تقسیم را مدت‌ها پیش خوانده‌ام اما هنوز روایت بکر و فضاسازی سرد و سنگینی که نویسنده از شهری کوچک و آدم‌هایش - به خصوص سه خواهر و پدرشان که شخصیت‌های اصلی قصه هستند - خلق کرده در ذهنم پررنگ است. شخصیت‌ها به ما نزدیکند و مرموز بودن چیزی که در ذهن‌شان می‌گذرد کنجکاوی‌برانگیز و حتی ترسناک.

ترجمه همان‌طور که از مهدی سحابی انتظار داریم عالی و روان است.
          

            اول بگم که یکی از بهترین داستان هایی بود که خوندم و با اینکه چند روز از خوندنش گذشته ،تازه دارم نظرم رو می نویسم چون لذت خوندنش رو هنوز حس میکنم،
داستان در مورد مردی به نام امرنتزیانو پارونتزینی هست و کارمند اداره دارایی هست و  هیچکس باورش نمیشه از یک روستای مهاجرنشین همچین شخصیتی با مقامی بیرون بیاد و بعد توصیف شخصیتش و اون لایه های مرموز وجودش رو داریم و همون اول داستان می فهمیم که با یه فرد سلطه جو طرفیم ،وقتی از معیارهاش برای انتخاب همسر میگه و اینکه همسرش باید به شکلی باشه که اون بتونه شخصیتش رو شکل بده ...
امرنتزیانو به دنبال همسری برای خودش هست و یک روز در کلیسا با سه تا خواهر مواجه میشه که توجهش رو جلب میکنن و  اون ها رو دنبال میکنه و از اینجا داستان شکل می گیره ،مواجه امرنتزیانو با سه تا خواهر به نام های کارمیلا،فورتوناتا و تارسیلا که خصوصیتی عجیب داشتن و اون ها  زشت بودن و در هر کدوم قسمتی از بدنشون زیبا بود ،خصوصیت پدرشون هم که فوت شده بود خیلی جالب بود،میوه های عجیب و غریب رو پروش میداد و ستایشگر زشتی بود .... و امرنتزیانو تصمیم میگیره که همسر خودش رو از بین این سه خواهر انتخاب کنه ...
تا همینجا فکر میکنم مایه های عجیب و غریب داستان مشخص شده ،داستان درسته طنزگونه به نظر میاد اما اون عجیب و غریب بودن و مایه های اروتیک داستان حس و حال خیلی عجیبی بهش میده و اون رو تبدیل به یه کتاب خاص میکنه،خیلی این کتاب رو دوست داشتم و حتما یه روز دوباره میخونمش...⁦ʕ´•ᴥ•`ʔ⁩
          

            به نام او

یک طنز تلخ و در عین حال رکیکِ ایتالیایی

گویا طنز در بطن هر ایتالیایی هست (مثل اصفهانی‌ها) کمتر ادبیاتی هست که اینچنین طراوتی داشته باشد، کتابی از نویسندگان ادبیات ایتالیا نخوانده‌ام که واجد این طنز تند و تیز نباشد

تقسیم رمان بسیار خوبی است، حتما بخوانید