عابر کسی است که دائما در اندیشه ابدیت خویش است، اما در عین حال، بهره اش از زیبایی ها و لذت های دنیا را نیز فراموش نمی کند. عابر در مواجهه با دنیا، متعادل است نه چسبنده و نه راهب...

هر کس در هر چیزی از حد بگذرد، کائنات او را متوقف می کنند. کسی که متعادل پیش برود، دائما در حرکت است...

کسی که اهل عبرت باشد، در منطق قرآن، «عابر» نامیده می شود. عابر کسی است که نگاه و بینش بسیار عمیقی دارد، نگاهش همیشه خیره به هدفش است و دائما برای رسیدن به حقیقت می کوشد و از هر چیزی به جز معشوقش «عبور» می کند...