تربیت پایدار و ماندگار، معجونی از دو عامل اساسی عقلانیت استوار و محبت‌های پایدار است. به تعبیر دیگر، این معجون حکمت و عرفان است که می‌تواند انسان را به شکل پایدار حفظ کند. اگر حکمت در کار نباشد، جنبهٔ عقلانیت در تربیت تأمین نمی‌شود. اگر عرفان در کار نباشد، قلب و روح انسان به شکل مطلوب محفوظ نمی‌ماند.