تا اواخر کتاب اینطور احساس می‌کردم که خب من میدونم داری چه کاری می‌کنی و اعصابم داشت خورد می‌شد. و از طرفی هم فکر می‌کنم ترجمه‌ش تقریبا خوب نبود و باعث می‌شد احساس احمقانه‌ای نسبت به دیالوگ ها و اتفاقات داشته باشم. ولی دقیقا از جایی که پوآرو جزییات پرونده رو توضیح می‌ده بسیار جذاب و دلنشین می‌شه. درمورد اینکه چه کسی قاتل بود شکفت زده نشدم بلکه جزییات قتل و نقشه قتل و انگیزه قتل بود که ناغافل گیرم آورد.
نمی‌دونم شاید مشکل از نویسنده و داستان باشه که تا اواخرش باید صبر بخرج می‌دادم و به شهرت نویسنده اعتماد می‌کردم؛ یا اینکه مشکل از جای دیگه ای بود. ولی از خوندنش پشیمون نیستم.

و یه سوال اساسی:
چرا هستینگز انقدر شخصیت بیفایده ای هست و چرا نویسنده هیچ کار خاصی رو به اون محول نکرده؟!
        

          کتاب هشتم
۱۹-۲۶ اردی‌بهشت ۰۲
‌
خوشم نیومد ازش. پیچ در پیچ و غیرقابل‌باور بود. از معماهای ساده در عین حال غیرقابل حدس بیشتر لذت می‌برم. دیگه کم‌کم دارم ارادتم رو به جنایی‌های خانم کریستی از دست میدم. اما همچنان مغز بکرش رو می‌پرستم.
شخصیت‌ها رو دوس نداشتم. ترجمه‌ش هم چندان خوب نبود. ماجراش هم که گفتم خیلی پیچ در پیچ و عجیب‌غریب بود. تمرکز کافی هم برا خوندنش نداشتم، چون داستانه منو نگرفت، یه‌جاهایی اتفاقات از دستم در‌میرفت. خلاصه کیف نکردم...
همچنان منتظرم یه کتابی از آگاتا بخونم که بهش پنج‌ستاره بدم.
        

          ۷. لرد اجور می‌میرد
هفتمین داستان از مجموعه‌ی هرکول پوآرو:

مثل همیشه گیرا و خوش‌خوان.
هر چقدر سعی کردم عافلگیر بشم بازم نشد :)
تنها نکته‌ی منفی روند کند داستان بود. به خصوص در نیمه‌ی اول. حس می‌کنم می‌تونست کوتاه‌تر باشه.