شاهزاده; مرا رها کن، این گونه که چون سایه در تعقیب منی، همگان به من می خندند. زن; نه آقا...همگان به من می خندند! اما بگذارید بخندند... که این مردم اندوهگین و دلمرده را شاید، زهرخندی از تماشای عطش عاشقی، کمی به وجد آورد... مرا باکی نیست.