کتاب خوبی بود. از همه‌ی کتاب‌های تاریخی که تا به حال خوانده بودم روان‌تر بود. تاریخچه‌ی دو ایده و خیال متضاد، با پیروانشان از گذشته تا اکنون.
گروهی که در نیروی‌هوایی طرفدار بمباران دقیق و هدفمند بودند و گروهی که پشتیبان بمباران‌های استراتژیک بودند و در هم کوبیدن شهرها و ... 
از 1930 تقریبا تا اکنون که عمده‌ی تمرکز کتاب بر جنگ دوم جهانی ست. 
اگر تاریخ نظامی دوست دارید توصیه می‌شود. از باب دیگر سعی کرده انحراف یک طرح و هدف را در طول سال‌ها و تحت فشار‌های مختلف نشان دهد که واقعا درخشان نوشته شده است.
چاپ کتاب عالی بود. فکر کنم اولین بار است که چنین چیزی در یادداشتم می‌نویسم. 
رنگ قرمز که استفاده شده بود، کیفیت کاغذ و کادر و فصل بندی کل کتاب، دلنشین بود.
دم نشر آموخته و هرکسی در چاپ این اثر نقش داشته است گرم.
        

          مافیای بمب‌افکن، روایتی است از پیشرفت تکنولوژی هواپیماهای بمب‌افکن در فاصله جنگ جهانی اول تا دوم. مالکوم گلدولِ سرشناس، این ماجرا را در چند قسمت از پادکست Revisionist History تعریف کرده است و این کتاب در واقع متن آن است. علی بندری عزیز هم در پادکست بی‌پلاس این کتاب را معرفی کرده است.

در نگاه اول ممکن است کتاب بک ماجرای تاریخی خیلی خاص به نظر برسد که یک از هزاران خواستار آن باشند اما گلدول، پرسش‌هایی تأمل‌برانگیز پیش روی مخاطب می‌گذرد که پرسش‌هایی انسانی و اساسی است و ماجرا تاریخی را در این قالب برایمان پیش می‌برد. آیا کشتار انسان‌ها با بمباران مطلقاً بد است یا اگر از کشتار انسان‌های بیشتر جلوگیری کند، قابل قبول است؟ به بیان کلی‌تر، آیا بد همیشه و مطلقاً بد است  (اخلاق کانتی) یا می‌توانیم برای رسیدن به یک خوبی بزرگتر، از مسیر بد بگذریم (فایده‌گرایی)؟

مافیای بمب‌افکن، گروهی از نیروی هوایی آمریکا بودند که سعی کردند در فاصله جنگ جهانی اول تا دوم، به بمباران دقیق برسند و بتوانند با زدن گلوگاه‌های دشمن، از کشتن فراوان انسان‌ها در میدان جنگ جلوگیری کنند. افسرانی از این گروه دو بار در جنگ جهانی دوم بر اصول خود پافشاری کردند و سعی کردند در مقابله با  بمباران‌های کور یا carpet bombing از این روش استفاده کنند. یک بار در برابر آلمان  و یک بار در برابر ژاپن در اواخر جنگ. اینکه در عمل چه شد و کارها چگونه پیش رفت، چیزی است که تمرکز اصلی کتاب است و گلدول به خوبی آن را توضیح می‌دهد.

داستان‌های فرعی کتاب هم خواندنی‌اند. مثلاً معرفی شخصیت‌های مختلف و تاثیر آن‌ها در جنگ، چگونگی تولد بمب ناپالم، رفتارهای ژاپن پس از جنگ و ... .

+ دو مستند WWII in color و WWII from the frontlines می‌توانند تصویری از آنچه در کتاب هست، به مخاطب نمایش دهند.
        

          به نام خدا
۱
برای از پادرآوردن دشمن شریر، مجازیم تا چه اندازه شرارت کنیم؟
در حقیقت قصه این کتاب ظریف و لاغر، به حسب تعداد صفحات، همین است.

۲
با اختراع هواپیما، ارتشی‌های دولت‌های استعمارگر، خوشحال شدند؛ چرا که دیگر لازم نبود نیروی انسانی زیادی را در جبهه‌ها از دست بدهند. هواپیما برمی‌خواست و چون ابابیل، کار دشمن را یک‌سره می‌کرد.
اما مشکلی بود؟ بمب‌ها جای درست نمی‌افتادند. 
یک هلندی-سوییسی گوشه‌گیر ولی منضبط، دستگاهی اختراع کرد که بمب‌ها را با کمترین خطا روی هدف می‌انداخت. ارتش آمریکا اختراعش را خرید و حالا هواپیماها در جنگ جهانی دوم، دقیق‌تر شده بودند.
اما سوال جدیدی پدید آمد: 
بمب‌ها را دقیقاً کجاها بیندازیم؟ روی شهرک‌های صنعتی و نظامی تا موتور محرک جنگ دشمن بخوابد یا روی شهرها و هرجا که بشود با افزایش تلفات، دشمن را وادار به تسلیم کرد؟

۳
کتاب خوشخوان است؛ حاصل پژوهش یک نویسنده غربی که عاشق صنعت هوایی است. خوب هم ترجمه شده و خوشگل چاپ شده.
خواندنش، مفرح است و به گمانم خوشتان بیاید. ابداً تخصصی و خسته‌کننده نیست‌.
        

          تکان دهنده تکان دهنده تکان دهنده