ترجمه فاجعه داریوش آشوری بسیار آزاردهنده است. واژه‌سازی هایی چون سیستمانه، برونه و درونه، یزدانشناسیک و .... که از قواعد زبان پارسی پیروی نمی‌کنند و برای فهم آنها باید به سایر آثار آشوری مراجعه کرد، فهم متن را بسیار دشوارتر کرده است؛ چه آنکه این جلد به فلسفه آلمانی زبان اختصاص دارد و دشواری‌های هگل و فیشته و نیچه با این ترجمه دشوارتر می‌شود و حتی از مرز فهم بیرون می‌رود.
        

          برای من یکی از بدترین جلدهای کاپلستون بود 
مولف کاملا بی طرفی خودش را نسبت به تاریخ این دوره از دست میدهد به وضوح با شوپنهاور، مارکس و نیچه مشکل دارد و بخش عمده ای از توضیحاتش را به نقد آرا این فیلسوفان اختصاص داده است و به جای توضیح مفصل و دقیق به نقدهای سرسری و بی موقع رو آورده است. حتی بخش هایی که مولف با فیلسوفان آن خصومت شخصی ندارد مثل هگل و شلینگ هم کمی در همریخته و نامرتب است و خوبی از پس این دو ستون فلسفه قرن 19 بر نیامده است. با تمام این ایرادات نسخه ی انگلیسی آن قابل خواندن است اما ترجمه داریوش آشوری به غایت دردسر آفرین بود
تغییر بعضی کلمات که ترجمه ی مسلمی میان فارسی زبانان پیدا کرده در یک کتاب قابل قبول است اما داریوش آشوری گویی کلا زیر میز تاریخ ترجمه زده بود مثلا ترجمه abstract برآهنجیده، transcend: برین Complex همتافت  archetype: سرنمون cynicism: دژآگاهی  production: فرآورش و ...
متاسفانه مکررا با تعداد زیادی ازین دست کلمات در یک جمله مواجه می شوی و کنار هم چیدن مفاهیم برای ساختن مورد نظرمولف بسیار دشوار تر از خواندن نسخه اصلی آن می شود