شخصیت اصلی پسر داستان، شینجی، یه پسر جوون، ساکت و زحمت‌کش از یه خانواده‌ی فقیر ماهی‌گیره. توی یکی از روزها، هاتسوه، دختر یه خانواده‌ی ثروتمند و بانفوذ توی جزیره، بعد از مدتی زندگی در شهر برمی‌گرده به زادگاهش.

از همون ابتدا بین شینجی و هاتسوه یه کشش ساده و بی‌پیرایه شکل می‌گیره. نه عشق دیوانه‌وار، نه دیالوگ‌های پرشور؛ یه حس صادقانه و خجالتی، که بیشتر از طریق نگاه‌ها و سکوت‌ها نشون داده می‌شه.
اما خب، مشکل اینه که خانواده‌ی دختر، مخصوصاً پدرش، دنبال دامادی با موقعیت اجتماعی بهترن. اینجاست که پای رقابت وسط میاد: یه پسر پولدار و گستاخ به اسم یاسوئو هم چشمش دنبال هاتسوه‌ست.

ماجرا یه‌جورهایی می‌شه تلاش شینجی برای اثبات خود، نه از راه حرف، بلکه با کار، شرافت و تحمل سختی. یه حادثه‌ی دریایی هم توی داستان هست که نقش مهمی توی قضاوت نهایی پدر هاتسوه داره.

در نهایت، این یه داستان درباره‌ی عشقی‌ست که باید از مسیر سکوت، صبوری و سادگی عبور کنه تا پذیرفته بشه.

نه درام ۸ آروم‌آروم باهاش همراه شی.
        

          اگر به دنبال داستانی آرام، دلنشین، بدون پیچش خاص، و نگرانی طولانی مدتی در خلال متن، هستید بهتون پیشنهادش می کنم.
اولین کتابیه که از یوکیو میشیما میخونم، من اول با سرگذشت این نویسنده آشنا شدم و بعد تصمیم گرفتم که کتاب هاش رو بخونم.... او نویسنده ای بود که سه بار کاندیدای دریافت جایزه نوبل ادبیات شده بود،  به روش هاراکیری جان خودش رو گرفته بود ...
داستان در جزیره ای در ژاپن به نام یوتاجیما(جزیره آواها) اتفاق میفته... شینجی، پسری ماهیگیر با برادرش هیروشی که دانش اموز است و مادرشان که غواص مروارید است، زندگی می کنند، داستان از انجا شروع میشود که هاتسو، دختر تروکیچی، مرد ثروتمند جزیره، به پیش پدرش باز گردانده میشود....
*واقعا توصیفات و فضاسازی های داستانو دوست داشتم، انگار منم قدم به قدم تو جزیره زندگی کردم:)...
.
.
.
.
خطر اسپویل########
.
.
.
.
.
.
.

.
‌توقع نداشتم آخر داستان به خوبی و خوشی تموم شه و پایانش برام عجیب بود، یعنی حتما انگار باید یه اتفاق بد میفتاد....
ولی خوب بعدش فکر کردم، بالاخره بعضی داستانا پایان خوش ام میخوان:)... و  دیدگاه ام « که حتما باید یه اتفاق بد بیفته»  برام ناراحت کننده بود...چرا باید این دیدگاهو داشته باشم؟!؟! و آیا  فقط منم که اینجوری فکر میکنم؟!؟!

        

          می شیما را از داستان کوتاهی غریب در مجموعه بهترین داستان های جهان گلشیری پیدا کردم .
مثل  خیلی از نویسندگان درست و حسابی دیگر .

من که فقط یک داستان کوتاه و همین رمان را از او خواندم اما هم به خاطر سرگذشت دراماتیک خودش و هم خاطره آن داستان کوتاه هولناک ، در آینده بیشتر  سراغش خواهم رفت .
اما درباره این کتاب :
به نظرم ارزش وقت گذاشتن ندارد . یک کار عامه پسند از یک نویسنده بزرگ است . حقیقتا داستان عمق خاصی نداشت . بله، همان طور که توی معرفی اش آمده فضا سازی خوبی دارد اما نه آن قدر که داستان پیش پا افتاده اش را نادیده بگیریم.
عاشقانه نوجوانانه که آخرش هم مثل خیلی از آثار این ژانر ختم به خیر می شود. 
و به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی می کنند.!

چیز دیگری که باعث شد کتاب در مجموع برایم به تجربه بدی بدل شود . نگاه نویسنده به مسائل اخلاقی یا بهتر بگوییم غیر اخلاقی بود !.مورد پسند من نبود. 
البته که اشکال کتاب حساب نمی شود و  ضعف اثر همان کلیت کار است . انگار نویسنده برای تمرین یا مثلا برای فروش و جذب مخاطب کتاب را نوشته .
        

          کتاب آوای امواج، آوای آرام و عاشقانه ای است از دو جوان که مهمان دریا هستند. داستانی روان و مملو از بوی زندگی، بدون اضافه گویی 
        

          داستان این کتاب عاشقانه بود و تونسته بود احساسات رو خیلی خوب به نمایش بزاره. اما مشکلی که داشت این بود که خیلی داستان رو کش میداد و خیلی چیز های خارج از داستان رو تعریف میکرد و به همین دلیل نظر من رو خیلی جلب نکرد و کتاب رو کامل نخوندم و رهاش کردم.