این کتاب راست کار اوناییه که عاشق توصیفات زیاد، تجربه لحظه‌های insignificant زندگی و people watch کردن و داستان ساختن از زندگیشون برای خودشون هستن.
که خب من جز این دسته از آدما نیستم:)))
        

          حقیقتش نمی‌دونم درموردش چی بنویسم. یک‌بار شروعش کردم و چون برام ناملموس بود رهاش کردم، اما بار دوم چون با ناداستان و ناداستان‌خوانی آشناتر بودم، رفته‌رفته برام بهتر و راحت‌تر شد. مترجم یادداشت خیلی خوبی برای معرفی جان برجر و کتابش نوشته و من هم چیزی مفیدتر و بیش‌تر از این نمی‌تونم بگم:
معمولاً عکس تصویر دقیق یک لحظه از زندگی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، تصویر دقیق‌تر را نه در عکس، بلکه در حافظه‌ی برجر پیدا می‌کنیم ودر بازتولید (یا فتوکپی) آن خاطره که به نثر کشیده شده است. فتوکپی‌ها نمونه‌ای است خیره‌کننده از چگونگی ثبت کردن و در واقع نوشتن یک تصویر زنده از جهان توسط مشاهده‌گری حساس و باهوش‌، مشاهده‌گری که در حافظه‌اش نه چیزی گم می‌شود و نه تلف.