محل زندگیشون می‌گرده، هدیه تولدی که درس بزرگی به من داد و نفر هفتمی که از یه جایی به بعد زندگیش دیگه از موج‌ها نترسید! من عاشق تک تک شخصیت‌ها شدم.
چهارتا داستان که همشون ترکیبی از رئالیسم و ژانر فانتزی هستند و محوریت اصلی اونها از دست دادن، پشیمانی و سردرگمیه توی این کتاب گنجونده شده. فکر می‌کنم چندماه یکبار دوست دارم برگردم به این کتاب و یه روزه همه داستان‌هاش رو بازم بخونم! انگار مانگا خوندن داره یکی از مورده علاقه‌هام میشه:)
      

        فکر می‌کنی مادربزرگت رو واقعاً می‌شناسی؟
فتحیه چتین سال‌ها فکر می‌کرد مادربزرگش، سحر، یه زن مسلمون و ترک بوده، تا اینکه یه روز خودش تصمیم می‌گیره واقعیت رو بگه: اون در واقع یه دختر ارمنی به نام هرانوش بوده که توی نسل‌کشی ۱۹۱۵ خانواده‌اش رو از دست داده و به اجبار توی یه خانواده‌ی ترک بزرگ شده. توی این داستان واقعی، همراه با فتحیه دنبال خانواده‌ی مادربزرگش توی آمریکا می‌گردیم، پیداشون می‌کنیم و از نزدیک می‌بینیمشون، اما متأسفانه قبل از این دیدار، مادربزرگ رو از دست می‌دیم. کتاب خوش‌خوانه و می‌شه یکی دو روزه تمومش کرد، اما درد و رنجی که از خودش جا می‌ذاره، احتمالاً همیشه موندگاره... تو طول تاریخ، چقدر خاطره سرکوب شده، چقدر هویت دزدیده شده و چقدر آدم‌ها وادار شدن که سکوت کنن؟ کتاب رو پیشنهاد می‌کنم، امیدوارم که لذت ببرید.
      

        آخرین بار که گم شدی، چی پیدا کردی؟
نقشه‌هایی برای گم شدن نوشته‌ی ربکا سولنیت، کتابیه که از گم شدن می‌گه؛ اما نه گم‌شدنی که ترسناک باشه، بلکه اون گم‌شدنی که آدم رو به کشف دنیا و خودش می‌رسونه.
سولنیت تو این کتاب، از تجربه‌هایی حرف می‌زنه که اولش شاید نامطمئن و حتی نگران‌کننده باشن، اما همون تجربه‌ها راه رو برای آزادی و شناخت باز می‌کنن. از داستان زندگی هنرمندها تا لحظه‌های شخصی خودش، این جستارها یه جور دعوت‌نامه‌ست برای مواجهه با ناشناخته‌ها و پیدا کردن چیزی که شاید همیشه دنبالش بودی.
      

        تا کجا امیدوار موندن؟ 
جووانی دروگو، یه سرباز جوونه که به قلعه‌ای مرزی فرستاده می‌شه. اولش فکر می‌کنه این فقط یه شروع موقته و از اینجا به بعد زندگیش نقطه‌ی آغاز افتخار و رشادتشه. اما قلعه، توی یه بیابان بی‌انتها، بیشتر شبیه یه زندانه تا جای پیشرفت.   
دروگو در ابتدا تلاش می‌کنه از قلعه بره، ولی زمان می‌گذره و یکنواختی اونجا براش عادی می‌شه. انقدر غرق روزمرگی می‌شه که خودش دیگه نمی‌خواد قلعه رو ترک کنه. اون می‌مونه، چون منتظر یه جنگه، یه فرصتی که بتونه توش خودی نشون بده. اما جنگ وقتی می‌رسه که دروگو دیگه توانی براش نداره. 
 این داستان، یه تلنگره؛ چقدر از عمرمون رو پای انتظارهایی می‌ذاریم که آخرش چیزی جز حسرت برامون نی‌مونه؟در آخر اینکه روند کتاب بالا و پایینی خاصی نداره و حتی بعضی جاها ممکنه خسته کننده بشه ولی خوندش خالی از لطف نیست.
      

        غافلگیر شدم! 
این مدت لابه‌های تمام حس‌هایی که داشتم، کتاب خواندن رو جسته‌گریخته دنبال کردم. اما به چیزی بیشتر نیاز داشتم؛ به هیجان، به غافلگیری. می‌خواستم احساساتم تحریک بشه و خب انگار، اوراد نیمروز دقیقاً همون چیزی بود که می‌خواستم.
یه نفر از بین این همه آدم، ذهنش گیره اینه که اگه پسر یعقوب لیث صفاری زنده می‌موند، چی به سر تاریخ این سرزمین می‌اومد! بنابراین موضوع تحقیقش رو به ملک محمد (پسریعقوب لیث صفاری) اختصاص میده و دل به کویر لوت میزنه. موضوع داستان انقدر خاص و جذابه که نتونستم  راحت از کنارش بگذرم. جذاب‌ترین قسمت برای من، دو سه فصل آخرش بود. اصلاً فکر نمی‌کردم داستان به این سمت بره و با یه پایان این‌طوری غافلگیرم کنه. 
«اوراد نیمروز» کتابیه برای تمام کسایی که به جنوب، فرهنگ جنوب و بالاخص راز و رمز کویر علاقه دارند. یا برای کسایی که، مثل من، از غافلگیری لذت می‌برند.
      

        زندگی‌ات چقدر واقعیه؟
«مرگ ایوان ایلیچ» یکی از صادقانه‌ترین و البته شاهکارترین کتاب‌هایی بود که خوانده‌م. داستان مردی که با مرگ روبه‌رو می‌شه و تازه می‌فهمه چقدر زندگی‌ش بی معنا بوده.
همراه شخصیت اول رمان ترسیدم، عصبانی شدم و در برابر سوالای بی‌جواب گم شدم. صد صفحه‌ای که هر لحظه‌اش پر از اضطراب و فکر بود!
احساس می‌کنم که نیاز دارم چندباره این اثر بی‌نظیر رو بخونم و به شما هم پیشنهاد می‌کنم.

      

        «آفتاب‌گردان‌های کور» چهار شخصیت اصلی داره که توی دوران جنگ داخلی اسپانیا، گرفتار گذشته و ترس‌هاشونن. در جهانی که هیچ‌چیز روشن به نظر نمی‌رسه، تلاش می‌کنن برای آزادی و حقیقت، ولی سایه‌ها همیشه دنبالشونن.  
این کتاب به شدت تأثیرگذار و غم‌انگیزه. پیشنهاد می‌شه حتماً خونده بشه.