تا اواخر کتاب اینطور احساس می‌کردم که خب من میدونم داری چه کاری می‌کنی و اعصابم داشت خورد می‌شد. و از طرفی هم فکر می‌کنم ترجمه‌ش تقریبا خوب نبود و باعث می‌شد احساس احمقانه‌ای نسبت به دیالوگ ها و اتفاقات داشته باشم. ولی دقیقا از جایی که پوآرو جزییات پرونده رو توضیح می‌ده بسیار جذاب و دلنشین می‌شه. درمورد اینکه چه کسی قاتل بود شکفت زده نشدم بلکه جزییات قتل و نقشه قتل و انگیزه قتل بود که ناغافل گیرم آورد.
نمی‌دونم شاید مشکل از نویسنده و داستان باشه که تا اواخرش باید صبر بخرج می‌دادم و به شهرت نویسنده اعتماد می‌کردم؛ یا اینکه مشکل از جای دیگه ای بود. ولی از خوندنش پشیمون نیستم.

و یه سوال اساسی:
چرا هستینگز انقدر شخصیت بیفایده ای هست و چرا نویسنده هیچ کار خاصی رو به اون محول نکرده؟!
        

          

کتاب از نظر سیر داستانی و تعلیق و چالش چیزی کم نداشت. نویسنده بارها ما رو تا مرز کشف حقیقت راهنمایی کرد و بی‌جواب رها کرد. حتی آخرسر معلوم شد حقیقت کاملا جلوی چشممون بوده و نمیدیدمش ولی خب پوارو توی این کتاب هم طبق معمول با داده‌های فرامتنی معما رو حل کرد و این کار نویسنده در حق ما واقعا نامردیه😒😒


#پیشنهاد_میشه
        

          ۷. لرد اجور می‌میرد
هفتمین داستان از مجموعه‌ی هرکول پوآرو:

مثل همیشه گیرا و خوش‌خوان.
هر چقدر سعی کردم عافلگیر بشم بازم نشد :)
تنها نکته‌ی منفی روند کند داستان بود. به خصوص در نیمه‌ی اول. حس می‌کنم می‌تونست کوتاه‌تر باشه.
        

          همان‌طور که انتظار می‌رفت، جین ویلکینسون با عجله از روی صندلی‌اش بلند شد و به طرف میز ما آمد. پوآرو جلو پایش بلند شد و تعظیم کرد، من هم بلند شدم.
صدای نرم و دورگه گفت:
-آقای هرکول پوآرو، درست است؟
-در خدمت شما هستم.
-آقای پوآرو، می‌خواهم با شما صحبت کنم؛ باید با شما صحبت کنم.
🎭🎭

بعد از اینکه خز سفیدش را روی صندلی و کیف کوچک جواهر نشانش را روی میز انداخت، روی یکی از صندلی ها نشست و گفت:

-آقای پوآرو، من باید یک‌جوری از دست شوهرم خلاص بشوم!

🎭🎭

روز بعد سی‌ام ژوئن بود.
ساعت درست نه‌و نیم بود که به ما گفتند بازرس چپ پایین است و می‌خواهد ما را ببیند:

-لرد اجور دیشب در خانه‌اش در رجنت گیت کشته شد. همسرش به گردنش چاقو زده.

🎭🎭🎭🎭🎭🎭🎭🎭

دومین کتابی بود که از آگاتا کریستی خوندم و ماجراها و شخصیت‌های این یکی از قبلی (شبح مرگ برفراز نیل) خیلییی بیشتر بود.
خوشحالم که حداقل بعضیاشو نوشته بودم تا گیج‌تر نشم.

درمورد قاتل هم درست حدس زده بودم ولی نویسنده انقدر داستانو پیچوند و همه رو قاتل نشون داد که اگه پوآرو قاتلش بود هم تعجب نمی‌کردم!!!
ولی چقدر قشنگ زیبا و خلاقانه تکه های پازل به‌هم مربوط می‌شد و بعضی از قسمتها که بنظرم بی‌اهمیت بود چقدر نقش مهمی توی حل پرونده داشت!
 
پ‌ن: کتاب بعدی از آگاتا کریستی رو شما پیشنهاد بدین من خیلی تجربه ندارم😵‍💫