هرکول پوآرو بدون سبیل؟!
باورکردنی نیست، اما این بار مجبور می‌شه ازش بگذره… چرا؟

چهار غول بزرگ یه پرونده‌ی مرموز و هیجان‌انگیزه که پوآرو رو از قتل‌های کلاسیک، به ماجرای یه سازمان مخوف جهانی می‌کشونه. جاسوسی، تعقیب‌وگریز، هویت‌های جعلی و یه تهدید مرگبار!
این ماجرا از زبان دوست و همراه همیشگی‌اش، کاپیتان هستینگز روایت می‌شه. پرونده‌ای که پوآرو رو درگیر یکی از مرموزترین و خطرناک‌ترین دشمنانش می‌کنه… چهار نابغه، که برای رسیدن به قدرت، هیچ حد و مرزی نمی‌شناسن.
        

          کتاب چهار قدرت بزرگ 
در میان آثار ملکه جنایت یک شاهکار هست 
جذاب .پر کشش 
اصولا از مطالعه کتاب .مخصوصا جنایی و معمایی لذت میبرم 
تقابل پوآرو با چهار مغز متفکر دنیای جنایت 
شما دوستان از آگاتا کریستی چه کتابهایی مطالعه کردید ؟؟
اگر غیر از آثار آگاتا کریستی 
کتابهای معمایی و جنایی 
مطالعه کردید 
ب
معرفی کنید 
        

          بنظر من بر خلاف سایر آثار آگاتا کریستی، داستان این کتاب یکپارچگی لازم رو نداره؛ به نوعی از جنس بقیه نوشته ها نبود؛
        

          «پوآرو گفت: چرا، متوجهم. تویی که متوجه نیستی بعضی آدم‌ها برای رسیدن به هدف‌شان جان‌شان را هم فدا می‌کنند. خیلی‌ها بودند که جان‌شان را برای کشورشان فدا کردند...»

چهار غول بزرگ از چهار کشور، در تلاشِ دست‌یافتن به قدرت کنترل جهانی هستند. پوآروی مغرور به همراه دوستش هیستینگز، به دنبال افشای هویت این چهار نفر هستند.
 
واقعا برایم سوال است که در مغز مرحوم کریستی، چه فعل و انفعالاتی رخ می‌داده که می‌توانسته تا این حد در ساختن و حل‌کردن گره‌ها توانمند باشد.
البته ناگفته نماند که یک شرق‌ستیزیِ پنهانی در سرتاسر کتاب، برقرار و جاری است.
و البته‌تر که کماکان، قتل در قطار سریع‌السیر شرق، بهترین پوآروی آگاتا کریستی است. چهار غول بزرگ، قتل راجر آکروید را رد کرده و پشت سر قتل در قطار سریع‌السیر است.
        

          کتاب «چهار غول بزرگ» با اینکه شروعش معمولی بود اما تفاوت بزرگی با آثار قبلی کریستی داشت. در این داستان مقابلِ پوآرو نه یک جنایتکار، که باند تبهکاری قرار دارد. 
هستینگز ماجرا را روایت می‌کند. او به همراه پوآرو سعی در کشفِ هویت چهار غول بزرگ از چهار کشور دارد. چهار غولی که می‌خواهند قدرت جهانی را به دست بگیرند. 
در این میان پوآرو و هستینگز به دنبال حل معماهایی هستند که در پس‌پردهٔ قتل‌ها و جنایت‌ها اتفاق می‌افتد و حتی منجر به سوء قصد به جانشان می‌شود.
        

          🔷 متفاوت ترین کتاب آگاتا کریستی از مجموعه کتاب های پوآرو 

داستان با ورود فردی غریبه به دفتر پوآرو شروع میشه که به پوآرو درمورد باندی به نام چهار غول بزرگ هشدار میده و اون فرد در دفتر پوآرو کشته میشه و ساعت دیواریِ دفتر پوآرو در ساعت 4 متوقف شده و پس از اون مجموعه قتل هایی که بالای سر مقتول ها عدد ۴ حکاکی میشه 

🔘 در این کتاب ما با قتل خانوادگی طرف نیستیم ؛  معمولا کل مظنونین کتاب های کریستی فقط چند نفرن : یک دکتر خانوادگی، یک کارگر که معمولا بسیار زیباست، یک پسر عمو و یا برادر زاده ( که معمولا به دنبال ثروت فرد به قتل رسیده اند) و یک همسر که یا خیلی غمگینه و رنگ پریده و یا خنثی ست که باز هم رنگ پریده ست 
- اما ما در این کتاب آنچنان قاتل خاصی نداریم بلکه پوآرو به دنبال مبارزه با یک باند مافیایی به نام چهار غول ( قدرت) بزرگه 

🔺در کتاب قتل های الفبایی هم پوآرو وارد ماجرای قتل های سریالی شده بود اما این کتاب واقعا کتاب خیلی متفاوت تریه  ،  پوآرو در این کتاب هم باید معمای چگونگی قتل هایی که توسط چهار قدرت بزرگ رخ میده رو حل کنه و  نام اون چهار فرد قدرتمند در جهان رو کشف کنه و هم سوء قصد ها و تله هایی که برای به قتل رسوندن خودش و هیستینگز میذارن جلوگیری کنه و صد البته دوئل با فردی با قدرت بالای ذهنی به اندازهٔ خود پوآرو 

-  با اینکه ظرافت دیگر کتاب های کریستی رو نداشت و بعضی از قسمت ها به تخیلی بودن گراییده می شد به دلیل خود شخصیت جذاب پوآرو و مواجه شدن با بُعد دیگری از پوآرو این کتاب به دل من نشست این که پوآرو برای گیر انداختن و افشا کردن هویت چهار قدرت بزرگ نقشه بچینه و با زیرکی تمام بخواد اون نقشه هارو اجرا کنه برای من خیلی جذاب بود ( در یک کتاب دیگری که الان خاطرم نیست پوآرو به سروان می گفت اگر قرار باشه پوآرو قتلی رو انجام بده اصلا جنازه ای پیدا نمی شد که معمایی شکل بگیره)
بر خلاف دیگر کتاب های پوآرو ،  پوآرو درمورد سر نخ ها توضیحاتی میده که این کار از شخصیت پوآرو به دوره 
یک سری پیچش داستانی های عجیب و غریب هم در داستان بود که واقعا شوکه ام کرد و از کریستی بعید می دونستم 

🔶 روند این کتاب هم مثل بقیه کار های کریستی شاخ و برگ نداره و مثل معمول فضا سازی و شخصیت پردازی خاصی نداره ( البته به جز پوآرو که مختص به این کتاب نیست) 
- پایان کتاب رو دوست نداشتم، همیشه معمای کتاب در آخر توسط پوآرو رو می شد ولی در جای جای این کتاب معما و گره ها باز میشن و در آخر هم آنچنان اتفاقی نمی افته که در اوج کتاب به پایان برسه و به همین دلیله که این کتاب رو تک متفاوت ترین کتاب آگاتا درمورد پوآرو میدونم چون این کتاب بیشتر از اینکه معمایی باشه در ژانر تریلر قرار می گیره 

🔴 توصیه می کنم این کتاب رو جزو سه کتاب آخری که قراره از کریستی بخونید قرار بدید چون این پوآروی متفاوته که کتاب رو پر قدرت می کنه 
        

          "اگه دنبال هیجان هستید و دچار روزمرگی شدین، چهار غول بزرگ بخونین"
اول از همه اینو بگم: چرا امتیاز کتاب اینقدر پایینهههه؟
با نظر بقیه موافقم، سبک این کتاب با بقیه پوآروها فرق داشت. شبیه تلفیق کتابای تامی و تاپنس با خود پوآرو بود. ولی من بشخصه این سبک رو خیلی دوست دارم. 
داستان از همون فصل اول شوک‌زده تون میکنه. هرفصل که میخونید دچار شوک میشین و یه ضربه روحی میخورین. من این روش رو حتی شاید بیشتر از اون سبکی دارم که با یک قاتل طرفیم و فقط آخرکتاب کپ میکنیم.
اصلا نمیشه کتاب رو گذاشت زمین، خیلی قشنگ بود. منو یکی از دوستام امروز تو مدرسه نزدیک صد صفحه آخر رو خوندیم و جفتمون کل زنگ‌ها درحال جیغ زدن بودیم. تجربه بشدت خفنی بود اگه خواستین بخونین میتونین ینفر هم برای جیغ زدن با خودتون همراه کنین که بیشتر خوش بگذره:)
        

          کتاب چهارم از مجموعه‌ی هرکول پوآرو:

داستانی متفاوت با سه اثر قبلی و احتمالا  خیلی از آثار بعدی مجموعه.
وزنه‌ی ژانر ماجراجویی اگر از ژانر کارآگاهی بیشتر نباشد کمتر هم نیست و برای منی که دارم آثار رو با فاصله‌‌ی کوتاه می‌خونم نکته‌ی مثبتی تلقی می‌شه.
نکات کارآگاهی و رمزگشایی مثل همیشه شگفت‌آور.
اما دو نکته‌ی منفی:
یک. پایان‌بندی ضعیف. (برخلاف آثار پیشین)
دو. نکته‌ی خارق‌العاده‌ی آثار دیگه‌ی کریستی، یعنی شخصیت‌پردازی‌های عمیق مجرمین، متهمین و حتی گاهی مقتولین، در این اثر چندان به چشم نمی‌خورد.

        

          داستانی بسیار روان و قابل فهم و مجذوب کننده

علت کم کردن نیم ستاره برخی دیالوگ های کلیشه ای بود که در همه روایات جنایی میبینیم...

نکته مثبت کتاب حوادث غیرقابل پیش بینی است که هنوز اگاتا کریستی را نشان میدهد
        

          به نام خدا 
کتاب «چهار قدرت بزرگ» اولین اثری بود که من از آگاتا کریستی مطالعه کردم و واقعیتش انتظار چندانی ازش نداشتم چون در واقع هیچ تصوری از این سبک در ذهنم نبود و مطالعه این کتاب فعلا برای تجربه کتاب های جدید بود. اما فکر می کنم ادامه دار باشه چون من که عاشق نوشتن این نویسنده شدم.
✍🏻موضوع جالبی داشت و باعث می شد که تا آخر بنشینم و با کنجکاوی داستان رو دنبال کنم، البته گاهی هم در کنار آن غافلگیری های غیر منتظره ، می شد برخی حوادث را پیش بینی کرد. 
✍🏻شخصیت پردازی در این کتاب واقعا فوق العاده بود و زاویه دید رو خیییلییی دوست داشتم چون هستینگز در کنار اینکه پوآرو  رو دوست داشت و بهش احترام می گذاشت ولی خیلی انتقاد داشت بهش و گاهی جملاتی که در توصیف دوستش استفاده می کرد باعث لبخندی روی لبم می شد که بالاخره تو باهاش موافقی یا مخالف مرد حسابی!!!! اما باز هم شخصیت «پوآرو» با تمام آن خودپسندی ها و تعریف های بیخود از خودش برایم دوست داشتنی بود. در اصل، شخصیت پردازی این کتاب بر اساس این نبود که مثلاً بگوید: رنگ چشمانش این شکلی بود، چاق بود، لاغر بود ، قیافه اش مثل فلانی بود و از این دست چیزها. بیشتر تمرکز داشت روی روحیات و ویژگی های اخلاقی افراد؛ و پس از هستینگز و پوآرو، می رسیم به «لی چانگ ین» ، «ریلند» ، «مادام اولیویه» و «ویرانگر»! شخصیت های این چهار قدرت بزرگ هم محشر بود و واقعا از دنبال کردن ماجرای شان لذت بردم.
✍🏻در خصوص پیچیدگی داستان هم که حرفی نیست چون خیلی هنرمندانه و زیبا حوادث در طول داستان جا داده شده اند ، جدا از اضافه گویی و تلف کردن وقت! من در جایگاهی نیستم که بخواهم اثر آگاتا کریستی را نقد کنم ولی با اینکه او در طرح تعاملات و حوادث مهارت زیادی دارد گاهی خیلی قابل پیش بینی می شد و آن صفحات را سریع تر رد می کردم.
✍🏻پایان داستان: خب می تونم بگم با توجه به تمام موضوعاتی که گفتم و در طول داستان خواندم، انتظارم بالا رفت و انتهای کتاب خیلی خورد توی ذوقم! انگار که نویسنده فقط دنبال این بوده که چهار قدرت بزرگ از بین بروند. ولی من فکر می کنم حتی اگر پوآرو در نبرد شکست هم می خورد باز داستان همان جذابیت را داشت و می توانست درس های زیادی به مخاطب بدهد! خیلی سریع و ناگهانی رسیدم به انتهای داستان درحالی که گیج شده بودم و تعجب کردم که به فرزند گم شده ی «کنتس ورا روساکوف» اشاره ای نشده بود.

ولی باز هم با وجود همه ی اینها، ارزش خواندن و کشش کافی را دارد. 
نکته ای که باعث شد به جای ۵ امتیاز به کتاب ۴ امتیاز بدهم ، هیچ کدام از موارد قبلی نبود. بلکه خود تیم دو نفره ی پوآرو و هستینگز بود. چون هربار که در دام دشمن می افتادند و طبق معمول هستینگز بی هوش می شد، چند صفحه بعد باید مجددا منتظر بی هوش شدنش بودیم. خب این چه وضعی ست؟! حس کردم برای اینکه مخاطب در فکر فرو برود که وقتی هستینگز بی هوش بود و داستان را روایت نمی کرد چه اتفاقی افتاده، و بعد آگاتا کریستی مثل فرشته ی نجات در یک غافلگیری غیر منتظره بیاید و بگوید بلههه اینطوری شده 🙄

با وجود اینها باز هم داستان های پوآرو را دنبال خواهم کرد.
شنبه ، چهارم مردادماه
بیست و دومین کتاب ۱۴۰۴

        

          کتابی جالب که بر خلاف بقیه کارهای آگاتا کریستی  مشغول یک پرونده نشده بود اما به نظرم بهترین شخصیت این داستان غول چهارم یعنی بازیگر بود