دلم می‌خواست نامه‌های مادر به نیچه رو هم بخونم. 
        

          گزیده ی محدودی از نامه های نیچه به مادرش ، از پنج سالی تا یک سال پیش از جنون!
برای نیچه هم با آن سیبیل معروف و صلابت افکار و گفتار، مادر وجودی عزیز و بزرگترین پناه است...

📖 از متن کتاب:
عزیزان من، چند هفته بعد کتابم به دستتان می رسد. از بیرون به آن نظری دوستانه بیافکنید: اصل قضیه این طور به نظر می رسد که نام نه چندان زیبایمان را نامیرا خواهد کرد!
اما عاجزانه و صمیمانه از شما خواهش می کنم، آن را نخوانید! و به هیچ کس هم امانت ندهید. سرِ این حرف می مانید؟