آن شب دوباره از خانه بیرون رفتم، چراغ های پارکینگ های پشت خانه ها مثل مجموعه های هالیوودی روشن بود، بوته ها به شکل مردهای به دارآویخته و پنجره ها مثل کره  چشمی که از حدقه بیرون زده باشد. اتاق خواب طبقه  دوم با رنگ قرمز بچه گانه ای رنگ آمیزی شده بود. توی انبارهای داخل باغچه ها را نگاه کردم و پارکینگ ها را که در حیاط پشت خانه ها بودند. در فضای تاریک راه پله ها اسم او را زمزمه کردم. سایمون، اون جایی؟