خیلی خوب بود ولی به اندازهء تام سایر دوستش نداشتم.
        

          از این بهتر هم مگه میشه ؟ 
کتاب عالی شروع میشه و عالیتر ادامه پیدا میکنه تا به پایان بندی فوق العاده خودش و ظهور جناب تام ساویر میرسه و طوری تموم میشه که دیگه یادتون نره.
از سطر به سطرش میشه لذت برد.
تو شرایط خاصی خوندمش و کلی صفا کردم.
        

          نمیدونم چون تام سایر رو قبلش خونده بودم یا چی، ولی خیلی نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم!
        

          حالا معلوم شد موموی میشاییل انده و موموی رومن گاری و زه‌زه درخت زیبای من و حتی مجید هوشنگ مرادی کرمانی از کجا آمده‌اند.
        

          تام سایر خیلی جذاب تر از این هستش
        

          اگه میخواید بخندید
سرگرم شید 
و متعجب
بخونید ضمنا کتابش بلند نیست
        

          بالاخره تمام شد.
خیلی طول کشید تا بخوانمش.
خط ریزش چشم ضعیفم را آزار می‌داد.

این کتاب و کتاب تام سایر هر دو مرا به یاد کودکی‌هایم در روستای پدری می‌انداخت. لذا جذاب بود و حال‌خوب‌کن. طنز لطیف مارک تواین به همراه قدرت نجف دریابندری متن را جذاب‌تر کرده‌بود.

کاش ناشر این کتاب اهتمام بیشتری به نشر حرفه‌ای داشت.
        

          نوشتهٔ زیر یادداشتی است که وقتی ۱۶ساله بودم و کتاب را خواندم در آخرین صفحه‌اش نوشتم.

به نام خدا
هکلبری‌فین تمام شد. این دو سال و اندی که در گوشهٔ کتابخانه‌ام جا خوش کرده بود هرگز فکر نمی‌کردم چنین دنیای دوست‌داشتنی و جذابی آن گوشه آرام گرفته باشد.
دوستی گفته بود «هکلبری یه طور غریبی خوبه». راست گفته بود و دقیق. جوری خوب است که نمی‌شود گفت و نمی‌شود از خوبی‌اش برای کسی تعریف کرد. باید باهاش همراه شد تا آرام‌آرام دنیای جذاب هکلبری خودش را نشان دهد و بشود طعمش را -که نمی‌شود گفت شیرین است یا ترش یا شور و تلخ- روی زبان و زیر دندان حس کرد. به گمانم این بریده‌هایی که نوشته‌ام گواهی بدهند. البته که تمام داستان همینقدر جذاب و دوست‌داشتنی و ویژه بود؛ فقط باید صبر کنی. باید بلد باشی روی کلک با هک همراه شوی و با جریان آب‌، گاه تند و گاه آرام، پیش بروی. بعد از مدتی می‌بینی دنیای کتاب تو را با خودش برده. البته من طبعاً این کناره‌گیری و تنهایی و جمع‌کردن و رفتن را دوست دارم و لذتش برایم مضاعف بوده است.
نجف دریابندری استاد ترجمه است. انصافاً به بهترین صورت این داستان را ترجمه کرده، عالی. حتی به نظرم این اثر مارک تواین با ترجمهٔ نجف دریابندری -برای منِ فارسی‌زبان- شیرین‌تر است و بخشی از جذابیت کتاب مدیون این ترجمه است.
در پایان، بین جلد سبز این کتاب دنیایی عجیب، جذاب و به‌طرز غریبی خوب جریان داشت.

۱۳۹۴.۰۱.۲۹
        

          داستانی دیگر توسط هاک شروع می شود، رفیق شفیق تام از دید دوربین خود روایتی شروع می کند. 
او سرنوشتش را در جایی بغیر از دهکدۀ آرام خود جستجو می کند، می خواهد از رفاه و آسایش لعنتی فرار کند و خودش را به جایی برساند که مجبور به رعایت نظمی نباشد و با قانون و بی قانونی های خودش زندگی کند. 

خب طبیعتا این هدف داستان است اما صرفا بهانه ای برای خلق موقعیت است که هاک هر بار مراتب حماقت خود را ابراز کند که طنز تولید شود:)
نهایتا، تام  در پایان تق و لق داستان به داد هاک می رسد و همۀ مسئولیت داستان را عهده می گیرد تا قبل از اینکه جریان داستان به کوه اصابت کند و متلاشی شود، در سطحی دلنشین فرود بیاید.

در مجموع اوقات خوشی با این داستان سپری کردم.