کتاب خوبی بود، از این لحاظ که خاطره نگاری های روزانه ی بسیجی بود که هیچ مسئولیتی در جنگ نداشته ولی مدت زمان قابل توجهی رو در جنگ بوده، برای همین جنس مشاهداتش اصالت داره
از یک طرف خیلی از حال و هوای رزمنده ها می گفت و بر خلاف خیلی از کتابها، به جزئیات عملیاتها خیلی نپرداخته بود و بیشتر به همین حس و حال رزمنده ها در حین عملیات پرداخته بود
از طرف دیگه میشه اشکال گرفت که هیچ پرداختی در داستان وجود نداره، خیلی خطی یه سری وقایع رو پشت سر هم ردیف کرده که درسته حس رو منتقل کرده ولی هنری در کار نویسنده نیست و احتمالا هم نمیشه ایرادی گرفت چون اصلا نویسنده نبوده، فقط خاطراتشو گفته 
به راحتی می تونه مبنای داستان پردازی و رمان نویسی قرار بگیره برای یه نویسنده یا فیلم نامه نویسی که دید خوبی داره
          

            کتابی که اسمش هم کمی معروف شده. یادمه آقا (امام سید علی حسینی خامنه ای) هم این کتاب رو خونده و در ستایش کتاب مطلبی بیان کرده بودند. شاید به اون خاطر معروف شده باشه ولی روح زیبا و حماسی کتاب که حاکی از رشادتهای سربازان حضرت ولی عصره (البته نه سربازان گمنام امام زمان!) برای جذابیت کتاب و تجدید چاپ چندباره اون کافیه.
          

            سرگذشت گردان مظلوم کمیل!
بسیار واقعی و بسیار جذاب و گیرا. آدم به آن روزها می‌رود و گویی صحنه‌ها واقعی در جلوی چشم‌ش نمایش داده می‌شوند.
خواندم و گریستم.
بخوانید.
          

            رهبر انقلاب:
نویسنده، فروتنانه خود را غالباً در پشت یاران شهیدش پنهان کرده است. خوشا به حال این جوانان نورانی که در یکی از استثنایی‌ترین فرصت‌های الهی در تاریخ،‌ بیشترین بهره را بردند و به مدد اراده و ایمان و فداکاری، به مدارج عالی انسانی رسیدند. این کتاب همچنین به خاطر شیرینی زبان روایتش و طنزی که در خیلی جاها، نمک نوشته کرده است؛ از بعضی دیگر از خاطره‌های مکتوب، خواندنی‌تر است، باید ترجمه شود.