اگر به رمان تاریخی ایرانی علاقه دارید ، این کتاب با نثری روون و خیلی خوب تاریخچه رمان تاریخی فارسی و اینکه اساسا چطوری شکل گرفت و چه کسانی با چه آثاری شروع به نوشتن رمان تاریخی کردن رو توضیح میده ، ضمن اینکه چند تا از رمان های تاریخی ایرانی رو هم نقد میکنه.
من خودم کتاب خوندن رو اساسا با رمان های تاریخی ایرانی شروع کردم و یادمه اولین بار شبهای بغداد از لطف الله ترقی و بعد راسپوتین ترجمه منوچهر مطیعی بود و بعدترها با ده مرد رشید و خداوند الموت در دوره های مختلف علاقه م به کتاب خوندن چند برابر شد.
رمان های شیرینی که با فضای تاریخی هم ادبیاته و هم تاریخ و هم اینکه صرفا هر دوتا هم نیست. 
شما رمان میخونید و تاریخ هم کنارش یاد میگیرید اما نباید به این دید نگاه کنید که در حال خوندن تاریخ صرف هستید و هرچی که اونجا دارید میخونید خود تاریخه.
بزرگانی در جهان بودند و هستند که رمان تاریخی نوشتند مثل الکساندر دوما ، ویکتور هوگو ، چارلز دیکنز و غیره.
و ترجمه آثار همین بزرگان مثل کتاب سه تفنگدار ترجمه محمد میرزا طاهر قاجار ملقب به شاهزاده اسکندری بود که در دوره ناصری و بعد دوره مشروطه باعث آشنایی ایرانیان با داستان و مخصوصا رمان تاریخی شد. 
با توجه به این موضوع و شرایط اجتماعی ایران از عصر مشروطه تا اوایل دهه ۴۰ شمسی رمان تاریخی نویسی با بزرگانی مثل ابراهیم زمانی آشتیانی ، حسینقلی مستعان ، شاپور آرین نژاد ، ذبیح الله منصوری ، بهرام داهیم ، لطف الله ترقی ، حمزه سردادور ، ابراهیم مدرسی ، منوچهر دبیرمنش ، امیر عشیری و... سیر صعودی ای پیدا کرد. 
این بزرگان میخواستند با آثارشون روحیه ملی گرایی و آشنایی ایرانیان با تاریخ پر افتخار کشورشون رو سبب بشن و تاریخ نشون داده که این رمان ها هم که اکثرا به شکل پاورقی بوده از اقبال بسیار خوبی از طرف خواننده ها برخوردار شده.
اما متاسفانه در سالهای اخیر و مخصوصا از دهه هفتاد به بعد میزان این رمان ها به شکل عجیبی کم شده و فقط کسانی مثل مرتضی صفری و فواد فاروقی و چند نویسنده گمنام دیگه باقی موندن که آثاری مثل دهه ۴۰ منتشر میکنند.
برای اطلاعات بیشتر حتما این کتاب رو مطالعه کنید .