بررسی زندگی بزرگان به خودی دچار ایراد و اشکال نیست بلکه نیت نویسنده در بزرگ نمایی بخش هایی از زندگی افراد موفق و تاکید بیش از حد در نشان دادن سبکی که خود می‌پسندد، ایراد دارد. حذف مذهب و سیاست آمیخته با اسلام انگاره‌ای است که این نویسندگان روشنفکر در سر می پرورانند.
همایون صنعتی زاده یکی از مفاخر ایران است که در تهران به دنیا آمد و کارهای مختلفی را در طول عمر خود انجام داد. او اداره‌ی پرورشگاهی که به دست پدربزرگش احداث شده بود، به عهده گرفت و سالها آن را  سرپرستی کرد. مزرعه ای از گل ایجاد کرد و گلاب محصول آن را صادر کرد، انتشارات فرانکلین را افتتاح کرد و به چاپ و نشر کتب درسی پرداخت. در نهایت سال 1388 در کرمان درگذشت.
مصادیقی که با خواندن آن متوجه سوگیری نویسنده شدم این موارد است:
در صفحه 7 پدربزرگ را نیکوکار توصیف کرده زیرا سینما راه انداخته تا مردم فیلم ببینند ولی مادربزرگ را شخصی وسواسی که مدام قرآن می‌خواند.
در صفحه 11 بدون اینکه نیاز باشد خاطره‌ای با جزییات ذکر شده است. همایون به خانه دوست زردتشتی و جشن سده می‌رود و تاکید می‌شود خیلی به او خوش گذشته است و دیر به خانه می‌رسد.در نهایت پدربزرگ از او می خواهد دیر  برنگردد چون قلبش درد می‌گیرد. خوب چه لزومی داشت که ماجرای  زردتشتی بودن و جشن سده ذکر شود؟!

در صفحه 12 ماجرایی از جنگ دوم جهانی می‌گوید که خوراک و امکانات کم بود و بعد همایون در آن اوضاع به زنی بسیار فقیر کمک می‌کند. ولی در خط آخر بی مقدمه گفته می‌شود آرزو کنید هیچ وقت جنگ نشود! در صورتی که تزریق تفکرات ضد جنگ و خوب بودن صلح، شرایط زیادی دارد. صرفا با بیان ساده انگارانه‌ی بدی جنگ نمی‌شود حکم کلی داد که هر جنگی بد است و متعاقب آن هر صلحی خوب.
 در صفحه آخر گفته شده همایون مزرعه ای با همسرش تاسیس کرد. بعد توسط حکومت جمهوری اسلامی ایران به زندان افتاد به جرم همکاری با حکومت شاه . او آنجا نگران خشک شدن گل هایش بود که با تلاش همسرش این اتفاق نیوفتاد.حالا اسم کتاب را توجه کنید؛گل هایی که خشک نشدند! نظر شما چیست؟  آیا این نام‌گذاری کنایه‌ای به حکومت فعلی ایران نیست؟

در نهایت کتاب نتوانسته است بزرگ منشی و خیرخواهی جناب صنعتی‌زاده را به خوبی نشان دهد زیرا برای نویسنده این زندگی‌نامه، بهانه‌ای برای گفتن و نشان دادن مطلوبات خودش بود و به کلی حواس خواننده به حواشی جلب می‌شود.
خرید این کتاب توصیه نمی‌شود . نمونه های بهتری برای معرفی افراد شاخص ایرانی در بازار وجود دارد
        

          من نمی‌دانم چه کسی چنین چیزهایی را برای نوجوان می‌نویسد؟! من بزرگسال تابه‌حال نشنیده بودم مادری از گرسنگی به بچه‌هایش خون جوشیده شده بدهد بخوردند! چه رسد به نوجوان! چرا گفتم نوجوان؟ چون به درد کودک که اصلا اصلا نمی‌خورد. 
حیف از این همه رنگ و لعاب و این عنوان و این موضوع که هدر برود!!
        

          تنها حلد غیر قابل توصیه مجموعه !
        

          این کتاب را برای دخترم ویک دختر افغانی خواندم وتوضیح دادم این مرد برای  فرهنگ ایران وافغانستان  چه کاری کرده