در نگاه اوّل، مجید هم یکی مثل ماست. نه شاگردزرنگ مدرسه است و نه بچه‌پولدار. لباس‌های وصله‌دار می‌پوشد و آرزوهایش در حدّ توپ پلاستیکی و دوچرخه است. از حق نگذریم، دست‌به‌قلم خوبی هم دارد. انشاهایی می‌نویسد که بیا و بشنو! شعرهایش هم بدک نیست و می‌تواند شاعر بزرگی بشود. از لحاظ قدرت بدنی هم که چیزی برای گفتن ندارد و در معرکه‌ها فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد!

امّا آنچه مجید را مجید می‌کند، دنیای شیرین و شگفت‌انگیز اوست. در دنیای او از دودوتا چهارتای بزرگترها خبری نیست و هرچه هست، محبّت است. او برای رسیدن به خواسته‌های ساده‌اش قیدوشرط‌های بزرگترها را زیر پا می‌گذارد و اگر مجبور شود، از کامیون هم بالا می‌رود! به خاطر همین است که بزرگترها «خُل» و «کم‌عقل» صدایش می‌زنند! چه اهمّیتی دارد؟ بگذار هرچه می‌خواهند بگویند.

قصّه‌های مجید هم هرچند شیرین و باصفا، مثل هر قصّه‌ و حکایتی پایانی دارد. پایان این قصّه‌ها هنگامی رقم می‌خورد که مجید بزرگ می‌شود و در پیچ و خم زندگی گیر می‌کند. در کتاب نیامده امّا او سرانجام به این نتیجه خواهد رسید که یک لقمه نان و یک وجب جا برای زندگی، چیز بسیار مهمی است! آن‌وقت است که دنیا یک «مجید» کم دارد!
          

            کتاب رو بصورت صوتی و از طریق فیدیبو گوش کردم. صدای مهدی پاکدل خیلی گرم و صمیمی کتاب رو می خوند ولی چیزی که در ذهن من تداعی میشد همون سریال دوران نوجوانی ام است و هر چند در کتاب از کرمان میگفت من همون مجید با لهجه شیرین اصفهانی رو در ذهنم میدیدم و دنبال میکدم. کتاب پر از لحظات شیرین و طنز است . اولین بار این کتاب رو معلم انشایم در سر کلاس اول راهنمایی برایمان خواند و بعد هم سریالش رو دیدم ولی طنز این کتاب همیشه جالبه و حتی دختر 7 ساله من هم با اون ارتباط برقرار میکرد. هر چند بعضی جاهاش رو نمیفهمید و من براش توضیح میدادممثل فلک کردن در مدرسه!!!!! ولی گاهی هم قهقه خنده اش رو در میاورد مثل شیطنت های مجید در سر کلاس
          

            عالی عالی عالی. دوران متوسطه ی اول نسخه ی چاپی این کتاب را از نشر معین خریدم.هر زمان امتحان نگارش داشتم یک داستان از این کتاب جذاب را می‌خواندم و در جلسه ی امتحان داستان جدیدی می‌نوشتم. هر داستانش را صد بار هم بخوانیم کم است.هیچ وقت از جذابیت داستان کم نمی‌شود.داستان ماهی را خیلی دوست دارم.
          

            قصه های مجید از جمله کتاب هایی که از خوندنش پشیمان نمی شوید. و به احتمال زیاد تعداد زیادی از شما هم با فیلم داستانی آن خاطره دارید. هر چند که فیلم داستانی با کتاب اصلی تفاوت های زیادی دارد. 

کتاب مربوط به ادبیات طنز کودک و نوجوان است و نویسنده عزیز کتاب هم به خاطر نوشتن این کتاب در سال 1992 جایزه جهانی هانس کریستین اندرسون را کسب کرده است. این جایزه یکی از جوایز مربوط به داستان نویسی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان است. 
کتاب در کل داستان زندگی و خاطرات پسر بچه ای نوجوان و اهل کرمان  است که نه ابرقهرمان است و نه شخصیت ویژه ای دارد یه نوجوان ساده و معمولی و حتی فقیر و یتیم و البته درس نخوان است که حتی تجدیدی هم می آورد. اما در کتاب خبری از تاریک نمایی زندگی فقیرانه و ساده نیست. این زندگی مشکلات خودش را دارد ولی به هر حال طی می شود و مجید در خلال این روزگار به دنبال آرزوها و خیالات خودش است. 
سبک کتاب طنز کودک و نوجوان است ولی اصلا به لودگی و بی ادبی ختم نمی شود اما خنده را بر لب هر خواننده ای می آورد.
در مقایسه با چند کتاب طنزی که به تازگی خوندم دلنشین تر و صمیمانه تر و موقر بود.

با تشکر از آقای کیومرث پور احمد که از این کتاب داستانی سریالی تهیه کردند و باعث شدند شخصیت مجید و بی بی در ذهن من عینیت داشته باشند. 😊
در ضمن خیالتون راحت فیلم داستانی قصه های مجید اصفهانی با خود کتاب قصه های مجید کرمانی تفاوت هایی دارد و عینا شبیه هم نیستند. پس از جذابیت کتاب چیزی کم نمی شود.
          

            مجید!
دوست بچگی های من.
چقدر وقتایی که باید تکلیف می نوشتم یا برای امتحانی می خوندم کتاب مجید رو بر می داشتم و دور از چشم مامان می خوندم یکی از داستاناشو.
چی بگم ازش؟ محبت یه پسر خوب کرمانی. همه می شناسنش دیگه!
          

            بسم الله الرحمن الرحیم
قصه‌های مجید، نوستالوژی دوران کودکی ماست. کتاب را هم به همان زنذه‌کردن خاطرات کودکی‌ام خواندم.
ممنون اقای مرادی‌
قصه‌های مجید برای ما پر از نکته، خاطره و زندگی بود
          

            قصه های مجید چه بصورت کتاب یا فیلمش همیشه مورد علاقمه بخاطر روایت ساده و خودمانی از دوران بچگی و نوجونی، دغدغه های اون دوران، درس و مدرسه، خانواده و دوستان، لهجه محلی با چاشنی طنز و شیرین کاری 🙃
چه لحظه هایی که موقع امتحانی که نخونده بودیم فکر میکردیم دنیا به آخر رسیده و استرس اینکه چه بلایی قراره سرم بیاد...
زنگ انشا و فراری بودن ازش و غبطه خوردن به مجید بخاطر انشای خوبش😑
یادش بخیر
          

            کتاب قصه‌های مجید یک کتاب معمولی و در عین حال خاص است. معمولی از این جهت که داستان پسری را تعریف می‌کند که اتفاق خاصی برایش نمی‌افتد و زندگی‌اش همانند زندگی ما است؛ به طوری که شاید اگر کنار او زندگی می‌کردیم متوجه هیچ نقطه‌ی برجسته‌ای در زندگی‌اش نمی‌شدیم. خاص از این جهت که دیدگاه مجید به زندگی با ما متفاوت است و شکل دیگری آن را می‌بیند. همین تفاوت دیدگاه کتاب را زیبا کرده و طنز دلنشینی ایجاد می‌کند. کتاب شامل تعدادی داستان کوتاه از زندگی مجید است که در کرمان زندگی می‌کند. داستان‌ها از یکدیگر مستقل‌اند ولی تقریبا خط زمانی داستان‌ها پشت سر یکدیگر است. از روی این کتاب زیبا یک مجموعه‌ی تلویزیونی هم ساخته شده است؛ با این تفاوت که در مجموعه‌ی تلویزیونی، مجید اهل اصفهان است. کتاب قصه‌های مجید را به همه‌ی دوستداران کتاب پیشنهاد می‌کنم. مهم نیست طرفدار چه ژانر ادبی‌ای باشید؛ بدون شک قصه‌های مجید شما را افسون خود خواهد کرد.
          

            اردیبهشت 97 قرار شد ما برویم بشاگرد برای بچه های دبستانی آنجا داستان و شعر بخوانیم و یادشان بدهیم چطور بنویسند. "تا روز قبل از سفر مردد بودم برای بچه های بشاگرد چه داستان هایی بخوانم تا این که ذهنم روشن شد. در آخرین فرصت خودم را با اسنپ موتوری رساندم نمایشگاه کتاب و قصه های مجید را خریدم. بهترین انتخاب بود برای بچه‌ها یی که طعم محرومیت و فقر را چشیده باشند. اگر میشد دوست داشتم «خمره» را هم بخوانم برایشان."
          

            برای من خیلی لذت بخش بود شاید این همه لذت برای کسایی توی بچه گی خودشون اون سریال معروف پور احمد و ندیده باشن نداشته باشه ولی یقینا خالی از لطف نیست . تا حدی اما به خاطر گذر زمان داره دور از ذهن می شه کمی حالت تاریخی پیدا می کنه برای خود من یه جاهایی عجیب بود واقعا . مثلا این که آب چاه داشتن بعد یه نفر با یه گاری میامده و آب چشمه می فروخته که گواراتر بوده نسبت به چاه !!!!! 
واقعا نمی گنجید برام . 
بگذریم  فقط یه سوال خیلی خیلی خیلی گنده برام پیش اومد کل این کتاب و داستان و مجید و بی بی  توی کرمان هستن ، بعد چرا سریالشو اصفهان ساختن ؟ کرمانی ها مگه چشون بود آخه ؟؟؟؟؟؟
          

            نوجوان بودم و تابستانها به خانه عمه میرفتیم، با بچه ها بازی  میکردیم و من سراغ کتابخانه پسرعمه بزرگ ترم میرفتم و این داستانها را با اشتیاق میخواندم و لذت میبردم. مجید در ذهنم با مجیدی که بعدها در صفحه تلویزیون رونمایی شد (و از آن هم بسی لذت بردم) متفاوت بود، مظلوم تر بود، کتک خور تر و بدبخت تر و کمتر خنده دار. بزرگ شدیم، مجید تلویزیون هم بزرگ شد و کارگردانش هم دیگر بین ما نیست. عمه هم پیر شده و آن خانه بزرگ ویلایی را فروختند. شنیدم هوشنگ مرادی کرمانی هم تصمیم گرفته دیگر ننویسد. روزگار غریبی است