خانم دباغ از آن خانم هایی ست که وجودش برای همه می تواند امیدبخش باشد. 
خدایش بیامرزد 
داستان پر فراز و نشیب و پر از کار و فعالیت و کوشش خواندنش بسیار لذت بخش است. 
خواندن این زندگینامه جدا از بار داستانی و جذابیت هایی که دارد می تواند به عنوان یک تاریخ شفاهی برای خواننده عمل کرده و از قیام 15 خرداد 1342 تا چند سالی پس از جنگ را به خوبی پوشش دهد و از زاویه دیدی بسیار جذاب این وقایع را به تصویر بکشد. 
خانم دباغ با نام مستعار "خواهر طاهره" همان خانمی است که  حتی با شکنجه شدن دخترش درست جلوی چشمش حاضر به فروختن همقطارانش به ساواک نشد ، با مسلمانان لبنان و فلسطین علیه صهیونیست ها جنگید ، در نوفل لوشاتو مسئول امنیت بیت امام خمینی بود و بعد تر هم شد فرمانده سپاه همدان . 
اگر شهید حسین همدانی را بشناسید -همان فرمانده قوای ایرانی در سوریه و جنگ علیه داعش- باید این نکته را هم بدانید که همدانی هم روزگاری نه چندان دور از نیروهای خانم دباغ بوده . 
خانم دباغ پس از پایان نمایندگی اش در مجلس حاضر نشد از آن حقوق های مادام العمر بگیرد و حتی مواقعی که تحت فشار مالی قرار می گرفت ، با اتومبیل شخصی اش - پیکان- مسافر کشی هم می کرد. 
این ها را گفتم تا شاید کمی علاقمند بشوید و بخوانید و پیش از خواندنتان هم بگویم این ها گوشه ای از فعالیت های خانم دباغ هم نبود که من اینجا نوشتم 
خانم مرضیه حدید چی دباغ یا همان خواهر طاهره از آن موجوداتی است که امروز واقعا در جامعه ما نایاب شده اند از آن تکه هایی از تاریخ است که باید قاب گرفت و  به تماشایش نشست. 
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
        

          کتاب در مورد خاطرات خانم دباغ یک مادر انقلابی و مبارز سیاسی ست  که زحمت های زیادی برای به ثمر رسیدن انقلاب کشیده اند . خدا رحمتشون کنه .
بعضی قسمت ها ی کتاب و بهتره بگم اکثر قسمت ها  انقدر سرسخت  و خستگی ناپذیر بودن که سخت میشد باور کرد که یک خانم در همچین شرایطی بوده اند، اما تاریخ ثابت کرده  که با وجود این مادران و فداکاری های آنها این انقلاب به ثمر رسیده است .
اما در مورد کتاب انتظار داشتم یا اسم بعضی اشخاص و ماجرای بعضی اتفاقات گفته نشه یا اینکه کامل باشه چون باعث بهم ریختگی و پراکندگی خاطرات شده بود .( البته نویسنده در مقدمه نوشته اند که خانم دباغ خیلی از خاطرات رو فراموش کرده بودن ) 
و پایان خیلی ناگهانی کتاب جالب نبود !

        

          روایت قطعه ای از زندگی یک زن مسلمان معتقد عجیب و متفاوت و تک، با همراهانی متفاوت...
واقعا کدوم همسر و فرزندانی هستن که اینقدر نبود مادر و همسر براشون قابل پذیرش باشه؟ و چقدر حیف که در این کتاب از زاویه دید این همراهان محرومیم، که طبق گفته کتاب خودشون حاضر به مصاحبه نشدن...کاش اون ها هم از دید خودشون شرایط و ویژگی های زندگی در کنار این نمونه نادر از بانوان مسلمان رو بیان کنن تا خیلی از سوال های ما پاسخ داده بشن
خانم دباغ، که حضور اجتماعی شون بعد از فرزند هشتم، بسیار پر رنگ میشه و مدام در حال سفر و جلسه و پخش اعلامیه و ...بودن تا اینکه دوبار به زندان می افتن و بعد از اون برای حدود سه تا چهارسال از ایران خارج میشن و خانواده رو به همسرشون می سپارن.در این مدت آموزش های اعتقادی و نظامی رو میدیدن و گروهی رو هم آموزش میدادن و مدام در سوریه و کشورهای مختلف در تشکیلاتی زیر نظر شهید محمد منتظری فعالیت داشتن و از خانوادشون بی خبر بودن تا  ساواک اونها رو تحت فشار نگذاره
زمانی هم که امام به فرانسه میرن، مسئولیت رتق و فتق امور داخلی بیت امام رو ایشون به عهده میگیرن و جزییاتی از اون برهه زندگی امام منتقل می کنن که برای من جدید بود
بعد از پیروزی انقلاب هم خیلی زود به عرصه فعالیت برمیگردن و مسیولیت های مختلفی مثل فرماندهی سپاه همدان رو به عهده میگیرن و باز از خانواده دور میشن و ما باز از دید خانواده شون این برهه رو نمیبینیم...
واقعا الان متصوره که خانمی رو فرمانده سپاه یک شهر که هیچ یک روستا بگذارن؟و اگر بگذارن چقدر اون کار درسته؟چه ویژگی های خاصی اون زن باید داشته باشه که حضورش تو اون مسئولیت بر مسئولیت هایی که در خانواده داره مثل مادری و همسری اولویت داشته باشه؟ 
تو این کتاب حتی امام هم بر دوری و حضور اجتماعی ایشون صحه میگذارن، هم قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب و چه تاییدی از این بالاتر که کارشون درست بوده...
حالا ما چجور باید از ایشون الگو بگیریم که مسیر رو درست رفته باشیم؟که نه دچار افراط و حضور بیش از حد اجتماعی بشیم و نه دچار تفریط و رها کردن مسئولیت های خارج از خانه؟
کاش این کتاب کامل تر بود و این سوال ها رو هم تا حدی پاسخ میداد
پی نوشت های کتاب و اطلاعاتی که از افراد میداد جالب بود و اسامی مختلف نام آشنایی در اون دیده میشد.
        

          داستان زندگی پر هیجان و جذاب مبارز انقلابی خواهر دباغ‌. یک بار چند سال پیش متنی خوندم و الان دوباره صوتی گوش دادم. عالی بود. نویسنده هم بهای حرفه ای کار کرده بود. حتما بخونید یا گوش بدید.

«خاطرات مرضیه حدیدچی (دباغ)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/38091
        

          خب خاطرات خانم دباغ واقعا خواندنی و جالب و بعضا حیرت‌زا ست.
 اما چند مشکل دارد: نخست این‌که روند خاطرات خیلی سریع می‌گذرد که به خاطر فاصلۀ سال‌ها و سن و فراموشی ایشان است که از جزئیات و لذت کتاب کم می‌کند. 
و دوم این‌که این کتاب از نسل اول خاطره‌نگاری‌های معاصر است، هم‌نسل عزتشاهی و احمد احمد. قبل از نسل دا و متاخرین. که زحمت آن نسل را اکثرا  محسن کاظمی می‌کشید. اما نثر این کتاب‌ها به شدت ناپخته است و پر از اشکال. و مثل همیشۀ سورۀ مهر پر از اغلاط املایی و تایپی هم. 
این دو مشکل شأن و ارزش کار را کم می‌کند.
اما با همۀ این احوال، مطمئنا این کتاب ارزش خواندنش را حتما دارد. حتما.
        

          این کتاب رو ۸ ۹ سال پیش خوندم اما آنقدر کتاب برام جذاب بود که هنوز هم جزو اولین توصیه هام برای مطالعه خصوصا بانوانی است که علاقه به حضور اجتماعی دارن

خانم دباغ حقیقتا اهل جهاد بود و به اندازه ده ها مرد برای این انقلاب مردانه زحمت کشید و تا انتها انقلابی ماند.

البته مدل حضور اجتماعی او تنها یک مدل محسوب میشه و قرار نیست همه همینجوری کنش کنن بلکه مدل های مختلفی تو همون عصر وجود داشته و می‌تونه وجود داشته باشه اما انصافا در مسیری که تشخیص داده بود که مسیر حق هم بود عجیب استقامت داشت

پیشنهاد میدم حتما دختران جوان بخوننش، حتما
        

          همیشه شنیدن صدای خانم دباغ و تعریف خاطرات شیرینشون واسم جذاب بود.
طنین گرم صداشون با بیان خاطرات قبل انقلاب و امام خمینی چنان میخکوبم می‌کرد که بارها می‌شنیدم و دنبال می‌کردم.
بانوی چریک شجاع و نترس و بابصیرت با توان روحی بسیار بالا
ایشون شاگرد شهید چمران  و امام موسی صدر بودند و این هم یکی دیگه از  اون نکاتی بود که ایشون رو برای من دوست‌داشتنی‌تر می‌کرد.
حضورشون در پاریس به همراه امام خمینی و شجاعتشون تو اون موقعیت هم یکی دیگه از نکاتی بود که خاطراتشون رو شنیدنی‌تر می‌کرد.
خاطراتشون از زندان ساواک و شهید شدن دخترشون در زندان هم توان روحی بالای ایشون رو می‌رسوند.
همه اینها برای الگو شدن خانم دباغ کافی که نه زیاد هم هست.

کتاب رو که دیدم در حد تورق دستم گرفتم اما اینقدر جذاب و خواندنی و روان بود که با همه فشاری که بعضی از خاطرات واسم داشتند تا آخر خوندم.

خدا رحمتشون کنه 
        

          یکی از کتابهایی که روزهای منتهی به بهمن ماه خوندم. حدود 10 سال قبل.
        

          خاطرات یک بانوی انقلابی قوی. 🌺
        

          نمیدونم درباره خانم دباغ و این کتاب چی میشه نوشت!
مدل و الگوی متفاوتی از زن بودن رو تو این کتاب خوندم 
هرچند همونطور که نویسنده در مقدمه گفته بود بنا به خیلی دلایل خاطرات و نام هاي زيادي  جاشون در این کتاب خالیه اما بازم اگر دنبال کتابی از حوالی ایام انقلاب و ترکیب زن بودن  وحضورِ انقلابی داشتن هستید این کتاب رو اصلا ازدست ندید.
        

          سه ستاره به خاطر شخصیت خانوم دباغ وگرنه به نظرم کتاب خوب جمع نشده بود و نیاز به بازنویسی مفصل داشت.
        

          من زیاد اهل خواندن زندگی آدم‌های انقلابی و آدم‌های دوران دفاع مقدس نیستم. نه اینکه زاویه داشته باشم، اما حس می‌کنم گاهی یک تقدس و بزرگ‌نمایی غیرقابل انکار در آثار مربوط به آن دوره وجود دارد، و من این را نمی‌پسندم‌.
این کتاب را روزهای اول سال شروع کردم، اما به نیمه نرسیده رها شد. این دو روز آخر هفته وقت گذاشتم که تمامش کنم. 

مرضیه حدیدچی خودش بود، خودش را گفته بود و نویسنده هم نوشته بود. مرضیه حدیدچی فقط یک زن چریک نظامی نبود، چیزی که زیاد تبلیغ می‌شود. این زن ابعاد دیگری هم دارد. اینکه درس می‌خوانده را هیچکس نگفته و ما نشنیده‌ایم، اینکه با همان تعداد زیاد فرزندانش درس حوزه می‌خوانده و مقید بوده که درس هم بدهد. 
اینکه برای مبارزه هزینه داده. اینکه اشتباه هم داشته، معصوم نبوده، همه‌ی این‌ها را گفته است.

من مرضیه حدیدچی را بزرگ می‌دانم نه چون چریک مبارز در سوریه و لبنان بوده، نه چون محافظ امام در پاریس بوده یا فرمانده سپاه همدان شده است. یا بعدها نماینده امام در هیئت اعزامی به شوروی بوده و نماینده مجلس شده است.
 
من مرضیه حدیدچی را بزرگ می‌دانم چون پای چیزی که به آن معتقد بوده با تمام سختی‌هایش ایستاده و هزینه داده است. 
‌

        

          چند ساعتی باید در جاده می‌بودم. مثل چند تجربه خوب قبل، از اپلیکیشن‌های کتاب صوتی دنبال یک کتاب گشتم برای گوش دادن. از بین نشان شده‌ها انگشت گذاشتم روی خاطرات خانم مرضیه حدیدچی دباغ .
📘 بیشتر از ده سال است که درنظرم بود این کتاب را بخوانم و توفیق نشده بود. شنیدن و خواندن خاطرات یک زن مبارز که بدترین شکنجه‌ها را دیده و در نزدیک‌ترین لایه‌ها به رهبری قیام حضور داشته، حتما که شنیدنی و خواندنی است. علاوه بر بخش خاطرات مبارزه علیه رژیم پهلوی، بخش دوم خاطرات که به فرماندهی سپاه همدان و مبارزه با گروه‌های تجزیه‌طلب و ضد انقلاب اختصاص داشت هم شیرین بود. و شاه‌بیت کتاب هم ماجرای دیدار با گورباچف رهبر بلوک شرق بود که طبیعتا واقعا خیلی مهمی است.
📘 جناب محسن کاظمی در کتاب‌های سه‌گانه‌اش -که این یکی از آن سه است- زندگی سه مبارز را روایت کرده. حتما دوتای دیگر را هم خواهم خواند.
        

          ایستادگی و عمل کردن به وظیفه زن و مرد نمی‌شناسه.‌ خیلی انگیزه بخش بود شنیدن همچین تعاریفی از فعالیتهای یک زمان در دهه های گذشته.
«خاطرات مرضیه حدیدچی (دباغ)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/38091
        

          خاطرات خانم حدیدچی (دباغ) برای من سرشار از درس بود. روایت تلاش ایشان در زمینه‌ای که شاید از نظر خیلی از مردان، قواره‌اش را برای زنان ندوخته‌اند. «مبارزه‌ی سیاسی»
در وهله‌ی اول رضایت همسرشان و اجازه برای حضور تمام قد در عرصه‌ی مبارزاتی (با وجود داشتن ۸ فرزند) و در گام بعدی، صبوری و استقامت مرضیه خانم در برابر تمام سختی‌ها و شکنجه‌ها و فراز و نشیب این راه، بیشترین علت موفقیت و به ثمر نشستن تلاش‌های ایشان بوده است.
        

          سرگذشت عجیب بانویی عجیب 
خیلی خانوم خاصی بودن 
رحمت خدا بر این انسان بزرگ و این مجاهد انقلاب 
        

          این کتاب را در نوجوانی خوانده‌ام. آن موقعی که خانم دباغ هنوز در قید حیات بودند. خدا رحمتشان کند.
از سبک و سیاق نوشتار چیزی یادم نمانده. اما زندگی خاص خانم دباغ جالب بود. ای کاش به جزئیات بیشتری از زندگی ایشان پرداخته شود.
        

          خاطرات یک زن مبازر که بعد از انقلاب اولین فرمانده سپاه همدان می شودقطعا خواندنی است
        

          تا دیروز اگر بهم میگفتند یه زمانی فرمانده سپاه غرب کشور یه خانم بوده احتمالا خیلی تعجب می‌کردم.
اما خانم دباغ تمام معادلات رو بهم زدند. 
ولی بیشتر خودشون من از همسر و خانواده ایشون در حیرت هستم؛ پذیرش و همراهی با وضعیت و روحیات و فعالیت های ایشون کار هرکسی نیست.
مطالعه درمورد انقلاب اسلامی و سالهای قبل و بعدش برام لذت بخشه و اگر از نگاه خانم ها باشه جذاب تره برام. اگر شماهم آره، پس کتاب جالبی میتونه باشه براتون. ضمن اینکه ما داریم زندگی کسی رو میخونیم که دقیقا اون سالها وسط گود بوده و برای آگاهی از اون دوران مناسبه.
اخر کتاب خیلی یهویی تموم شد، از نماینده مجلس بودنشون و باقی زندگیشون که قطعا باز هم نکاتی داشته، خوب میشد می نوشتن و ادامه میدادن داستان رو.
در آخر صلوات بفرستید برای روح خانم حدیدچی و تمام کسایی که خون و اشک و عرقشون پای این انقلاب ریخت. 
        

          هم خانم حدیدچی، سرگذشت و خاطرات جالبی دارد
و هم محسن کاظمی، تدوین کننده قدرتمندی است
خدا به هر دو طول عمر با عزت در خدمت به اهداف عالیه نظام اسلامی عنایت دارد