این کتاب داستانی درباره‌ی عدالته، البته نه به اون شکلی که درست و منطقی باشه؛ خارج از محدوده‌‌ی انسانیت و حتی عقل.

اجرای عدالت در شرایطی انجام می‌شه که به قولِ یکی از شخصیت‌های کتاب «هیچ درکی از اون جنایت وجود نداره».

داستان از جایی شروع می‌شه که کودکِ چندماهه‌ای خون‌آلود و مُرده پیدا می‌شه.
البته قاتل هم به راحتی پیدا می‌شه، در حالی که هنوز ردی از خون روی صورت و دهانش باقی مونده‌بود.
پس تصمیم مشخصه: محاکمه و اجرای عدالت.

ولی اگه قاتل انسان نباشه و حیوان باشه چی؟
در زمان محاکمه اون حیوان چطور باید از خودش دفاع کنه؟

برای من داستانِ جالبی بود و فکر نمی‌کردم چیزی که به عنوان داستان می‌خونم و من رو تا این حد متعجب می‌کنه، واقعا زمانی اتفاق افتاده باشه!
        

          یک ایده ی بدیع و یک داستان جالب!

در اروپا و خصوصا در فرانسه ی‌ قرن سیزده تا هجده میلادی، حیوانات نیز همچون انسان متهم شمرده شده و همراه با وکیل در دادگاه حاضر می شدند!
نویسنده با الهام از این رویداد واقعی، سراغ داستانی می رود که روایتگر یک خوک قاتل است. این خوک پسربچه ای را می کشد و بعد دستگیر می شود. 
جریان دفاع وکیل مدافع این خوک در دادگاه در پیش تمامی مردمانی که‌ یک صدا خواهان اعدام این خوک هستند، بسیار جالب توجه است.
این اثر نگاهی انتقادی و نمادین دارد به سیستم های قضایی که مجری برقراری عدالت هستند. 
        

          دردناک.
تا اواخر کتاب می‌خواستم یک ستاره بدم، ولی توصیفات بخش پایانی(محاکمه) خیلی تکونم داد. خیلی منو یاد رمان آدم‌خواران ژان تولی می‌ندازه، این‌که درکمال بی‌عدالتی و ظلم دنبال اجرای عدالت بودن.
-گاهی کافی است چیزی را با صدای بسیار بلند بگوییم تا مخاطب آن را بپذیرد. برعکس، اقرار به تردیدها، آن هم وقتی آدم دست به آفرینش می‌زند هرگز برای اوضاع خوب نیست؛ شکافی باز می‌شود و دیگران درباره‌اش قضاوت می‌کنند.
-جان‌های رام و خاموش اغلب حوصله وحشی‌ها را سر می‌برند.
-چهره‌های غم‌زده احترام برمی‌انگیزند.
-همین‌که از بچه‌ها بخواهی نترسند، سازوکار وحشت شروع به کار می‌کند.
-دختر فکر می‌کرد که مرگ فقط در پستوهای تاریک رخ می‌دهد.
-درباره جلاد هم مثل بدکاره‌ها، نمی‌توانیم به همه مردانی نیندیشیم که از زیر دستش گذشته‌اند. و این عدد حیرت‌آور بدگمانی ایجاد می‌کند.
-اگر انسان‌ها نمی‌توانند در پیاده‌رو یکسانی بدون تنه زدن به هم قدم بزنند، چطور خواهند توانست بی اینکه با هم بجنگند کنار هم زندگی کنند؟
        

          یک روایت کافکایی از ظلم و بی‌عدالتی داعیه‌داران عدالت و مساوات؛ که چندان مورد علاقه‌ی من نبود و نیست
        

          داستانی کوتاه، اما عمیقا اثرگذار در رابطه با محاکمه‌ی حیوانات که «واقعا» در گذشته، رخ می‌داده است...
        

          به شکل نمادین وضعیت حاکم به جوامع انسانی و سوال اخلاقی درستی قانون عدالت و مسئولیت رو نشون میده 
        

          وقتی «دیگران» کاری انجام دهند که مطابق میل ما نباشد، ما چه خشمگین می‌شویم. وقتی «دیگران» دست از پا خطا کنند، ما چه عصبانی می‌شویم. وقتی «دیگران» اراده‌ای داشته باشند مستقل از ما، ما چه بی‌قرار می‌شویم. وقتی رفتار «دیگران» از خشم و عصبانیت و بی‌قراری ما تأثیر نگیرد، ما قضاوت می‌کنیم و حکم می‌دهیم.
«محاکمه‌ی خوک» بسیار خوش‌خوان است و وقتی نمی‌گیرد. هم پیشینه‌ی تاریخی دارد، هم استعاره‌ای دقیق است از رابطه‌ی حاکم میان ما و دیگری. البته من همه‌چیز را به وادی این «من و ما» می‌کشانم؛ و الا استعاره‌ی اولیه‌اش و شاید تنها منظور نویسنده، ساختاری است که برای ادامه‌ی حیات، نیاز دارد که با تو مثل یک «خوک» برخورد کند. 
یک اتفاق جالبی هم که نمی‌دانم خواسته یا ناخواسته بوده، این است که خوک به‌عنوان شخصیت اصلی داستان، نوعی از بیگانگی را دارد که در مورسو، شخصیت اصلی «بیگانه»ی کامو می‌بینیم. 
پیشنهاد می‌کنم موقع خواندن، خودکار، مداد یا ماژیک علامت‌زن داشته باشید و خط بکشید و بنویسید. 
        

          ~برهنه در جاده ها پرسه میزند. کتکش زدند و طردش کردند همۀ زندگی اش تحقیرش کردند. هرگز به شکلی شایسته با او برخورد نشد و حالا عقیده داریم که مستحق این است که قضاوت شود نه این طور نمیشود هرگز به او احترام گذاشته نشد. سعی کرد کج دار و مریز با همه حماقت و همه ضربه هایی زنده بماند که انسانها حواله اش کردند. پس اگر شایسته زیستن زندگی ای آسوده نبوده، مستحق تجربه زندگی جنایتکارانه هم نیست.~


ماجرای خوکی که طبق غریزه‌ی خودش و از سر گرسنگی نوزادی رو می‌خوره و به قتل می‌رسونه!
پس برای همین اسیر و به زندان برده می‌شه و براش دادگاه تشکیل می‌شه.

این کتاب نقدی بر سیستم قضایی
و نشون دادن بی‌عدالتی‌ای با نام عدالت!
نویسنده فضایی ناعادلانه رو ترسیم می‌کنه که مردم در اون به دنبال واژه‌ی عدالت می‌گردند(:

جالب اینجاست که داستان تخیل نویسنده نیست و در خیلی از کشورها این اتفاق افتاده و حیوانات در دادگاه محاکمه می‌شدند.

هشتادوهفتمین #کتاب۱۴۰۳
        

          زمان هایی هست که انسان به اوج بی خردی خود می‌رسد 

. داستان واقعی 
. نویسنده  با استعداد ، شما را به زمان وقوع حادثه می‌برد.
        

          کتاب "محاکمه خوک" رمانی فرانسوی و معاصر است. دقیقا درباره همان‌چیزی که "بی‌عدالتی" نامیده می‌شود.
کمدی سیاهی در تمسخر "عدالت"، "عقلانیت" و تاثیر اراده در عدالت است.
دادگاه برای اعدام یک خوک تشکیل می‌شود. قاضی سردرگم و عصبی است و وکلا هرکدام بی‌توجه به حق، تنها برای رسیدن به منافع و دستمزدشان با یکدیگر جدل می‌کنند.

یک خوک در گشت ‌و گذار روزانه‌اش کودکی را به قتل می‌رساند و از محل جنایت دور می‌شود. با سر و صدای مادرِ نوزاد، مردان روستا خوک را زیر درختی خوابیده می‌یابند در حالی که خونِ داغ از دهانش جاری است. قاتل دستگیر و به‌دست دادگستری سپرده می‌شود تا دادگاه عدالت را جاری کند.

داستان اصلی از همین‌جا آغاز می‌شود:
خوک چطور باید از خودش دفاع کند؟ رفتار انسان‌ها در برابر موجودی که زبانِ دفاع از خود ندارد چگونه به دفاعِ مشروع از خود بپردازد؟

        

          «محاکمه‌ی خوک»، یک رمان تاریخی بر اساس مستندات واقعی‌ست. «اسکار کوپ-فان» در این پنجمین رمان خود، موضوع تاریخی محاکمه کردن حیوانات را که از قرن سیزدهم تا هجدهم در فرانسه و سرتاسر اروپا رواج داشت نقد می‌کند. بسیاری از صحنه‌های کتاب با پشتوانه تحقیقاتی‌ای که انجام داده، نمونه‌های نمایشی‌شده‌ی گزارش‌های واقعی از صحنه‌های دادگاه‌ها هستند.
‌
این متن کوتاه از چهاربخش و یک پایان هولناک تشکیل شده است و با دست‌گیری خوکی با دهانی‌ خون‌چکان که نوزادی را گاز گرفته و کشته‌ست آغاز می‌شود؛ دستگیر و زندانی‌اش می‌کنند و سپس به پای میز محاکمه‌اش می‌کشانند. خوکی که با او همانند یک انسان رفتار می‌کنند، خوکی که شاکی خصوصی دارد.
زیر سؤال بردن امر مهملی مانند محاکمه کردن حیوانات، به نویسنده این امکان را می‌دهد تا مجموعه‌ای از پدیده‌های اجتماعی دیگر، به‌ویژه جدایی چندبُعدی حیوان از انسان را در خردگرایی دکارتی و وارث فلسفی آن یعنی روشنگری، در دوره‌ای که بیشترین تعداد محاکمه‌ی حیوانات انجام شد را تجزیه و تحلیل کند.
با توجه به لال بودن متهم، زبان و گفتار در مرکز تأمل متن در مورد شکاف بین انسان و حیوان قرار گرفته است. «کوپ-فان» به‌ویژه از طریق زبان، با بهره بردن از پیش‌فرض غیرمعمول متن، نگاهی کمیک می‌اندازد به اصرار سیستمی قضایی که قصد بر قابل درک کردن خشونتی بی‌معنا دارد، الزامی که اینجا به‌خصوص در مورد خوک داستان ما ارضانشده باقی می‌ماند. و علاوه بر این، آثار «میشل فوکو» به‌عنوان مرجعی بینامتنی برای رمان، خصوصن در بخش‌های دوم تا چهارم که محاکمه، شکنجه و به دار آویختن متهم صورت می‌پذیرند، بزرگ جلوه می‌کند.
‌
محاکمه‌ی خوک مملو است از قاضی، هیئت منصفه، وکلا، شاهدان و جمعیت مشتاق؛ اینجا شاید جایی باشد که متن «کوپ-فان» به آن مرحله‌ی آخرالزمانی خود می‌رسد و در بخش چهارم کتاب، «شکنجه» است که حالت کمیک داستان، با حضور جلاد و مردمی برای تماشای شکنجه و اعدام خوک جمع شده‌اند، جای خود را به سادیسمی عمومی می‌دهد که بار دیگر آشکارا مضامین فوکویی را آشکار می‌سازد.
        

          کاری که ملال با زندگی انسان می‌کند....
7.5/10
        

          خواندن این کتاب بار دیگر بازی خیر و شر را در ذهن من زنده کرد، اینکه آیا انسان ذاتأ شر است و با قوانین مجبور می شود که این شرارت را مهار کند یا خیر.
نویسنده به خوبی تصویری از فاجعه ترسیم کرده بود و در فصل شکنجه، واقعا توصیف های دقیقی شده بود که به شخصه خواندن آن و تجسم حال حیوان بیچاره برای من دردناک بود.
کتاب، حال خوب کن نیست، به هیچ وجه حس خوبی نمی دهد، تنها انزجار از انسان ها را بیشتر می‌کند.
        

          کتاب درمورد محاکمه یک خوک که دچار یک جنایت شده
دستگیرش میکنن،میندازنش زندان،میخوان ازش اعتراف بگیرن ،و براش وکیل هم مشخص میکنن
و حتی در هنگام اعدام بقیه خوک ها رو میارن تا درس عبرت بگیرن
و چیزی که عجیب تره در اروپا در قرن ۱۳تا۱۸این کار انجام میشده
برای من بشدت کتاب جالب و خواندنی بود