ستایش فراموشی، به معنای نکوهش حافظه و یا حتی نادیده گرفتن یادآوری نیست. بلکه به معنای تصدیق نقش فراموشی در شکل‌گیری حافظه و تشخیص حضور آن در فرایند یادآوری است.

اما «ردّ خاطره» یا «ردّ حافظه‌ای» چیست؟ پونتالیس، پیرو فروید، برای پاسخ به این پرسش جدید، چندین نکته را مطرح می‌کند. نخست اینکه، به گفتۀ او، حافظه متکثر است و چندین «سامانۀ حافظه‌ای» وجود دارد. دوم اینکه باید از مفهوم «رد» به مفهوم «ردیابی» گذر کنیم، ردیابی‌ای سرّی، ناهشیار، و واپس‌رانده‌شده: واپس‌رانی برای رویداد، خاطره، یا ردّ منفرد اتفاق نمی‌افتد، بلکه بر پیوندهای میان خاطرات یا میان ردها اثر می‌گذارد. ... پونتالیس نتیجه می‌گیرد که باید کمتر به یاد آورد و بیشتر تداعی کرد، تداعی آزاد چنان‌که سورئالیست‌ها می‌کوشیدند، تداعی کردن یعنی «پیوندهای رسمی و استوار را از هم گسستن تا پیوندهای دیگری پدیدار شوند، که اغلب پیوندهای خطرناکی‌اند...»