یکی می گفت هر رفتار بدی که از آدم ها می بینیم بر می گردد به این که یک مشکلی دارند و این رفتار بد در واقع بهانه گیری شان به خاطر آن مشکل است و حتی ممکن است خودشان هم درست این را ندانند. اگر سعی کنیم آن مشکل را حل کنیم، رفتار بد هم از بین می رود. نمی دانم این موضوع در دنیای واقعی صد در صد درست است یا نه ولی در این کتاب که کاملا صدق می کند. 
 اولش یک سری شخصیت عجیب و غریب می بینیم ولی به مرور که جلو می رویم ماجرای پشت هر کدامشان را می شنویم و آن وقت است که دلیل رفتارهایشان را می فهمیم.

خواندن این کتاب طلسم کتاب های آقای بکمن را بالاخره برای من شکست. قبل از این دوبار مردی به نام اوه را ناتمام رها کرده بودم و یک بار هم همین کتاب را. انگار کلا نوشته های ایشان این طوری است که اگر کسل کننده بودن آغاز کتاب را دوام بیاوریم، بقیه ی کتاب ارزشش را دارد. البته باز هم در ادامه یک سری از افسانه های مادربزرگ را سریع رد می کردم ولی فهمیدن این که هر کدام از این افسانه از زندگی کدام یک از شخصیت ها گرفته شده، دوست داشتنی بود.

فقط بزرگ ترین نقطه ضعف داستان، توجیه اش برای مرگ بود. و این برای داستانی که در پی مردن یک نفر رخ می دهد، خیلی مهم است. می گفت آدم ها می میرند تا جا برای بقیه باز شود. مثل وقتی که از روی صندلی اتوبوس بلند می شویم تا کس دیگری بنشیند. خوب آن کسی که بلند می شود چه می شود؟ اصلا چرا باید کسی که ما دوستش داریم جایش را به کس دیگری بدهد و تنهایمان بگذارد؟ و این یادش در ذهنمان بماند چطوری می تواند کافی باشد؟!
دوست دارم یک نفر یادش بیاید که من وجود داشتم. دوست دارم یک نفر بداند که من این جا بودم.

جملات خوب زیاد داشت:)
داستان ناراحت کننده ای بود ولی این که از نگاه یک بچه ی تقریبا 8 ساله روایت می شد که تحلیل های بامزه ای از شرایط داشت، یک مقدار از غصه ی داستان کم کرده بود.

پی نوشت: سیر اصلی داستان من را یاد بی‌نهایت بلند و به‌غایت نزدیک  می انداخت. ماجراجویی  های بچه ای متفاوت بعد از مرگ عزیزترین کس ش، برای کنار آمدن....
        

          رمانی سرشار از عشق،امید و پذیرش تفاوت ها (به نقل از لایبرری ژورنال)
این کتاب در 34 فصل نوشته شده
قهرمان داستان دختری 7 ساله است به نام السا( پاترهد😍😀) السا با هم سن و سال های خودش متفاوته و همین متفاوت بودنش باعث شده که به غیر مادربزرگش دوستی نداشته باشه😄
السا و مادربزرگش ارتباط خیلی قوی و خوبی دارن
جوری که قهرمان السا مادربزرگشه☺
همه چیز خوب و عالی بنظر میرسه تا اینکه مادربزرگ السا میمیره که السا خیلی از رفتنش عصبانی و ناراحته اما مادربزرگش مثل یک دوست برای السا نامه هایی به جا میگذاره که السا رو وارد یک ماجراجویی میکنه
__________

این کتاب یک ویژگی جالبی داره اینه که شخصیت "بریت ماری"که همسایه مادربزرگ است شخصیت اصلی رمان بعدی بکمن هستش با عنوان #بریت_ماری_اینجا_بود
و دیگه اینکه 
این رمان در فهرست پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز قرار گرفت و نامزد بهترین کتاب سایت Goodreads نیز شد
        

          چقدر من راجب این کتاب شنیدم همه میگن کاشکی یکی مث مادربزرگ تو زندگی منم بود...
کلا قلم آقای فردریک بکمن  فوق العادس...
        

          فردریک بکمن هیچوقت آدم رو نا امید نمیکنه
حدود صد صفحه آخر رو فقط داشتم گریه میکردم
و داستان بریت ماری غمگین تر و رو مخ تر از چیزی بود که به نظرم رسیده
آه...
کتابش واقعا>>>>>>
ولی اینکه یادم نمیاد یوونتوس نماد چه چیزی بود روی مخمه
وای
کتابش خیلی قشنگ بود
        

          بکمن تو بازی با احساسات خواننده کارش درسته واقعاً. من تاحالا پای هر سه کتابی که ازش خوندم، اشکم دراومده. از نظر داستانی، می‌شه گفت جاهایی خسته‌کننده می‌شد و منم نسبتاً طول کشید تا تمومش کردم. شخصیت‌سازی‌هاش قوی بودن. بی‌شک مردی به نام اوه بهترین کارش بوده همچنان و خب انتظار رو بالا برده که در برابرش این اثر نزول به حساب بیاد.
درکل سبک بکمن رو دوست دارم. و واقعاً نمی‌دونم چه‌جوری مخصوصاً تو پایان هر چپتر داستان‌هاش، احساسات آدمو قیلی ویلی می‌کنه. به نظرم به قول خودش این "ابرنیرو"شه :))
        

          وقتی این کتاب رو شروع کردم از اول داستان تا آخرین برگ کتاب از خوندنش بی نهایت لذت بردم.جوری که اصلاً دوست نداشتم به این زودیا این کتاب رو تمومش کنم.اما خب بالاخره هر کتابی بالاخره یه روزی به انتها میرسه این کتابم به خوبی و خوشی تموم شد و لذت و قشنگی داستانش تو ذهنم برام به یادگار موند.
        

          این کتاب بعد از کتاب مردی به نام اوه دومین کتاب مورد علاقم از اقای فردریک بکمن تا اینجا شد. 
خیلی خیلی راحت با شخصیت های این کتاب می‌شد همزاد پنداری کرد.
کتابی بود که تک تک جمله هاش رو میشد به راحتی درک و حس کرد. 
در نگاه اول کتاب خیلی فضای بچه گانه ای داره با السای هفت ساله و دنیای نیمه بیداری اما انقدر زیبا و درست توصیف شده که همین فضا که کودکانه به نظر میاد پر از اتفاقات قشنگ و داستان های زیباست. 
یکی از چیزایی که خیلی زیاد من دوست دارم جزئیاته که مثل بقیه کتاب های اقای بکمن تو این کتابشون هم زیاد بهشون پرداخته شده که خیلی قشنگه. 
 داستانی هم که پشت هر شخصیت کتاب بود و اون رو می ساخت واقعا قابل درک بود و این که اخر کتاب دلیل هرکدوم از رفتارشون مشخص میشد هم واقعا قشنگ بود. 
قلم کتاب خیلی روون بود و به نظرم باعث می شد علاوه بر قشنگی ساده هم باشه. 
داستان کتاب هم خیلی جدید بود و پر از خلاقیت. 
هر بار که السا درمورد سرزمین نیمه بیداری می گفت و به اونجا می رفت انگار تو رو هم همراه خودش میبرد و تورو با داستان های اونجا همراه می کرد چون توصیفات داستان خیلی زیبا و دقیق بود. 
خلاصه از اون کتابایی بود که می شد توش غرق شد و زیر یه عالمه از جمله هاش خط کشید. 
و یه چیز دیگه هم که برای قشنگ بود اسم اول هر فصل بود که به نظرم خیلی خلاقانه بود. 
درکل اگر قلم بکمن رو دوست دارید و کتاب هاش رو میخونید این کتاب رو از دست ندید✨. 
        

          خیلی قشنگ و جالب بود، دوسش داشتم با اینکه خیلی طول کشید تا تموم بشه...!
سیر داستان هم پر کشش و جذاب بود برام 👌🏻
        

          تمام
دوست دارم تمام شخصیت های کتاب رو بغل کنم. من داستان رو دوس داشتم. به نظرم افسانه ای بود مثه قصه های سرزمین نیمه بیداری!
        

          فردریک بکمن یکی از نویسندگان مورد علاقه ی من است بسیار قلم خوبی داره و تخیل قوی داره و هر کتاب اون به نظرم ارزش چندبار خوندن هم داره. 
این داستان ماجرای دختری است که به دنبال راز مادربزرگ خود تکه تکه پازل زندگیش را کنار هم میچیند و رازهای زیادی را کشف میکند، قصه ی عشق، امید و نا امیدی است
        

          الان حتی درست یادم نیست که داستان کتاب چی بود ولی یادمه برای اسماءِ ۱۴ ساله انقدری جذاب و ارزشمند بود که چند تا از صحنه های کتاب رو نقاشی کردم. و مامان و بابا و داداشم رو مجبور کردم که بخوننش. حتی توی کلاس کتابخوانی مدرسه هم معرفی اش کردم یه دور همه‌ی کلاس با خوندیمش.
        

          به‌نظرم دیر خواندم‌اش. شاید در دوازده سالگی بیشتر مزه می‌داد.
        

          تقریبا تا نیمی از کتاب رو به امید خوب شدن داستان، خوندم و واقعا خوب شد. از اونجایی که السا و مامانش توی ماشین داشتند درباره‌ی مادربزرگ حرف می‌زدند. اونجایی که السا فهمید مادربزرگ، چه جور مادری بوده. و فهمید چرا نظم و ترتیب ابرنیروی مادرش شده.
از اونجا به بعد با داستان همراه شدم و تا آخرش پیش رفتم.
        

          شخصیت اصلی داستان که یه دختر بچه فکر میکنم ۷ساله باشه اوایل کتاب ممکنه خیلی رو اعصابتون بره به خاطر اینکه خیلی همه چیز دان و  این حرفاست ولی کم کم باهاش دوست میشید و دوستش میدارید👀 رابطه‌ش با مادربزرگش خیلی دلنشینه.
از این کتاب‌هاست که کلی شخصیت داره و همشون توی یه نقطه بهم وصل میشن، من به شخصه عاشق این مدل کتاب‌هام😅
خلاصه که بخونید و لذت ببرید❤
        

          داستان کتاب به نظر من جالب نبوده و از نویسندهی   کتاب اوه  توقع چنین داستانی نداشتم .
        

          اول کتاب مردی به نام اوه رو بخونید
بعدش این کتاب رو بخونید
و بعدش بریت ماری اینجا بود
        

           
سومین کتابی که از فردریک بکمن خواندم و کمتر از دو اثر قبلی‌اش «مردی به نام اوه» و «تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره‌ی دنیا بداند»، دوستش داشتم. با وجود این، نمی‌توانم مُنکر زیبایی داستان و خلاقیت و توانایی نویسنده در خلق فضاها و شخصیت پردازی بشوم؛ مواردی که هربار بیشتر از قبل مرا شیفته‌ی قلم نویسنده می‌کنند. این کتابْ داستان، موضوع و مفهوم خوبی دارد و کلیت ماجرا و شخصیت‌ها به خوبی انسجام یافته‌اند. تنها موردی که برای من مطالعه‌ی این کتاب را کمی سخت می‌کرد، روند نسبتاً کند و طولانی‌اش بود. مخصوصاً اوایل یا بخش‌هایی از اواسط داستان ممکن است گهگاهی کسل شوید یا هیجان و کشش کافی برایتان ایجاد نشود اما ارزش ادامه دادن دارد. شاید از آثار دیگر بکمن ضعیف‌تر باشد اما اثر بدی نیست و زیبایی‌های خودش را دارد و از خواندنش پشیمان نمی‌شوید.
        

          اولین کتابی که از فردریک بکمن خوندم و میخواستم بدونم چرا کتابای این نویسنده انقدر معروفه
و عاشقش شدم...عاشق سارا و مامانبزرگش و هری_داداش کوچولوش_یعنی باهاش زندگییی کردم... 
به شدت کتاب قشنگی بود😭😭🫠🫠
        

          بدنبود 
ب قشنگیه مردی ب نام اوه نبود ولی ارزش خوندن داشت