خانم دباغ از آن خانم هایی ست که وجودش برای همه می تواند امیدبخش باشد. 
خدایش بیامرزد 
داستان پر فراز و نشیب و پر از کار و فعالیت و کوشش خواندنش بسیار لذت بخش است. 
خواندن این زندگینامه جدا از بار داستانی و جذابیت هایی که دارد می تواند به عنوان یک تاریخ شفاهی برای خواننده عمل کرده و از قیام 15 خرداد 1342 تا چند سالی پس از جنگ را به خوبی پوشش دهد و از زاویه دیدی بسیار جذاب این وقایع را به تصویر بکشد. 
خانم دباغ با نام مستعار "خواهر طاهره" همان خانمی است که  حتی با شکنجه شدن دخترش درست جلوی چشمش حاضر به فروختن همقطارانش به ساواک نشد ، با مسلمانان لبنان و فلسطین علیه صهیونیست ها جنگید ، در نوفل لوشاتو مسئول امنیت بیت امام خمینی بود و بعد تر هم شد فرمانده سپاه همدان . 
اگر شهید حسین همدانی را بشناسید -همان فرمانده قوای ایرانی در سوریه و جنگ علیه داعش- باید این نکته را هم بدانید که همدانی هم روزگاری نه چندان دور از نیروهای خانم دباغ بوده . 
خانم دباغ پس از پایان نمایندگی اش در مجلس حاضر نشد از آن حقوق های مادام العمر بگیرد و حتی مواقعی که تحت فشار مالی قرار می گرفت ، با اتومبیل شخصی اش - پیکان- مسافر کشی هم می کرد. 
این ها را گفتم تا شاید کمی علاقمند بشوید و بخوانید و پیش از خواندنتان هم بگویم این ها گوشه ای از فعالیت های خانم دباغ هم نبود که من اینجا نوشتم 
خانم مرضیه حدید چی دباغ یا همان خواهر طاهره از آن موجوداتی است که امروز واقعا در جامعه ما نایاب شده اند از آن تکه هایی از تاریخ است که باید قاب گرفت و  به تماشایش نشست. 
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
        

          نمیدونم درباره خانم دباغ و این کتاب چی میشه نوشت!
مدل و الگوی متفاوتی از زن بودن رو تو این کتاب خوندم 
هرچند همونطور که نویسنده در مقدمه گفته بود بنا به خیلی دلایل خاطرات و نام هاي زيادي  جاشون در این کتاب خالیه اما بازم اگر دنبال کتابی از حوالی ایام انقلاب و ترکیب زن بودن  وحضورِ انقلابی داشتن هستید این کتاب رو اصلا ازدست ندید.
        

          سه ستاره به خاطر شخصیت خانوم دباغ وگرنه به نظرم کتاب خوب جمع نشده بود و نیاز به بازنویسی مفصل داشت.
        

          خیلی جالب بود کاش که با جزئیات بیشتری از دوره فعالیتشان سوال میشد و درج میشد 
و مثلا بحث دیدار با گورباچف یا خاطرات اقامت ایشان در نوفل لوشاتو خیلی جا داشت که بیشتر و بهتر پرداخت بشه به عنوان خانمی که از قبل انقلاب فعال بوده 
و از بخش های قابل توجهش بخشی بود که ایشون ذکر کردند برای یادگرفتن درس پیش روحانی می‌رفتند که بعد از مدتی به علت اینکه همسر اون روحانی هم علاقه مند شده بوده به درس خواندن و این روحانی راضی نبوده امتناع میکنه از درس دادن به ایشون 
و خانم دباغ از این افراد به عنوان متحجر یاد می‌کنه در آن دوران قبل از انقلاب، افق دید ایشون رو به خوبی شرح میده🌄
        

          چند ساعتی باید در جاده می‌بودم. مثل چند تجربه خوب قبل، از اپلیکیشن‌های کتاب صوتی دنبال یک کتاب گشتم برای گوش دادن. از بین نشان شده‌ها انگشت گذاشتم روی خاطرات خانم مرضیه حدیدچی دباغ .
📘 بیشتر از ده سال است که درنظرم بود این کتاب را بخوانم و توفیق نشده بود. شنیدن و خواندن خاطرات یک زن مبارز که بدترین شکنجه‌ها را دیده و در نزدیک‌ترین لایه‌ها به رهبری قیام حضور داشته، حتما که شنیدنی و خواندنی است. علاوه بر بخش خاطرات مبارزه علیه رژیم پهلوی، بخش دوم خاطرات که به فرماندهی سپاه همدان و مبارزه با گروه‌های تجزیه‌طلب و ضد انقلاب اختصاص داشت هم شیرین بود. و شاه‌بیت کتاب هم ماجرای دیدار با گورباچف رهبر بلوک شرق بود که طبیعتا واقعا خیلی مهمی است.
📘 جناب محسن کاظمی در کتاب‌های سه‌گانه‌اش -که این یکی از آن سه است- زندگی سه مبارز را روایت کرده. حتما دوتای دیگر را هم خواهم خواند.
        

          ایستادگی و عمل کردن به وظیفه زن و مرد نمی‌شناسه.‌ خیلی انگیزه بخش بود شنیدن همچین تعاریفی از فعالیتهای یک زمان در دهه های گذشته.
«خاطرات مرضیه حدیدچی (دباغ)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/38091
        

          روایت قطعه ای از زندگی یک زن مسلمان معتقد عجیب و متفاوت و تک، با همراهانی متفاوت...
واقعا کدوم همسر و فرزندانی هستن که اینقدر نبود مادر و همسر براشون قابل پذیرش باشه؟ و چقدر حیف که در این کتاب از زاویه دید این همراهان محرومیم، که طبق گفته کتاب خودشون حاضر به مصاحبه نشدن...کاش اون ها هم از دید خودشون شرایط و ویژگی های زندگی در کنار این نمونه نادر از بانوان مسلمان رو بیان کنن تا خیلی از سوال های ما پاسخ داده بشن
خانم دباغ، که حضور اجتماعی شون بعد از فرزند هشتم، بسیار پر رنگ میشه و مدام در حال سفر و جلسه و پخش اعلامیه و ...بودن تا اینکه دوبار به زندان می افتن و بعد از اون برای حدود سه تا چهارسال از ایران خارج میشن و خانواده رو به همسرشون می سپارن.در این مدت آموزش های اعتقادی و نظامی رو میدیدن و گروهی رو هم آموزش میدادن و مدام در سوریه و کشورهای مختلف در تشکیلاتی زیر نظر شهید محمد منتظری فعالیت داشتن و از خانوادشون بی خبر بودن تا  ساواک اونها رو تحت فشار نگذاره
زمانی هم که امام به فرانسه میرن، مسئولیت رتق و فتق امور داخلی بیت امام رو ایشون به عهده میگیرن و جزییاتی از اون برهه زندگی امام منتقل می کنن که برای من جدید بود
بعد از پیروزی انقلاب هم خیلی زود به عرصه فعالیت برمیگردن و مسیولیت های مختلفی مثل فرماندهی سپاه همدان رو به عهده میگیرن و باز از خانواده دور میشن و ما باز از دید خانواده شون این برهه رو نمیبینیم...
واقعا الان متصوره که خانمی رو فرمانده سپاه یک شهر که هیچ یک روستا بگذارن؟و اگر بگذارن چقدر اون کار درسته؟چه ویژگی های خاصی اون زن باید داشته باشه که حضورش تو اون مسئولیت بر مسئولیت هایی که در خانواده داره مثل مادری و همسری اولویت داشته باشه؟ 
تو این کتاب حتی امام هم بر دوری و حضور اجتماعی ایشون صحه میگذارن، هم قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب و چه تاییدی از این بالاتر که کارشون درست بوده...
حالا ما چجور باید از ایشون الگو بگیریم که مسیر رو درست رفته باشیم؟که نه دچار افراط و حضور بیش از حد اجتماعی بشیم و نه دچار تفریط و رها کردن مسئولیت های خارج از خانه؟
کاش این کتاب کامل تر بود و این سوال ها رو هم تا حدی پاسخ میداد
پی نوشت های کتاب و اطلاعاتی که از افراد میداد جالب بود و اسامی مختلف نام آشنایی در اون دیده میشد.
        

          سرگذشت عجیب بانویی عجیب 
خیلی خانوم خاصی بودن 
رحمت خدا بر این انسان بزرگ و این مجاهد انقلاب 
        

          این کتاب را در نوجوانی خوانده‌ام. آن موقعی که خانم دباغ هنوز در قید حیات بودند. خدا رحمتشان کند.
از سبک و سیاق نوشتار چیزی یادم نمانده. اما زندگی خاص خانم دباغ جالب بود. ای کاش به جزئیات بیشتری از زندگی ایشان پرداخته شود.
        

          خاطرات یک بانوی انقلابی قوی. 🌺
        

          من زیاد اهل خواندن زندگی آدم‌های انقلابی و آدم‌های دوران دفاع مقدس نیستم. نه اینکه زاویه داشته باشم، اما حس می‌کنم گاهی یک تقدس و بزرگ‌نمایی غیرقابل انکار در آثار مربوط به آن دوره وجود دارد، و من این را نمی‌پسندم‌.
این کتاب را روزهای اول سال شروع کردم، اما به نیمه نرسیده رها شد. این دو روز آخر هفته وقت گذاشتم که تمامش کنم. 

مرضیه حدیدچی خودش بود، خودش را گفته بود و نویسنده هم نوشته بود. مرضیه حدیدچی فقط یک زن چریک نظامی نبود، چیزی که زیاد تبلیغ می‌شود. این زن ابعاد دیگری هم دارد. اینکه درس می‌خوانده را هیچکس نگفته و ما نشنیده‌ایم، اینکه با همان تعداد زیاد فرزندانش درس حوزه می‌خوانده و مقید بوده که درس هم بدهد. 
اینکه برای مبارزه هزینه داده. اینکه اشتباه هم داشته، معصوم نبوده، همه‌ی این‌ها را گفته است.

من مرضیه حدیدچی را بزرگ می‌دانم نه چون چریک مبارز در سوریه و لبنان بوده، نه چون محافظ امام در پاریس بوده یا فرمانده سپاه همدان شده است. یا بعدها نماینده امام در هیئت اعزامی به شوروی بوده و نماینده مجلس شده است.
 
من مرضیه حدیدچی را بزرگ می‌دانم چون پای چیزی که به آن معتقد بوده با تمام سختی‌هایش ایستاده و هزینه داده است. 
‌

        

          خاطرات یک زن مبازر که بعد از انقلاب اولین فرمانده سپاه همدان می شودقطعا خواندنی است
        

          تا دیروز اگر بهم میگفتند یه زمانی فرمانده سپاه غرب کشور یه خانم بوده احتمالا خیلی تعجب می‌کردم.
اما خانم دباغ تمام معادلات رو بهم زدند. 
ولی بیشتر خودشون من از همسر و خانواده ایشون در حیرت هستم؛ پذیرش و همراهی با وضعیت و روحیات و فعالیت های ایشون کار هرکسی نیست.
مطالعه درمورد انقلاب اسلامی و سالهای قبل و بعدش برام لذت بخشه و اگر از نگاه خانم ها باشه جذاب تره برام. اگر شماهم آره، پس کتاب جالبی میتونه باشه براتون. ضمن اینکه ما داریم زندگی کسی رو میخونیم که دقیقا اون سالها وسط گود بوده و برای آگاهی از اون دوران مناسبه.
اخر کتاب خیلی یهویی تموم شد، از نماینده مجلس بودنشون و باقی زندگیشون که قطعا باز هم نکاتی داشته، خوب میشد می نوشتن و ادامه میدادن داستان رو.
در آخر صلوات بفرستید برای روح خانم حدیدچی و تمام کسایی که خون و اشک و عرقشون پای این انقلاب ریخت. 
        

          خاطرات خانم حدیدچی (دباغ) برای من سرشار از درس بود. روایت تلاش ایشان در زمینه‌ای که شاید از نظر خیلی از مردان، قواره‌اش را برای زنان ندوخته‌اند. «مبارزه‌ی سیاسی»
در وهله‌ی اول رضایت همسرشان و اجازه برای حضور تمام قد در عرصه‌ی مبارزاتی (با وجود داشتن ۸ فرزند) و در گام بعدی، صبوری و استقامت مرضیه خانم در برابر تمام سختی‌ها و شکنجه‌ها و فراز و نشیب این راه، بیشترین علت موفقیت و به ثمر نشستن تلاش‌های ایشان بوده است.
        

          هم خانم حدیدچی، سرگذشت و خاطرات جالبی دارد
و هم محسن کاظمی، تدوین کننده قدرتمندی است
خدا به هر دو طول عمر با عزت در خدمت به اهداف عالیه نظام اسلامی عنایت دارد
        

          #خاطرات_مرضیه_حدیدچی_دباغ


حتی اگر زن باشی و لطیف،مادر باشی و پر از مهر،هشت کودک داشته باشی زیر پر و بالت اما آرمان که داشته باشی میشوی مبارز،میشوی مجاهد.
اسلام را عزیزتر از جان خودت و فرزندت هم بدانی،تاب شکنجه های بی شرمانه ساواک را هم که بیاوری باز هم ضجه های دخترکت در راهروهای زندان اوین زیر پوتین های جلادان ساواک دلت را خواهد لرزاند.
اما تنها یاد خداست که میتواند لرزه را از ستون محکم ایمانِ نشسته در دل زنان و مردان مومنِ مبارز بردارد و قوتی چون کوه به اراده شان دهد.

از نوجوانی نام خانم دباغ را شنیده بودم.همیشه دوست داشتم ماجرای زندگی و مبارزه و زندان رفتن هایشان را بدانم.ماه گذشته کتاب خاطراتشان را به صورت صوتی گوش دادم.زندگی پر تلاطمش چه سند محکمی برای تاریخ ایران است.کاش در عرصه فیلم سازی تیمی قوی و متعهد پیدا میشد تا زندگی این اسطوره ها را با تصویر جاودان کند.دو سال گذشته روی فیلم های جنگ جهانی ساخته کشورهای مختلف تمرکز کرده بودم. می دیدم حتی اگر دخترکی در گوشه ای از آلمان اعتراضی کرده بود برایش چنان فیلمی ساخته اند که به بیننده القا کنند چه کار بزرگی انجام داده است و او را به عنوان قهرمان ملی به ملتشان معرفی می کنند.آن وقت ما قهرمانانی داریم که هر لحظه زندگی شان درس است برای نسل جدید اما هیچ تلاشی برای شناساندن آنها صورت نمیگیرد.یا اصلا فیلمی ساخته نمیشود یا فیلم ساخته شده آنقدر ضعیف و پر اشکال است که اگر ساخته نمیشد بهتر بود.شیر زنانی که آدم از استقامت و ایمانشان انگشت به دهان میماند.

من تا قبل از شنیدن روایت زندگی خانم دباغ نمیدانستم ایشان چه شکنجه های وحشتناکی را تحمل کرده اند.چه روزها و شبهایی را زیر تیغ چشمان و دستان و روح ناپاک و آلوده ساواکیان با تنی مملو از عفونتِ ضربه ها و زخمهای شلاق و باتوم و آتش در زندان تحمل کرده اند.چه سالهای طولانی ای جدا از فرزندان و خانواده در کشوری غریب دور از وطن بوده اند.چقدر از محضر نورانی حضرت امام از نزدیک بهره مند بوده اند.اولین فرمانده سپاه زن انقلاب اسلامی در شهر همدان بوده اند.چه چیزها از خباثت و وحشی‌گری کومله و دمکرات که ندیده اند.سفیر حضرت امام برای رساندن آن نامه تاریخی به گورباچف بوده اند.

خواندن این کتاب را به تمام مردان و زنان ایرانی توصیه میکنم.ما باید این روح های آزاده و جان بر کف برای اسلام و ایران را بشناسیم و به فرزندانمان بشناسانیم تا بدانند اگر ایرانِ عزیزمان،امروز کشوری مستقل است چه جانهای پاکی در راهش فدا شده اند.

#خاطرات_مرضیه_حدیدچی_دباغ
#تاریخ_شفاهی
#کتابی_که_شنیدم
#محسن_کاظمی


🌸سایه🌸


@sayeh_sayeh
        

          خلاصه ای از فعالیت ها و اتفاقاتی که در زندگی مرضیه دباغ می افتد .

مرضیه دباغ اولین فرمانده سپاه غرب کشور بعد از انقلاب بود که در نابودی حزب دموکرات کردستان و کومله نقش زیادی ایفا کرد .


        

          زنی که به بلندای تاریخ باید ستودش
        

          مرضیه تا زمانی که زنده بود برایم زنی خاص بود .زنی که زیر شکنجه ساواک تاب آورده و از مبارزه دست بر نداشته است.
 همه می دانند برای شکنجه روانی،دخترش را هم به کمیته‌ی مشترک برده اند.
همین دو نکته کافی است که این زن برای همیشه در خاطره ها حک شود.
بارها از خودم پرسیدم مگر می شود این دردها را تحمل کرد و زنده ماند؟مگر می شود فرزندت را پیش چشمت شکنجه کنند و قلب نایستد و نفس به شماره نیفتد؟

 کتاب مرضیه خواننده را به عمق زندگی این بانوی بزرگوار می برد تا بیشتر از ماجرای زندان و شکنجه بداند .در کوچه پس کوچه های زندگی این بانوی مبارز پرسه می زند و بیشتر در اتمسفر زندگی اش غرق می شود.
دیگر فهمیدن مرضیه سخت نیست.تربیت خانوادگی او ،آرزوها و اولویت های جوانی اش، او را تبدیل به مسلمانی پیشرو و جسور کرده بود . او نمی توانست بدون توجه به حکومت سیاسی سرش را پایین بیاندازد و فقط خانه داری اش را کند.
جالب اینکه علاقه به تحصیل و مبارزه را هم بهانه ای برای مادر نشدن قرار نداد.او حرکت کرد تا برای آرمان هایش بجنگد.هم زمان که مادر چند فرزند بود و شد.
آن هم در روزگاری که چشم اندازی از پیروزی انقلاب نبود.نمی دانست شعله‌ی مبارزه‌‌ی کوچکی که می افروزد،در نهایت حکومت ایران را به آتش می کشد.
او نمونه‌ی بارزی از زن ایرانی و مسلمان است که تمام موانع  عرفی را پشت سر گذاشتد و برای آزادی دین و کشورش جنگید.این کتاب جوابی است برای آنان که دست زن مسلمان را به واسطه ی دین بسته می دانند.او یک تنه تمام موانع را برداشت و به خاطر ایدئولوژی اش استقامت کرد.
زندگی او پر از موقعیت‌هایی بود که مصالح انقلاب و اسلام در خطر قرار داشت و او با تمام وجود آن را حفظ کرده بود و اینکه  هیچ گاه جلوتر از مقتدا و امانش حرکت نکرد و تمام فعالیت هایی که مردان شجاع هم سراغش نمی روند با پوشش اسلامی به سرانجام رساند.

امروز جایی خواندم پیر عارفی می فرمود جای آنها که ندیدند و استقامت کردند،ندیدند و خریدارند با جای کسانی که فقط باید نشانشان داد تا حرکت کنند در قیامت متفاوت است.

روزگاری که مرضیه جانش را کف دست گرفته بود و می جنگید.زمانی که آواره بود و نمی دانست انقلاب به ثمر می نشیند با خلوص و درجه بالای ایمان لحظه ای در راهش تردید نکرد.
جهادگری که با جان و مال و فرزند برای خدا و اسلام مبارزه کرد و تا جا در بدن داشت دست از آرمانش بر نداشت.

*کتاب مناسب بزرگسال است *

#تاریخ_شفاهی
#زنان
#انقلاب_اسلامی
#مبارزه‌ی_چریکی
#ساواک
#حکومت_پهلوی
        

          شجاعت خانم دباغ در تمام کلمات کتاب موج میزد. روحیه‌ی پرتلاش و حق‌طلبشون  تحسین برانگیز بود.
از یک طرف خواندن کتاب خیلی برام لذت بخش بود، از طرفی هم ناراحت بودم که ما این زنان رو داریم که میتونند الگوی دختر مسلمان ایرانی باشند، اما در نمایاندن این الگوها موفق نبودیم.
خواندن این کتاب رو به کسانی که در مورد حقیقتِ گرایشِ زن در جامعه‌ی اسلامی کنجکاو هستند، توصیه میکنم.