You know you've read an amazing book when after finishing it you start pacing in your room, thinking about everything you've just read. 

Not that I'm an expert in fantasy but I'm pretty sure this is the best first book in a fantasy series that I've ever read. 
This book gets you hooked from the very first page and doesn't let go until you've reached the last sentence. And we owe it to Sanderson's exeptional writing. He builds a whole new world with a great deal of bizarre and strange rules, introduces a dozen or more characters, presents an amazing and complex magical system but it never feels like information dump. He lets you gradually get familiar with this universe of his. 

Although I've got to say, the romance and the pacing wasn't according to my taste (hence the 4 stars). It got a little bit too political for me at some points and I felt like the majority of the first half of the book was spent on planning the whole rebellious. But it can work on you if you're into heist fantasy novels. 

Other than that, he did almost everything in a perfect way. From creating memorable characters with amazing arcs (my own favourite being Sazed), a compelling villian and finally the most satisfying and jaw dropping plot twists. 

Even if you're not ready to commit to reading a trilogy, just read the first book. It pretty much reads like a standalone while generating enough plot holes at the end to keep you going.
        

          اوایل کند و شاید کشش کمی داشته باشه...اما به خواندن ادامه بدین لذت ببرین
        

          هربار بعد از خوندن این کتاب جزئیاتی رو کشف میکنم که بارهایرقبل متوجهشون نشده بودم. و هربار فکر میکنم که دیگه امکان نداره دفعه بعد چیزی پیدا کنم. اما... سندرسون همیشه منو شگفت زده میکنه.
        

          کتاب اول مجموعه‌ست و بخش زیادی از داستان آشنایی با دنیای کتاب و شخصیتا بود.

نقاط مثبتش: شخصیتاش و چند بعدی بودن‌شون. داستان جذاب و سبک نوشتاری قشنگ. از طرف دیگه توصیف فضا و محیط‌اش کاملا اندازه بود، نه یاد بود و نه کم. 

نقاط ضعف: سیستم جادویی پیچیده (البته شاید برای من پیچیده باشه و از طرفی چون هنوز کلی کتاب تو مجموعه هست احتمالا درک بهتری ازش پیدا می‌کنم وقتی اونا رو بخونم). 

این رو نقطه ضعف نمی‌دونم ولی یک سوم آخر کتاب تازه همه‌چی شروع می‌شه و جذابیت کتاب رو بالا می‌بره.
        

          مه زاد بلاخره تموم شد.
کتاب سنگینی بود فضاسازی و شخصیت زیاد داشت و تا تقریبا ۱۰۰ صفحه اول بیشتر فضا سازی بود تا کم کم داستان شکل گرفت.
یکم بعضی جاها ماجرا خیلی سریع پیش میرفت  و جزئيات کمی داشت.
پایان بندی خوبی داشت قشنگ جوریه که دلت میخاد زودتر جلد دوم بخونی.

داستان درباره گروهی که به فرمانروایی شخصی به اسم کلسیر میخوان امپراتوری لرد فرمانروایی را سرنگون کنن.
دختری به اسم وین به این گروه اضافه میشه.دختری که تازه توانایی های خودشو کشف کرده.
اما این گروه نقشه هاشون یکی یکی شکست میخوره تا اینکه فرمانروایی گروه تصمیم میگیره کاری انجام بده که هم شهر و هم گروه خودش نجات بده.
اما درست از وسط آشوب و سردرگمی سر در میارن.
        

          «بذار ضعف‌هام رو ببینن، و بذار ببینن که چطور بهشون غلبه میکنم» 

«من همون چیزی ام که تو هیچ‌وقت نمی‌تونی نابودش کنی، من امیدم.»
        

           کتاب به شدت فوق العاده بود😭. معرکه ترین کتاب بود بنظرم، تا الان کتاب مورد علاقم شد. به شدت زیبا بود و هرچیزی که آدم از یک کتاب عالی توقع داره رو داشت. یکی از دلایلی که دوستش داشتم این بود که تکراری نبود و کلیشه هایی که جدیدا توی همه ی کتاب ها هست رو نداشت؛ مثلا اینکه یه پسر جذاب باشه و یه دختری که به هم میخورن و اینا.کشش عالی ای داشت، چند تا غافلگیری فوق العاده داشت و محشر. کتابی بود که هم باهاش اشک ریختم هم خندیدم هم لبخند زدم. یکی از دلایلی که انقدر خوشم اومد ازش این بود که شخصیت اصلیش " وین " رو درک می کردم، و احساسش نسبت به زندگی و آدما و بی اعتمادیش رو درک میکردم؛ یه جوری بود که همه ولش کرده بودن و بهش خیانت کرده بودن و اون دیگه نسبت به همه بی اعتماد بود، آدمی که تنهایی رو دوست داره و بنظرش همه مشکوکن. تنها نقدی که به کتاب دارم این بود که میتونست یکم زودتر از هفتصد صفحه تمومش کنه، ولی اگه همه ی این صفحات نبودن یه چیزی کم داشت. جمله‌ی مورد علاقم توی این کتاب: "تنهایی را دوست داشت، وقتی تنها هستم هیچکس نمیتونه بهم خیانت کنه." از این کتاب یاد گرفتم آدم های مورد اعتماد هنوز هم پیدا میشن، خیلی کمن خیلی، ولی باز هم پیدا میشن(: 
        

          کتاب فوق‌العاده‌ و هیجان انگیزی بود. اوایل با توجه به تعداد صفحاتش انتظار داشتم داستان کند پیش بره و کمی حوصله سربر باشه، اما هرچقدر داستان جلوتر رفت کتاب هیجان انگیزتر شد و درنهایت کنار گذاشتن کتاب سخت بود!
همچنین روند رشد شخصیتیِ شخصیت اصلی جالب بود. 
یکی از شخصیت های قابل توجه، "کلسیر" قهرمان داستان بود و بخشی از جذابیت داستان به خاطر وجود این شخصیت بود.
        

          این کتاب رو دوست داشتم؛ توی ژانر فانتزی برای خودش دنیای متفاوتی رو بدست آورده. دنیایی هم توی گذشته‌است هم توی حال. توش ناامیدی رو نشون میده که چطور به امید تبدیل میشه. همین یک جلد از مجموعه‌اش برای خودش یه کتاب جداگانه حساب میشه:)! 
        

          نمی‌دونم حکمت اینکه توی این شرایط این کتاب رو خوندم چی بود. 
وسط امتحانام بودم و این کتاب صدام کرد و من بلاخره بعد از مدت ها تسلیمش شدم و شروعش کردم و بعد جنگ شروع شد... 
با اینکه خوندنش خیلی طول کشید ولی همیشه این روزها رو به یادم میاره
و بهم یاد داد سیاه و سفید مطلق وجود نداره و امید هیچوقت نمی‌میره. 
و قهرمان ها ممکنه همیشه هم قهرمان نباشن و همه رو با یک دید نباید قضاوت کرد و هیچ چیز از هیچکس بعید نیست اما آدما باید در هرحال بهم اعتماد داشته باشن و با اتحاد جلو برن🤍🪽✨
        

          شروع جالبی داشت ولی روندش در کل کند بود، هر چند رفته رفته بهتر شد ولی گاهی اوقات هم کسل کننده میشد. با این‌حال داستان به قدری به مسائل جالب و مختلفی پرداخته بود که باعث می‌شد نتونم از کتاب کنده شم و دلم می‌خواست مدام بخونم و جلو برم. تا اینکه نویسنده از ص حدودا ۷۰۰ به بعد هیجان خیلی شدیدی وارد کرد که بخاطرش نمی‌تونستم رو پاهام بند شم و بعد هم داستان طوری جلو رفت و تموم شد که اصلا انتظارش رو نداشتم و خوشم اومد.
 
در کل باید بگم روند رو نپسندیدم چون تقریبا تا آخر کند بود و یهو تسمه تایم پاره کرد. بنظر من روندی خوبه که متعادل باشه و فراز و فرودها و نقاط عطفش تو داستان پخش شده باشه نه اینکه شبیه محتکرا کلی تو انبار نگه داره وقتی ملت سر شدن بریزه بیرون
 با وجود اینکه از روند داستان خوشم نیومد ولی از دنیاسازی، جزئیات و اتفاقات مختلفش خوشم میومد و برام خیلی جذاب بودن
با شخصیت ها هم ارتباط خوبی برقرار کردم و می‌تونستم درکشون کنم

مسئله دیگه ای که می‌خوام بگم در مورد قدرت قلم سندرسون تو انتقال هیجانات و احساساته
متاسفانه سندرسون تو انتقال حس اندوه افتضاح بود طوری که بجای اندوه و سوگواری بی حسی رو تجربه کردم. بنظرم سندرسون برای این مسئله باید زمینه سازی بیشتری می‌کرد 
ولی از اونور تو انتقال هیجان ترس عالی بود. مثل سگ از لرد فرمانروا و مفتش هاش می‌ترسیدم و این ترس تا آخرش حفظ شد

ترجمه و ویراستاری هم برخلاف دو کتاب دیگه ای که از آذرباد خوندم راضی کننده بود خدا رو شکر🤲
        

          اولین کتابی بود که از سندرسون خوندم واقعا دیونه کننده بود
قلم نویسنده تو رو غرق کتاب میکنه🥲😭