خاطرات یک مادر و دختر از نوع نگاهشان به هویت زن، متن بسیار جذاب بود و زمین گذاشتن کتاب سخت. 

و هرچند کتاب درباب هویت واقعی زن به نتیجه گیری دقیقی در انتها نمیرسد  اما کمک میکند مدتی به بخش های مختلف زندگی یک زنِ مسلمانِ جهان امروز فکر و درست و غلط را خودمان تحلیل کنیم
        

          خیلی بد و تاسف‌بار 
نسخه‌ی یک مادر و دختر قضاوتگر برای تمامی زنان، فارغ از تفاوت‌های شخصیتی و شرایط... مادر و دختری که معتقدن انتخابشون درسته و اشتباه نمی‌کنن، ولی همه به جز اونها در اشتباهن!
        

          مدت زیادی بود که اسمش رو شنیده بودم و تمایل داشتم بخونم اما بعد از چند تا نظر منفی یه مقدار نسبت بهش سرد شدم تا اینکه دیدم طاقچه بینهایت هم اضافه کرده خلاصه که شروع کردم به خوندن
من عادت ندارم برای کتاب ها نقد طولانی بنویسم در واقع حوصلم نمیکشه اما این یکی فرق داشت...
کتاب از زبان یک مادر و یک دختر هست که یکی در میان هر کدوم یه خاطره میگن خاطره ها هم خیلی به هم مربوط نیست اولین خاطره که از زبان مادر شروع شد حس همذات پنداری زیادی کردم تمام حس و حالش رو درک کردم شرایطش رو با عمق وجودم فهمیدم به مرور در طی کتاب با دختر همزاد پنداری بیشتری کردم در کل کتاب حس خوبی داشت. هر چند به نظرم پایانش جای کار داشت در واقع نمیدونم در نهایت چه نتیجه‌گیری خاصی می خواست بکنه اصلا این موضوعی هست که بشه ازش نتیجه‌گیری خاص کرد یا نه؟
و اگر نتیجه گیری خاصی داره به همین راحتی ممکنه یا نه...؟
و نکته آخر هم اینکه به نظر من این کتاب مخاطب خاص داره و برای همه جذاب و مناسب نیست
        

          کتاب از چند منظر برای من جالب بود.
اول موضوع کتاب هویت زن بود، چیزی که دغدغه همیشه و البته بیشتر این روزهای من هست . مادری...
دوم کتاب به صورت خلاصه به روایت های یک مادر و دختر میپردازه . روایتهایی برگرفته از واقیت زندگی هاشون
ذهنیات ، تجربیات ، اعتقادات ، تصورات ، رویاها و...
کتاب حرف فلسفی و دینی و... نمیزنه
همه اینهارو در قالب یک داستان ‌کوتاه با نتیجه گیری روایت میکنه
سوم تلفیق نگاه یک مادر از یک نسل دیگه با دخترش هست که باعث جامع شدن این نگاه به هویت زن میشه
مادر کارشناسی ارشد مطالعات زنان و مادر۴فرزند
دختر دانشجوی کارشناسی روزنامه نگاری
در حین خوندن کتاب تناقضاتی رو حس میکردم که رفته رفته در صفحات جلوتر بهش پاسخ داده میشد 
کتاب خوبی بود . مختصر، مفید و دغدغه مند
هرچند خاطره ای که در انتها تعریف کردند و پاسخی برای تمام سوالات مادر و دختر بود لزوما پاسخ به مسئله فکری من در رابطه با هویت زن نبود .
اما در کل توصیه‌ میکنم بخونیدش
        

          میدونم که نمیخواین خوندنش رو از دست بدین:)
        

          اولین کتابی بود که با موضوع هویت زن در چارچوب ایرانی اسلامی میخوندم.
 در کل برام جالب بود و باعث شد سوالات جدیدی برام شکل بگیره که تا حالا به جواباشون عمیق فکر نکرده بودم(به نظرم مهم ترین کار کتاب همین بود)هرچند انگار نصفه بود و بازهم بیشتر یه سری چیز هارو باید توضیح میداد....
        

          کتاب خوبی برای ایجاد چهارچوب ذهنی بود
بخصوص برای خانم ها  و تمامی اقشار.
در بوکزیستو کمی بیشتر از جزئیات کتاب برایمان صحبت کردن و کنجکاو شدم برای خواندنش
        

          نویسنده کتاب خانمی است که بین خودش و هویتش و کار ش و مسئولیتش سر در گمه بوده و در تلاشه که بتونه هویت زن و مسئولیت واقعیش را در خانه و اجتماع پیدا کنه. نثر و متن کتاب ساده است و تا اندازه ای میتونه راهنمای خانمها برای پیدکردن نوری در جامعه کنونی باشه.
        

          آخرین کتاب ۰۳ را خواندم. عنوان و توضیح زیرش مدت‌ها بود که جذبم می‌کرد:

" سرکار علّیه"
چند روایت مادر_دختری درباره‌ی هویت زن.

خانم‌ها عیسی‌خانی و کشتکاران چقدر خوب که دست روی نقطه‌ی حساسی گذاشته‌اید. واقعا موضوع شما دغدغه‌ی بسیار مهم ما خانم‌هاست اما کاش این متن به دست شما برسد و من پاسخ سوال‌هایم را بگیرم. دو راوی چه کسانی هستند؟ چطور انتخاب شدند؟ اینکه فقط بگویید مادر ارتباطات خوانده و دختر خبرنگاری چه دردی از من مخاطب دوا می‌کند؟ این دو بزرگوار چطور انتخاب شدند که بخواهند یک‌تنه پاسخی به مهمی " هویت یک زن " را به زن‌ها بدهند؟ اگر آدم‌های مهمی هستند، پس از همان ابتدا معرفی‌شان کنید و دلایل انتخاب را واضح و صریح بگویید.
دو نویسنده‌ی بزرگوار! شما آشناییتی با علوم رفتارشناسی و روانشناسی دارید؟ کتاب‌تان می‌گوید که ندارید! ذره به ذره‌ی متن پُر از قضاوت‌ها و داده‌های نادرست است! از نظر داده‌های آمادری این کتاب مضحک است! مادر با زنی دوست بوده و آن زن فلان رفتار را داشته پس فلان مشکل را دارد و هویتش می‌لنگد. پس ما نباید مثل او باشیم! دختر، فروشنده‌ای با ظاهر نامناسب می‌بیند و جمله‌ای در روایتش نیست که این زن فلک‌زده را تحقیر و قضاوت نکند! بعد شما پایان کتاب از ظلم به زنان حرف می‌زنید؟ شما با تمام این قضاوت‌ها و تعمیم‌های نادرست‌تان درحال ظلمید! آیا صرف تجربه‌ی محدود دو راوی شما می‌تواند برای زن‌ها، هویت را معنی کند؟ چرا مدام طرح مسئله می‌کنید؟ در این مملکت چیزی که فت و فراوان است، طرح مسئله است. راهکار بدهید! از این کلیشه‌ها که زن‌ها باید با توانایی خودشان بیایند جلو نه جنسیت‌شان، بگذرید. این‌ها را می‌دانیم. خیلی وقت است می‌دانیم. بفرمایید بگویید به نظر شما چرا و برای چه یک سری از زن‌ها از ظاهر و جنسیت خود در برابر مردان استفاده می‌کنند و نه توانایی‌هایشان؟ کمی به زن‌هایی که یک‌طرفه تحلیل کرده‌اید، عمیق‌تر فکر کنید! چرا زنی مجبور است صبح تا شب سرکار باشد و بچگی کردن بچه‌هایش را نبیند؟ چرا؟
در کل کتاب به یک علت منطقی و حرف درست نرسیدم که دلم را خوش کنم. یک کار هول هولی و دم‌دستی! فکر نشده و سطحی! آن هم راجع به چنین مسئله‌ی مهمی! " هویت زن! ".
چند خط آخر هم که چنان از تناسب میان کار و خانواده گفتید که انگار کشف بزرگی کردید! این را هم سال‌هاست که به ما می‌گویند. اما این تناسب چطور باید پیاده شود؟ چه باید بکنیم؟ چطور هویت زن ایرانی اسلامی را بسازیم؟ و باور کنیم که با دیدن " محبوبه" خانم نامی تمام ماجرا حل شد و رفت پی کارش؟

من معمولا هیچ نقدی برای کتابی نمی‌نویسم اما این کتاب به شدت منِ مخاطب را آزار داد! چه لزومی دارد که کتاب بنویسیم و همچنان در طرح مسئله‌ای که دیگران بهتر و عمیق‌تر از ما گفته‌اند، غوطه‌ور باشیم؟
        

          روان و دلنشین بود و در زمانه‌ی پیچیده کردن مسائل زنان، خیلی ساده تو را وادار می‌کند فکر کنی چطور باید بین خانه و اجتماع تناسب برقرار کنی.
        

          هویت زن مهم ترین مسئله ایه که قبل از هرچیز باید به یه دختر درباره ش آموزش بدن.
هویت یه زن نه به شاغل بودنه و نه به خانه دار بودن...
چقدر زیادن زنای خونه داری که از خانه داری چیزی جز تجملات، چشم و هم چشمی و یه گوشه نشستن نفهمیدن
و چه بسیارن زنایی که تنها هدف شون کار کردن بیرون از خونه س حتی به قیمت کشتن شادابی خودشون و روح خانوادشون...
هرکی شاغله لزوما موفق نیست و هرکی خانه داره گوشه نشین نیست.
یک سره دورهمی، رستوران و کافه و مهمونی زنونه پر از مزخرفات هنر نیست،
دائم سر و کله زدن با رئیس و کارمند و بالا پایین رفتن پله ادارات افتخار نیست...
هر آدمی چه مرد و چه زن قبل از هر چیزی هویت خودش و چیستی هدف زندگی ش باید برای خودش مشخص باشه...
‌.

این کتاب هم یکی از کم حجم ترین و جالب ترین کتابا در این باره س که من از اپلیکیشن طاقچه خوندمش👌🏻

        

          دوستش نداشتم
۳ سال پیش خواندم و انتظارم را برآورده نکرد....
انگار نویسنده میخواست فمینیسم را نقد کند اما موفق نبود. هویت زن را دچار دوگانگی کرده و ازمادر بودن و وظیفه های خانه و شغل مستقل زن دوقطبی ساخته
در حقیقت من را به عنوان یک دختر  بیش از پیش گیج و سردرگم کرد😑
بعد از این کتاب "ستاره ها چیدنی نیستند" را خواندم و بعدتر  هم "دختران آفتاب" که واقعا با این کتاب قابل مقایسه نبود و من جواب بسیاری از سوالاتم را از این کتاب گرفتم این دورا به همه پیشنهاد میکنم👌🏻
        

          در این کتاب چند روایت مادر ـ دختری در بارۀ هویت زن را شاهدیم که یکی در میان روایت‌ها ابتدا از زبان مادرند و یکی در میان روایت‌های بعدی از زبان دخترند.

در مجموع پس از یک پیش جُستار، 9 روایت از زبان مادر و 9 روایت هم از زبان دختر در ادامه آمده است.

نثر نویسندگان خوب و روان است و زبان نوشته هم خوب و خوشخوان است.

نکتۀ مهمی که پس از خواندن کتاب متوجه می‌شویم، آن است که این مادر و دختر قصد ندارند بیانیه صادر کنند یا نتیجه‌ای مشخص را به ذهن خواننده تزریق کنند.

آنها به ذکر دغدغه‌ها و تجربیات و آرمان‌های خود ـ البته هر یک از منظر خویش ـ می‌پردازند و در پایان گرچه به آنچه که می‌خواسته‌اند، نزدیک شده‌اند؛ اما در قالب یک جمع‌بندی آن را به خواننده هدیه نمی‌دهند.

بلکه خواننده را آزاد می‌گذارند تا خود به تفکر و تامل در این موضوع بپردازد و آنان تنها به بیان حکایت‌ها و ماجراهایی که در زندگی جاری برایشان پیش آمده می‌پردازند و خواننده مختار است، بنا بر تجارب شخصی و برداشتش از این مطالب، نتیجۀ لازم را بگیرد یا نگیرد و از قضا این حُسن کتاب است.

در بعضی موارد این نکته به ذهن انسان متبادر می‌شود که مادر نمایندۀ سنت و دختر نمایندۀ مدرنیسم است و ما شاهد تقابل این دو تفکر هستیم.

شاید این نیز یکی از نتایج فراوانی باشد که به فکر ما می‌رسد و درستی یا نادرستی آن باید مورد بررسی قرار گیرد و اینجا ماییم و خودمان و افکارمان و کاش درست داوری نماییم.

در مجموع کتابی خواندنی و جالب است و مطالعۀ آن را به تمام دوستان، به ویژه دغدغه‌مندانِ هویت و جایگاه و پایگاه زن در جامعۀ اسلامی ایرانی‌مان توصیه می‌کنم.
        

          کتابی که به خوبی نشان می داد ؛ما در مسئله زن در قبال غرب حمله داریم نه دفاع

موضوعی بسیار چالشی و مهم که فقط به «نمی از یم» کفایت شده بود و جای کار زیاد داشت، ای کاش فقط به بخشی از مسئله می پرداخت ولی عمیق تر، مخاطب دست خالی آمد و دست خالی تر رها شد.

با قسمت قطار ساعت ۵ صبح کاملا موافق بودم و دقیقا همین حس را زمان دانشجویی در مترو کرج تجربه کرده بودم...
        

          از اون کتاب‌هاست که هم به خانم‌ها پیشنهاد میکنم بخونن هم آقایون :)
        

          من تونستم با شخصیت های کتاب همزادپنداری کنم و جواب بعضی از سوال های حال و آیندم رو گرفتم
        

          کاش قبل از اینکه راجع به هر ایسمی اظهارنظر کنیم اول تحقیق کنیم تا خدایی نکرده متهم نشیم به اینکه روشنفکرنمای بی‌سواد هستیم!
فمینیسم به معنای برابری حقوق زن و مرد نیست!
حد اعلای فمینیسم جوراب قرمزها هستند!
پیشنهاد میکنم قبل از هر چیز ابتدا راجع به جوراب قرمزها تحقیق کنید.
کتاب نسبتا خوبی بود ولی خیلی از پرسشها رو جواب نداد! بیشتر طرح مسئله میکرد.
        

          سرکار علیه کتابی  روایت گونه ، که در باب انزوای زنان صحبت می کنه ... این کتاب سعی می کنه ، با تحلیل کردن شخصیت های داستان , و بازگویی چند خاطره ، زن اجتماعی رو از زنان منزوی بازشناسی کنه ، خلاصه کلام حرفش  اینه که شاغل بودن به احساس شادی و نشاط یک زن کمک می کنه اما تضمینی برای 
منزوی نشدن یک زن نیست ، یا زنان خانه دار زیادی وجود دارن که فعالیت های اجتماعی موثر و سازنده ای هم انجام میدن ، و تا حدودی به تفاوت دیدگاه نسلها می پردازه و ... 

در کل ارزش خوندن رو برای یکبار داره 
        

          مسئله سر دعوای دو نگاه است، یکی سنتی که زن را محصور در خانه و خانه‌داری می بیند و نگاه دیگر، نگاه مدرن که زن را در زندان فعالیت‌های شغلی و اجتماعی حبس کرده است. 
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم که: (گاهی برخی زنان در فعالیت‌های اجتماعی چنان شان خود را پایین می آورند تا دیگران به جای اینکه روی مداد نوشتنشان حساب باز کنند روی مداد آرایششان حساب باز می‌کنند.) 
اما به نظر من مهمترین ویژگی این کتاب واکاوی و تجزیه یک مسئله است.
#سرکار_علیه