به توکل نام اعظمت 
این کتاب از باب اتفاقات پس از مرگ انسان ، حضور روح در مراسم تشییع و... است . در قسمت هایی یادآور توبه برای انسان است .
در جایی از کتاب به ما می آموزد که حتی خانواده و فرزندانمان نیز  پس از مرگ به کارمان نمی آیند . خلاصه عرض کنم زندگی ارزش غم و غصه خوردن ندارد ‌. اما پایان کتاب به نظرم ساخته تخیل نویسنده است که ارزش های ابتدایی کتاب بیشتر از پایانش است .‌..ارزش یک بار خواندن را دارد ...
        

          رمان سیاحت غرب تو سال ۱۳۱۲ توسط آیت الله سید حسن نجفی قوچانی نوشته شده و موضوعش درباره زندگی پس از مرگه و برای نگارشش از روایات درمورد برزخ و عالم قبر استفاده کرده. با توجه به اینکه (تا جایی که اطلاعات محدود بنده قد میده) اون زمان زندگی پس از زندگی و شنود و سه دقیقه در قیامت و اینا نبوده، بنظرم ایده نویسنده و خلاقیتش خیلی حرکت جالبیه. اپلین چیزی که از کتاب جلب توجه می‌کنه طراحی ها و عکسای قشنگشه. البته برای من اینجور بود که فقط اولش عکسا بنظرم قشنگ میومد، بعد از اینکه یه مدت کتابو دست گرفتم کم‌کم به این نتیجه رسیدم که چرا طراحیا دور از فضای داستان کتابه؟ چرا شکل توصیفات خود کتاب نیست؟ چرا بعضی جا ها انگار با هوش مصنوعی ساختنش؟ طراحی کتاب به من این حس رو داد که انگار میخواست ادای غربیا رو دربیاره، درحالی که این تقلیدش اصلا به فضای کتاب نمیخورد. بهتر بود طراحیا شکل همون زمان و خودمون باشه و خودمون الگو بسازیم تا اینکه از الگوی خارجیش تقلید کنیم. اینکه پاورقیا آخر کتابه جالب نیست. هی باید بری آخر کتاب و برگردی. میتونستن پاورقی رو بذارن پایین ورق.

یچیز جالب هم امروز دیدم. انتشارات جمکران یکی از عکسای توی این کتاب رو گذاشته عکس جلد یه کتاب دیگه(فایلشو گذاشتم)
        

          "و من مردم..." اولین جمله کتاب بود.

کتاب پر بود از تصاویری که آدم را به یاد فیلم های فانتزی هالیوودی می‌انداخت، تصاویرش برایم جدید بود و دوستش داشتم، اما محتوای آن را بیشتر... 

محتوایش همچو کتاب سه دقیقه در قیامت و تصاویرش یادآور فیلم ارباب حلقه ها و ترکیبشان یه حس ضد و نقیضی را به آدم منتقل میکرد،ولی بازم همینکه تا حدودی تصاویر به نوشته ها ربط داشت، ترکیب را، فارغ از تضادش، زیبا کرده بود. 

کتاب سخت تکان دهنده بود و در عین حال تحسین برانگیز. اینکه عالمی حدود یک قرن پیش توانسته چنین رمان فوق‌العاده‌ای خلق کند، آن هم در دورانی که تجربه‌های نزدیک به مرگ و مباحث زندگی پس از مرگ به شکل امروزی مطرح نبود، واقعاً جای تقدیر دارد. 

یکی از مشکلات ما این است که مرگ و برزخ را از یاد برده ایم و از بس هی راجع به آنها حرف های تکراری و سنگین شنیده ایم دیگر حوصله خواندن کتاب ، دیدن فیلم و برنامه ای مرتبط با این مباحث را نداریم (خودم را می‌گویم). 

به شدت مطالعه آن را پیشنهاد می‌کنم، زیرا بسیار مفید است و یاد مرگ را به شکلی نو و در قالب داستان به خواننده منتقل می‌کند و در عین حال کوتاه و روان هم هست. 

جالب است که حضرت آقا درباره نویسنده کتاب "آقای نجفی قوچانی" به نقل از شهید مطهری فرموده‌اند که گویا اهل مکاشفاتی بوده اند و این داستان ممکن است برگرفته از مکاشفات ایشون بوده باشد ( همین‌قدر جذاب...)
        

          گزارشی از برزخ؛ یک رمان خواندنی

«و من مُردم!»

این آغاز طوفانی یک رمان خوب است. مرحوم آیت‌الله سید محمدحسن نجفی قوچانی (متولد ۱۲۵۶ و درگذشته ۱۳۲۲) در سال ۱۳۱۲ شمسی، توانسته شاهکاری را خلق کند که در طول سالیان بارها توجه خوانندگان و ناشران را جلب کرده است؛ یک داستان فوق‌العاده و امروزی با یک موضوع ناب و ترسناک! گفته می‌شود شمارگان کتاب از یک میلیون نسخه گذر کرده است. هم‌چنین فیلم و نسخه‌های صوتی از کتاب تهیه و تدوین شده است.


داستان از مرگ و دفن نویسنده شروع می‌شود و با سؤالات فرشتگان الهی ادامه پیدا می‌کند. مراحل و منازل روح پس از مرگ در برزخ تا قیامت (قیام امام زمان) با گزارش نویسنده از خودش موضوع اصلی کتاب است.


داستانی و امروزی

 این اثر یک رمان است. عناصر و ویژگی‌های یک داستان امروزی را دارد. فقط حجمش کم است. اینکه چنین‌ نویسنده‌ای (یک عالم تراز اول دینی) در آن سال‌ها چنین کتابی نوشته است، آن هم با چنین نثر ساده و روانی، خود یک شگفتی است.


یک کتاب دینی

این کتاب مبتنی بر آیات و روایات است. ارجاعات مکرر به منابع و متون دینی، آن را به یک اثر آموزشی در حوزه معادباوری و معارف اسلامی درباره مرگ،‌ برزخ، آثار اعمال نیک و بد آدمی و نظایر آن کرده است.  البته دیدگاه شیعی نویسنده کاملاً مشهود است. اینکه برخی تصور می‌کنند این چیزها چرندپرند است، از کم‌اطلاعی آن‌هاست. این اثر هم عالمانه است و هم هنری.


ملاحظاتی برای نوجوانان

هرچند نوجوانان (متوسطه اول) می‌توانند این کتاب را بخوانند، پیشنهاد می‌شود آن را نخوانند یا با یک مربی بخوانند؛ کسی که بتواند احیاناً توضیحات کافی درباره سؤالات احتمالی ارائه دهد. هم‌چنین توجه شود که موضوع کلی اثر، ترسناک است. به ویژه در صفحات آغازین تصویری دوست‌داشتنی‌ای از مرگ ارائه نمی‌شود. هم‌چنین در ادامه از سختی‌های عالم برزخ و آثار سوء گناهان یاد می‌شود. توضیحات نویسنده درباره عذاب قبر، واقعاً نگران‌کننده است و می‌تواند نوجوانی را که آمادگی ذهنی ندارد، از دین زده کند.


واقعیت یا تخیل؟

مرز بین واقعیت و تخیل در کتاب به درستی روشن نیست. احتمال جدی وجود دارد که نویسنده، واقعاً از برزخ گزارش کرده باشد. یعنی در رؤیای صادقه (خواب) یا از طریق کشف و شهود در عالم بیداری، چیزهایی از عالم برزخ را دیده باشد و آن‌ها را نوشته باشد. به درستی می‌دانیم که نویسنده خود اهل مکاشفه بوده است و مقام عرفانی والایی داشته است. اما از سویی دیگر، آن‌قدر بار طنز، نگرش انتقادی و توصیف‌های خلاقانه نویسنده بالاست که به نظر می‌رسد نویسنده تخیل خود را به کار بسته و بر مبنای دیدگاه شیعه، به ترسیم داستانی برزخ پرداخته است. این موضوع به ویژه در صفحات پایانی اثر بیشتر خودش را نشان می‌دهد.


چند مثال

نویسنده در عصری که هنوز رایتل اختراع نشده است، از تماس تلفنی تصویری در برزخ با حبیب‌بن‌مظاهر سخن می‌گوید. حالا سرنوشت این مکالمه به کنار!

یا آن نمایش‌گر بزرگ (لوح) که در آن می‌بیند پیامبر و علی و اهل‌بیت و فرشتگان به صف شد‌ه‌اند. 

هم چنین است فتنه‌ای که نویسنده در وادی‌السلام برمی‌انگیزد و به انتقاد از همگان برمی‌خیزد که چه خوش و خرم نشسته‌اید در حالی‌که فرج امام زمان نرسیده؟ 

گفتگو و مذاکراتش با رئیس فرشتگان و حضور در مرز برهوت، در عین این‌که به شدت متأثرکننده است، به شدت هم جنبه طنز و انتقادی قوی‌ای دارد.

ماجرای آن حوری که می‌گوید حافظ مدتی اینجا بود و به ما شعر یاد داد، خود بار طنز دارد و از این دست،‌ فراوان است.


کمدی الهی نوشته دانته

همان‌طور که خارجی‌ها در همین باره، کمدی الهی دارند، ما هم سیاحت غرب داریم! با این تفاوت که سیاحت غرب به شدت مبتنی بر آیات و روایات است. به نظر می‌رسد کاهش سخت‌گیری در زمینه ادبیات دینی، راه را بر نگارش آثار فراوان و قوی آماده کند. لااقل در جهان کفر که آثار بسیاری در تایید یا رد موضوعات دینی نوشته شده‌اند.


توصیه رهبری و کتاب سیاحت شرق

آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، دو کتاب مشهور نویسنده (سیاحت شرق و سیاحت غرب) را برای خواندن توصیه کرده‌اند. سیاحت شرق که زودتر نوشته شده است، شرح زندگی نویسنده است که به نوعی تاریخ اجتماعی و سیاسی معاصر ایران و عراق در عصر مشروطه است.


استفاده از شعر در نثر

در برخی جاها به نظر می‌رسد نویسنده می‌بیند حق مطلب با شعر بهتر و راحت‌تر ادا می‌شود. بنابراین از میراث کهن فارسی، اشعاری را به عاریه می‌گیرد. بنابراین باید در کنار مراجع مکرر قرآنی و روایی، از منابع شعری فراوان نیز سخن گفت که به زیبایی در اثر داستان نشسته‌اند.


تقدیر از نویسنده

من وقتی می‌بینم یک عالم بزرگ دینی در آن زمان،‌ چنین کار فاخری نوشته است، مطمئن می‌شوم شهید مطهری با نگارش داستان راستان، یک کار تقلیدی ضعیف و معمولی انجام داده است. سیاحت غرب آقانجفی قوچانی، انتظار مرا از علما برای نگارش متون دینی برای نوجوانان و عامه مردم صدچندان کرده است. متأسفانه بسیاری از بزرگان حتی در ماه محرم نیز منبر نمی‌روند و فرصت برای گفتگو با مردم نمی‌گذارند.


نیاز به ویرایش

من نسخه‌ای از کتاب را خواندم که به همت انتشارات قدیانی منتشر شده بود. متأسفانه باید بگویم اشتباهات متعددی در حروف‌چینی دیدم که اثرگذار بود. گفتنی است کتاب توسط ناشران و افراد متعددی بازنویسی شده است و ترجمه آیات و روایات به آن اضافه شده است. اگر نسخه خوبی می‌شناسید، معرفی کنید.
        

          وافعا ترسیدم
باید از گناهنمان ترسید
        

          هیهات از اهوال یوم القیامه وقتی تاب خواندن «و من یعمل مثقال ذره شرا یره» ها را ندارم…