به نام او که همه چیز اوست
به نام او که از اویم 
به نام او که به اویم 
به نام او که به خاطر اویم
به نام او که زندگیم در جهت اوست رفتنم به اوست بودنم به اوست جانم او 
احساسش میکنم با ذره ذره وجود احساسش میکنم اما بیانش نتوانم کرد

این سرآغاز یکی از نامه‌های شهید کماییه
چطور ممکنه دختری چهارده ساله اینطور غرق در خدا شده باشه؟ مگه چند سال از بلوغ شرعی و فکریش می‌گذره؟
یعنی به کمک خودسازی و مراقبه تنها توی پنج سال می‌شه آنقدر بالغ شد که لیاقت شهادت پیدا کرد؟
خلاصه بگم این کتاب تلنگر بزرگی بود برای شخص من که کمی حساب و کتاب کنم. 
ما انگار این دو روز دنیا رو خیلی جدی گرفتیم و پاک فراموش کردیم که چرا اینجاییم.

این کتاب قلم ساده و روونی داره و روایت مختصری از زندگی شهید زینب کماییه. بیشتر فصول نقل از زبان مادر شهیده و شیرینی زبان ایشون واقعا مخاطب رو  به ادامه وادار می‌کنه.
        

          شهیده زینب کمایی: 
و من درک کردم که شهر من جبهه من و دشمنی ما با دشمنان خداست...