جزئیات پست
1403/03/08
خواندن 2 دقیقه
151
(0/1000)
نظرات
1403/03/11
درود و خدا قوت خونهٔ ما، یعنی حیاط و زیربنا و یک انباری بزرگ، کمی کمتر از ۲۰۰ متر مربع هست، ما برای اینکه کوچه ۱۰ متری بمونه؛ حدود ۲۰ متر عقب نشستیم و کوچه بزرگ شد و امروز بچه ها زمین بازی دارند. البته بعضی بزرگترها از سر و صدای بچه ها ناراحتند. من می گم ساعاتی که مردم خواب نیستند، برای بازی بچه هاست و سر و صدای بچه ها هیچ مشکلی نداره. معمولا خانواده ما بیشتر از خانواده بچه ها، مدافع اونهاست. اگر یک روز صدای بچه ها نیاد، ما دلمون می گیره و انگار شور زندگی تو کوچه و محله جریان نداره. از متن قشنگتون لذت بردم. مانا و نویسا باشید.
3
6
1403/03/12
سلام :)) بچه‌ها حتماً حمایت شما رو یادشون می‌مونه، این احتمالا از همه چیز مهم‌تره. و در مورد متن، نظر لطفتونه. سلامت باشید. ^_^
2
1403/03/18
درود البته به جز مسئولان محلی و تعداد کمی از همسایه ها کسی از عقب نشینی ما از کوچه خبر نداره. همه فکر می کنند از اول کوچه همین اندازه بوده و باید می بوده! مهم نیست که خیلی ها نمی دونند، مهم اینه که مردم راحت از کوچه بگذرند و بچه ها بازی و بچگی کنند و لذت ببرند. همین. ولله الحمد! @wallower
2
1403/03/18
به همین پلتفرم قسم، اگه بچه‌ها کوچه‌ها رو پس بگیرن، خودمم باهاشون دوباره می‌رم توکوچه. سر کوچه وامیستم هر چی پیک و موتوریه نگه می‌دارم، می‌گم روزی 2 ساعت کوچه مال ایناست. موتور رو بذار همین‌جا یا بده خودم بسته رو تحویل بدم. با دو سه تا بابای جوون‌دل هم مذاکره میکنم برای پیوستگی برنامه و دفع غُرغُر. پ.ن: البته تحقق این موضوع به طول و شیب کوچه هم بستگی داره!
1
4
1403/03/19
شرایط البته خیلی فرق کرده از وقتی بازی کردن تو کوچه‌ها مرسوم بود. شاید باید رفت به این سمت که هر محله یه محیط امن کوچیک محصور داشته باشه برای بچه‌ها. کوچه‌ها و پارک‌ها امنیت سابق رو ندارن و نمی‌شه با کشیک دادن این خلا رو پر کرد، متاسفانه.
3
1403/03/19
لحظاتی رو در سال های کودکی ، داخل کوچه ها با دغدغه های کودکانه سپری کردم و بابت یادآوری این شیرین خاطرات از شما تشکر میکنم 😊🙏
1
2
آروشا دهقان
1403/03/08
3