چندتا داستان کوتاهه، اسم آخریش هست نمی‌تونی ی داستان عشقی بنویسی، و آخر آخرین داستان به نوعی اعتراف خودش اعتراف میکنه که کلا داستانی نمیتونی بنویسی.
        

          کتاب خیلی خوبی بود. باز هم شخصیت هنری رو در این کتاب می‌بینیم و انگار که بوکفسکی به نحوی خودش رو پشت این شخصیت قایم می‌کنه. 
کار غلامرضا صراف رو خیلی دوست داشتم و برگردان بسیار خوبی کرده بود.
سبک نویسنده رو به‌خوبی درک کرده بود و ترجمه‌ی بسیار روانی هم داشت. در ترجمه‌اش از اصطلاحات بسیار زیاد فارسی استاده کرده بود و توانسته بود طنز بوکفسکی رو هم به‌خوبی نشون بده.