کتاب پیش رو، مجموعه حکایت های نغز و دلکش از بهلول است؛ شخصیتی که در پهنه ی ادبیات ایران و حتی جهان، به (عاقل دیوانه نما) شهرت یافته و در زمان خلافت هارون الرشید و سه خلیفه ی پیش از او می زیسته است. افزون بر این، واضح است که در هر زمان، برخی سخنان را نمی توان به آسانی و با خاطری آسوده مطرح کرد و ناچار می بایست برای رسیدن به سر منزل مقصود، از زبانی خاص، هم چون زبان طنز و لفافه گویی کمک گرفت. با سیر در حکایت های بهلول در می یابیم وی نیز از جمله ی انسان هایی است که از همین شیوه ی بیانی بهره برده و فضای جامعه ی عصر خود را چند برابر کرده است. طرح مسایل و مشکلات جامعه به طنز، بیش از هر شاخصه ی دیگری، حس کنجکاوی مخاطب را بر می انگیزد تا با اشتیاقی وصف ناشدنی، ادامه ی حکایت ها را پی بگیرد و از خواندن آنها لذت ببرد. علاوه بر این، کوتاهی حکایت ها را نیز می توان شاخص دیگر معرفی کرد. از این رهگذر، مولف با تمام توان کوشیده است کتاب حاضر از شاخص های مورد نظر برخوردار باشد و این اثر، بر دل و اندیشه ی والای خوانندگان عزیز بنشیند.