جزئیات پست

خاطره شما مرا یاد خاطره یکی از اساتیدم انداخت موقعی که سربازی خود را در  سپاه دانش کردستان می گذرانده و به عنوان دبیر علوم می‌خواسته پسران را به اردوی طبیعت گردی ببرد.مخالفت زیادی از سوی آموزش و پرورش می‌شود و او تعهد می‌دهد که مشکلی پیش نیاید اما وقتی به کوهی که دارای گونه های گیاهی متنوعی بوده می‌روند و به گشت و گذار می پردازند،  یک دسته از دختران دبیرستانی را در قسمت دیگری از کوه می بینند،  پسران همگی به سمت دخترها می‌دوند و فریادهای این استاد ما به جایی نمی‌رسد و آخرسر تنها با یک دانش آموز به مدرسه برمی‌گردد. فردای آن روز دبیر مدرسه دخترانه شکایت نامه ای تقدیم آموزش و پرورش کل می‌کند و به سبب آن استاد ما توبیخ و از سپاه دانش آن منطقه به یک منطقه دیگر منتقل می‌شود . 
دیگر پشت دستش را داغ می‌کند چنین کاری نکند. 

نمی‌دونم از کجای متن بگم.
از عشق شما به کتاب؟ واضح است.
از بیماری مشترک؟ همان "بیماری شیرین کتاب خریدن".
از اینکه عجب دانش‌آموزان خوشبختی دارید که شما مسئولشون بودید؟ مشخصه خوشبخت بودند/هستند.
از اینکه تجربه مشترک بردن بچه‌ها به اردو رو دارم؟ از اینکه با بچه‌ها رفتیم باغ کتاب و چرخیدیم؟
چقدر سمپاتی و چقدر همدلی داشتم با این متن.
چقدر روان می‌نویسید. اصلا گویی باسلق است. به چشم بر هم‌زدنی آب می‌شود و تجربه.
نمی‌دونم، فقط می‌تونم بگم ای‌کاش معلم/معاون‌هایی مثل شما تکثیر بشوند. آنقدر تکثیر بشوند که در خاطرهٔ هر دانش‌آموز ایرانی، شخصی مثل شما دلسوز و "معلم" نقش ببنده. 

دقیقا در همان باران سیل اسای شهر آفتاب ما انجا بودیم، خاطره به یاد ماندنی شد

و من که دو سال تمام نمایشگاه نرفتم بخاطر دوری راه تا شهر آفتاب😐

غمی که در بند شش بود جگرم را سوزاند

بیماری شیرین کتاب خریدن ...
دقیقا این خاطره که دوستان ما اجازه نمیدادن به کتاب فروشی بریم و یا اینکه وقتی وارد کتاب فروشی میشیم با کلی کتاب برمیگردیم ، خاطره مشترک همه ما کتاب باز هاس...
ممنون بابت این نوشته زیبا که هم خاطرات مدرسه رو زنده کرد و هم خاطرات کتابی مون رو ❤❤🌺🌺

سلام جناب بیگی بزرگوار ممنون از یادداشت زیباتون و خاطراتی که با ما به اشتراک گذاشتید و تصویر سازی از  محل قبلی نمایشگاه خاطرات من رو هم زنده کرد ، خستگی از راه رفتن مداوم  ،گرمای هوا  ،مسیرهای طولانی بین غرفه ها .....‌به به  که چه کردید با حال دل ما 
و  به امید داشتن مربیان و معلمان و مدیرانی چون شما دلسوز و اهل علم 🌹🌹

ممنون از شما

چقدر قشنگ بود...
خدا اینطور معلم‌ها رو زیاد کنه 🥲

چه معلم خوبی بودید شما! تا 18سالگی رو توی شهری زندگی کردم که اصلا کتاب فروشی نداشت-اگرچه کتابخونه های خوبی داشت- و خانواده های همکلاسی هام تمایلی نداشتن بچه ها برای اردو برن محیط های فرهنگی. نمایشگاه کتاب بزرگترین رویای نوجوانی و جوانی من بود که با دانشجو شدن برآورده شد. روز اولی که رفتم نمایشگاه اونقدر از خود بی خود بودم که یادم نمیاد چی کار کردم اما احتمالا هرکس من رو توی اون حالت شیفته وار دیده خیلی بهم خندیده

چه متن شیرین و قشنگی؛ انقدر خوب بود که هوس کردم همین الان (ساعت ۳ صبح) بلند بشم و برم سروقت کتاب‌هایم.

خدا معلم‌هایی مثل شما را زیاد کند.