از واحد درسی مثنوی ۱ خیلی خیلی ممنونم که باعث شد برای دومین بار با اشعار مولانا مواجهه شوم بعد از آن که در دوران احساسی نوجوانی یک بار از ابتدای داستان "اعرابی و خلیفه" تا حدودا پایان دفتر اول را خواندم. نتیجه‌ی کار این شد: مولانا را دیگر دوست ندارم! دلایلم برای این حرف زیاد و طولانی‌ست و نمی‌شود اینجا به راحتی بیان کرد اما در کل شمس را با تمام زبان‌پریشی‌هایش از مولانای ریاکار و هدف‌محور بیشتر می‌پسندم. حتی اگر توهین‌ها و تحریف‌های مذهبی‌ای که به عنوان یک شیعه‌ی دوازده‌امامی در این ۴۰۰۰ بیت پیدا کردم را کنار بگذاریم و مدنظر نگیریم، باز هم نظرم تغییر نخواهد کرد.
اما از سوی دیگر، این شرح فوق‌العاده است. کاش برای همه‌ی مباحث درسی رشته‌ی ادبیات این چنین شروحی نوشته می‌شد. برای درک بهتر صحبتم، می‌توانید این کتاب را با شرح آقای فروزانفر مقایسه کنید. قصدم تخریب ایشان نیست، صرفا مطلب این است که با توجه به ذهن نظم‌طلب و نیازهای مدرنِ ما، شرح کریم زمانی بسیار مفید و راه‌گشاست. کافی‌ست این کتاب را بخوانید تا به زیر و بم اشعار مثنوی آگاه شوید.
        

          و بالاخره بعد یک سال و خرده‌ای تمام.
طولانی‌ترین کتابی که خواندم با تجربه‌‌ای مسحورکننده که احساساتم را برمی‌انگیخت و حتی گاهی به گریه‌ام انداخت.
در بعضی قسمت‌ها شرح زمانی را دوست نداشتم و گاهی هم کلمات انتخابی مولوی در ابیات برایم عجیب بود.
در کل تجربه‌ی خواندن جلد اول مثنوی برای من شگفت‌انگیز بود و دوست‌داشتنی.