خلاصه داستان:
شیرین دانش آموزان درس خوانی است که پدرش را در تصادف از دست داده است. او 40 روز به مدرسه نمی¬رود و در این مدت دوستانش و به ویژه دوست صمیمی¬اش لیلا بسیار دلتنگ او می شوند. وقتی بعد از چهل روز به مدرسه باز می¬گردد خیلی بی حوصله با همه برخورد می کند و در جواب معلم که به او گفته از این به بعد باید شاد باشد و توکلت به خدا باشد می گوید شادی بدون بابایش برایش ممکن نیست. بعد از آن کادویی را که دوستانش و به ویژه لیلا برایش تهیه کرده¬اند  به او می¬دهند اما آن هم تاثیری در حال او نمی گذارد. لیلا تصمیم می گیرد برای آنکه شیرین را شاد کند و خنده به لب او بیاورد کاری کند. فکری به ذهنش می رسد و در زنگ تفریح آن را با دوستانش مطرح می کند. بچه ها دور شیرین جمع می شوند دست های یکدیگر را می گیرند. مدام بازو بسته می شوند، دور او میچرخند و برایش شعر می خوانند. کم کم دیگر بچه های مدرسه هم جمع می شوند و دایره های دیگری دور شیرین تشکیل می دهند. همه در دایره های کوچک و بزرگ می خوانند شیرین دوست داریم و انقدر می خوانند تا شیریت هم از ته دل می خندد و به بچه ها می گوید که او هم آن ها را دوست دارد