نوشتن در مورد آکوتاگاوا خیلی بیشتر از اونچه فکر می کردم، کار سختیه. هربار که کتابی از اکوتاگاوا رو تموم می کردم اینکه چی بنویسم که درخور  این نویسنده باشه و فکرم رو درموردش تمام و کمال منتقل کنه و در عین حال توی ذوق خواننده هم نزنه و منسجم باشه منو از نوشتن در مورد این نویسنده منصرف می کرد.
( اینجا ریویویی از کلیت داستان های آکوتاگاوا رو نوشتم چون به نظرم میرسه برای فهم کاپا ضروری اند) 

شاید یکی از دلایل این سختیِ نوشتن درمورد او اینه که متاسفانه (حداقل) توی ایران این نویسنده آنچنان که باید شناخته نشده و عمده ریویوهایی که بر داستان های کوتاه این نویسنده ی مهم نوشته شده برچسب "داستان کودکان" و "ابتدایی" خورده و متاسفانه گاهی وقتها  "بی ارزش و بد" تلقی شده که حوصله خواننده رو سر برده. عنوان داستان کودکان دلالت می کنه بر تاثیر پذیری اکوتاگاوا از ادبیات فولکلور.  علاوه بر این، نقش این فرد در حفظ ادبیات سنتی ژاپن و چین در ابتدای قرن بیستم مسلما انکار ناپذیر و بسیار قابل توجهه.(برای مثال داستان توتز چان یا توشی شان که زمانی کارتون عروسکی شو تماشا می کردیم ملهم از افسانه‌های چینیه) اینها داستان‌هایی اند که عمدتا متعلق به قرون ۱۱ تا ۱۶ م هستند و توسط راهب های بودایی و مسیحی ژاپنی جمع آوری و نقل می شدند. 

با اینحال، هرچه بیشتر از دوران جوانی نویسنده عبور می کنیم داستان‌ها پیچیده تر و تاریکتر می شند تا جایی که با داستان‌هایی مثل "راشومون" و "در بیشه" روبه روییم که گل سرسبد روایت پست مدرن هستند و ادغام این دو داستان، اساسِ فیلم اقتباسیِ راشومونِ کوروساوا رو شکل میده. 
دو داستان کوتاه "آشِ یام" و "نارنگی ها" هم در مجموعه داستانِ تار عنکبوت (نشر مروارید) پیچیدگی های رفتاری انسان رو به ساده ترین شکل ممکن به تصویر کشیده؛ برخلاف برخی نویسنده ها که قلنبه نویسی رو برای وصف پیچیده ترین حالت انسانی باب کردند ، اکوتاگاوا نشون داد با یک زبان ساده و شیرینِ الهام گرفته از افسانه ها چطور میشه تفکرات پیچیده انسان رو منعکس کرد. 
  
به نظر میرسه دغدغه ی اصلی آکوتاگاوا توی این داستانها تقابل بین خیر و شر و کندوکاو در رابطه با سرشت انسانه.  آکوتاگاوا به شدت به این سرشت بدبینه و آثارش ، تلاش او رو برای آشکار کردن لایه‌های پنهان ذهن و رویارویی اندیشه‌های خیر و شر نشون میده. این تفکر در داستان "پرده ی جهنم" و "دماغ" به اوج پیچیدگی خودش میرسه. و در نهایت آخرین اثرش کاپا نقطه ی پایانی میشه بر این شیوه ی نگرش عجیب، پیچیده و زبان روایی ساده که میوه و حاصل کار سالها نویسندگیه. 

قبل از شروع کاپا، خوندن داستان‌های کوتاه آکوتاگاوا و افسانه های ژاپنی و چینی(مثل کتاب افسانه های ژاپنی، نوشته تئودورا اوزاکی، کوایدان لافکادیو هرن )  برای آشنایی با سبک نوشتاری این نویسنده خالی از لطف نیست. 

و بلخره داستان کاپا: شاید بشه گفت انعکاس ترس بی حد و مرز اکوتاگاوا از ابتلا به بیماری شیزوفرنیه. داستان فردی بستری در بیمارستان روانی که از ورود خودش به سرزمین کاپاها(موجودات اساطیری) صحبت می کنه.  بیشترِ تفاسیر سیاسی که بر این داستان نوشته شده، از این اثر به عنوان یه اثر دیستوپیایی(ویرانشهری) یاد کردن. علاوه بر این، میشه گفت آکوتاگاوا با وصف و سفر به دنیای کاپاها خودش رو در ردیف نویسنده های مهمی مثل جاناتان سوئیفت در سفرهای گالیور ، لوئیس کارول در آلیس در سرزمین عجایب، آناتول فرانس در جزیره ی پنگوئن ها و فرانک ال بائوم در دوروتی و جادوگر شهر اوز قرار داده. همینطور رد پای داستان های افسانه ای  اوشیماتاروی ماهیگیر به وضوح  قابل ردیابیه‌. تم اصلی این داستان‌ها مثل اودیسه ی هومر، جستجوی یک آرمان، سفر و بازگشت از این سفر اکتشافی از سرزمینهای ناشناخته است. ناامیدی آکوتاگاوا از این جست و جو به دلیل تعریفی که از ماهیت انسان داره در این آخرین اثرش از زبان لَپ دانشجو بیان میشه: 

" آنقدر همه چیز دلگیر به نظر می‌رسید که فکر کردم بهتر است از زاویه ی دیگر به دنیا نگاه کنم اما معلوم شد که هیچ فرقی نمی کند." 

**کتابهای به فارسی ترجمه شده آکوتاگاوا و افسانه های ژاپن: 

۱. افسانه های ژاپنی تئودورا اوزاکی ، نشر مروارید ترجمه ی تهمینه زاردشتی.
۲. کوایدان، داستان اشباح، لافکادیو هرن نشر نفیر ترجمه زهرا نی چین
۳. تار عنکبوت ریونوسوکه آکوتاگاوا، نشر مروارید، ترجمه ی نیکی نیکنام اصل
۴.پرده ی جهنم ریونوسوکه آکوتاگاوا، نشر نیلوفر ، ترجمه جلال بایرام.
۵.آکوتاگاوا و دیگران ، سه داستان کوتاه ژاپنی، نشر سیفتال ترجمه شادی سلطان زاده 


6. Rashomon and other stories, Akutagawa, Tuttle publishing.
7. The hell screen, penguin books.
8. Japanese fairy tales, Theodore Ozaki Independently published.
9. Qwaidan, Lafcadio Hearn, Tuttle publishing.
        

          اسکیزوفرنی از آن دست اختلالاتی است که میتواند دنیای ورای واقعیت را با تمام جزییات به تصویر بکشد و آکوتاگاوا نویسنده‌ای است که به خوبی با این بیماری آشناست.
کاپا ها موجودات افسانه‌ای هستند که از کودک در حال تولد میپرسند دوست دارد به دنیا بیاید یا نه؟
موجوداتی که با هنر و جنگ آشنا هستند، دروغ گفتن برایشان اشکالی ندارد ولی آنقدر حساس هستند که اگر متهم به کاری شوند ممکن است از شدت ناراحتی و درد بمیرند‌.
بین کاپا ها این زن ها هستند که انتخاب میکنند تا جایی که شاید همه چیز زیر سر همسر یکی از مرد های ثروتنمد شهر باشد.
در میان کاپا‌ها، افراد بیکار کشته میشوند، تا خبری از شورش نباشد و گوشتشان خورده میشود تا قیمت گوشت هم کم شود و مسئله خوراک پیش نیاید، کاپا ها موجودات عجیبی هستند که مارا بهتر از خودمان میشناسند.