انتشارات نگاه منتش کرد: عبدالوهاب اسم اولین فرزندش را محمد گذاشت و آرزو کرد فقیهی بزرگ شود. جد اعلای او که فقیهی بزرگ بود محمد نام داشت و لقبش فخر الدین بود و کنیه اش ابومنصور ، اما انگار عبدالوهاب از ته دل یقین نداشت فرزند بزرگش فقیهی بزرگ از آب دربیاید. این بود که اسم پسر دومش را فخر الدین گذاشت تا او فقیهی بزرگ شود مثل فقه های قرن هفتم هشتم هجری. از آن جا که کار از محکم کاری عیب نمی کرد اسم پسر بعدی را ابومنصور گذاشت، اما پسر آخری را عبدالوهاب نامید تا اگر فقیهی بزرگ شد نام او را بزرگ کند. .