منم گاهی اوقات اینکارو میکنم عادیه
ولی خب برخی مواقع پشیمون میشم

من حساسم، خیلی هم حساسم!
انقدر که اگر برام فاش بشه، ممکنه کتاب یا فیلم‌ رو اصلا نصفه رها کنم.
بنظرم ربطی به چیستی نداره، آخر داستان رو دونستن ربطی نداره که شخصیت ها چه‌کسانی هستند، ممکنه در ابتدا یه ماهیتی داشته باشن، با گذرزمان و اتفاق افتادن چیزی عوض بشه...پس نتیجه گیری نمیشه کرد‌.
ممکنه کل داستان خیلی جذاب نباشه،حوصله سربر باشه؛ اما چند صفحه ی پایانیش خوب تموم شه
این واستون حسرت به بار نمیاره؟ 
وقتی اخرش فاش میشه، حداقل برای من، لذت نهایی رو ازم‌ میگیره.
ترجیح میدم تا لحظه ی آخر تشنه باشم.

شخصا با اسپویل مشکلی ندارم ولی نه در این حد که شما گفتین. اولش رو بخونم وسطش رو بخونم  آخرش رو بخونم خب چرا اصلا بخونم؟ سر دیدن فصل اول انیمه‌ی اتک آن تایتان این کار رو کردم و یه سری چیزا رو زودتر از موعد فهمیدم. این انیمه تا آخرش برام نابود شد. البته بوده که خودم رو شدیدا اسپویل کردم و اتفاق خاصی نیفتاده ولی این مربوط بازی تاج و تخت می‌شه که اول سریال رو دیدم و بعد کتاب رو خوندم. دلیل این مورد هم به کیفیت بسیار بالای داستان برمی‌گرده و تفاوت‌های قابل توجه سریال و کتاب. منتها در مجموع به نظرم شما یه مقدار در اسپویل زیاده‌روی می‌کنین. یه ذره اسپویل نظر مخاطب عادی رو جذب می‌کنه ولی زیاده‌روی در اون میلش رو از بین می‌بره.

چه جالب، مث قضیه یه بازی فوتبال برای من و بقیه فوتبالیا ست.

بعضیا میگن همین که بفهمی نتیجه چی شد کافیه و فوتبال‌دیدن بی‌فایده ست. یا حتی خلاصه بازی رو میشه نگاه کرد.

ولی خیلی از ما فوتبالیا، شنیدن نتیجه بازی تأثیر چندانی رومون نداره. لذت دیدن لحظات خود بازی، حرکات بازیکنا و تاکتیک‌هاشون یه چیز دیگه ست.

من هم به شخصه خیلی حساس نیستم اگه انتهای داستان رو از قبل فهمیده باشم بازم اگه فرایند برام جذاب به نظر برسه خوندن رو ادامه میدم:) 
ولی ترجیح میدم آخرشو ندونم.... شاید به این خاطر باشه که من با شخصیتا زندگی میکنم، و چون زندگی در جریانه و الان از آخرش خبر نداری، دوست دارم در جریان زندگی شخصیتا پیش برم و با خودشون آخر قصه رو بفهمم...

ما از روزی که تصمیم گرفتیم بریم سراغ رشتهٔ هنرهای نمایشی پذیرفتیم که خیلی از فیلم‌ها، نمایش‌ها و داستان‌ها قراره برامون فاش بشه. اصن کنکور سینما که میدی تمام تست‌ها و درس‌نامه‌ها و منابع آموزشیش حاوی اسپویله 😁

یه بار یه بنده خدایی توی یه گروه هنری دعوا راه انداخته بود که «چرا فیلم همشهری کین رو اسپویل کردید؟!» فیلم مال دههٔ ۱۹۴۰ بوده 😐 بهش گفتم مردک، تو هشتاد ساله فیلمو ندیده‌ی، بعد توقع داری اسپویل نشه؟! 😂

منم قدیم زیاد اینکارو کردم ولی الان از همون دست افراد حساس شدم. نمیدونم این تغییر چجوری اتفاق افتاد. 
ولی خب یه چیزی که میدونم اینه که الان دلم میخواد ندونم چی میشه و خودم حدس بزنم، ندونم چی میشه و غافلگیر بشم. و خب حس میکنم وقتی از اون اتفاق از قبل خبر دارم، بهش که میرسم اونجوری روم تاثیر نداره، اگر قرار بود اشکم رو دربیاره، دیگه فقط یکم بغض میکنم. یا شبیه به این.
جالبی نگاه کردن ته کتاب یا وسط کتاب یا چند فصل جلوتر(من توی سریالها هنوز گاهی این کارو میکنم) اینه که یه اتفاقی رو میفهمی و بعد میای میخونی میبینی چجوری به اونجا رسید. این روند برای من جالبه.
من درباره سریالها نه در حدی که اسپویل بشه ولی وقتی حس میکنم یه کم کشش داستان کم شده میرم جلوتر رو چک میکنم ببینم چیزی نظرم رو در ادامه جلب میکنه یا نه. به همین روش تا حالا سریالهایی بوده که کنار گذاشتم.
من گاهی اینوری هستم، گاهی اونوری و گاهی ترکیبی :))

من رمان خیلی کم میخونم ولی اگر قرار باشه بخونم بخاطر  سیر قصه است ، به همین خاطر ترجیح می‌دهم آخرش رو بدونم که بتونم در طول قصه به جزئیات توجه کنم و اضطراب اینکه چی میشه ، منو وادار به سرسری خواندن نکنه. به همین خاطر مثل شما اگر رمان دست بگیرم ، حتما فصل آخر را اول میخونم 

من از سیر قصه خیلی لذت میبرم، که از انتها باب میلم نه، اما باز هم دوست ندارم انتهای داستان را بدانم. البته فیلم مثل مردی به نام اوه را دیدم اما باز دلم میخواست کتابش را بخوانم. 

سلام و نور
منم قبلا اینطوری بودم تا یک کتاب میفتاد دستم سریع میرفتم آخرشو میخوندم ببینم  پایانشو دوست دارم  یا نه در مورد فیلم هم همین کارو میکردم 
اگر از پایان خوشم میومد که با عشق می خوندمش اگرم خوشم نمیومد میگفتم باید ببینم چی شده که اینطوری شده 
گاهی هم یکم که از اول میخوندم میرفتم اخرشو میخوندم ببینم سر شخصیتا چی اومده و به قول شما شاید حتی محبور میشدم دو فصل اخرو بخونم تا به نتیجه دلخواه برسم . با این حال هیچ وقت خوشم نیومده خلاصه نویسی دیگرانو در مورد یک کتابو بخونم و اصلا از این کار خوشم نمیاد که دیگران خلاصه ی یک کتابو مینویسن فکر می کنم این با اینکه بری آخرشو بخونی خیلی فرق داره. اون هیجانو نداره
و اتفاقا امروز داشتم به این فکر میکردم چند وقته این کارو نکردم ، کتابو میگیرم دستمو از اول میخونم تا اخر .
راستش شاید به این علته که  از وقتی آن لاین خرید میکنم  موقع خرید کتابام خیلی تحقیق میکنم و سعی میکنم درست انتخاب کنم و وقتی یک کتابو میگیرم انگار دیگه خیالم راحته خوبه  و ارزش خوندن داره برای همین دیگه مهم نیست پایانش اونی که میخوام هست یا نه یا شایدم علت دیگه ای داره .

منم مث شمام .
دوست ندارم اخرش کتاب توی ذوقم بخوره. 
میرم تکه تکه از اول و وسط و اخر رو میخونم بعد میخرم 

چه جالب بود!
من اگر کتابی برام اسپویل بشه معمولا انقدر خوندن کتاب رو به تعويق می اندازم تا یادم بره برای فلان شخصیت چه اتفاقی افتاده و بعد شروع می کنم به خوندن...
مجموعه ی مه زاد چند سال پیش برام خیلی بد اسپویل شد الحمدلله بعد از گذشت حدود سه سال کاملا یادم رفته قضیه رو و آماده ی بازگشت به مجموعه ام😁