چه غصه‌های بسیار که از مقایسه با دیگران در قلب آدم‌های بزرگ و کوچک تلنبار می‌شود. چه غصه‌های قابل تبدیلی! که می‌توانند خوشی‌های درخشانی بشوند.
        

          خیلی قشنگ بود. مضمونِ زیبا با نثری قصه‌گو و کنج‌کاوی‌برانگیز. من با این‌که حدس می‌زدم آخرش توی چه مایه‌هایی ختم می‌شه، ولی اعتراف می‌کنم نویسنده ماجراشو قشنگ‌تر از حدس من تمام کرد.
این‌که قصه‌ای رو بتونی در سیرِ داستان‌پردازی، پخته ارایه کنی، مزیته؛ این‌که شخصیت اصلی به ناامیدیِ محض نرسه و توانایی حل مسأله‌شو داشته باشه، مزیتِ دوم؛ و به‌نظرم پذیرشِ خودِ واقعی‌مون، هم‌اینی که هستیم، با همهٔ تفاوت‌ها و نقص‌هامون، و ارایه‌ش در قالبِ داستان کودک، مزیتِ فوق‌العاده‌ای فراتر از دیگر مزیت‌ها محسوب می‌شه.

من و دخترم از خوندنش لذت بردیم.
پی‌گیرِ سایر آثارِ پدیدآورنده‌های این کتابِ خوب هستم.
        

          خانواده‌‌ی کرم‌ها می‌خواهند برای اولین بار، عکس دسته جمعی بگیرند و عکسشان را به دیوار خانه شان بزنند. اما آن‌ها مثل سنجاب‌ها دندان ندارند که موقع لبخند زدن معلوم شود و عکسشان را زیبا کند. مثل گربه، موی قشنگ ندارند و مثل خانواده‌ی پروانه‌ها رنگارنگ نیستند. پس چکار کنند که عکس خانوادگی‌شان زیبا و خاص بشود؟ داستانی بسیار جذاب و کودکانه با موضوع خانواده و هویت. طرح بسیار جالبی داشت و گره گشایی خیلی خلاقانه بود.
        

          خیلی خوب بود. جون می‌ده برای توضیح این که "چرا خانواده دوستم اون جوری هستن ولی ما نیستیم!" خانواده کرم‌ها می‌خوان عکس خانوادگی بگیرن و برای این که عکسشون قشنگ بشه، سعی می‌کنن شبیه عکسهای قشنگ بقیه ژست بگیرن... ولی آخرش با یه ژست کاملا کرمی(!) عکس خیلی قشنگی می‌گیرن.
        

          یک داستان جذاب و قشنگ کنار تصویرگری های دلنشین باعث تولید یک کتاب دوست داشتنی می‌شود!
کتابی که عشق شخصیت اولش به خانواده اش، با وجود دیدن تفاوت ها، اون رو کم نظیر کرده بود. 
        

          عالیییی بود، مخصوصا طراحی کتاب، مرسی سحر جون😁😘
        

          واقعا عالی
        

          خیلی وقت ها خودمان را با بقیه مقایسه می‌کنیم ، دلمان میخواهد مثل فلانی این جوری باشیم یا این امکانات را داشته باشیم. 
وقتی برسیم به پذیرش خود واقعی مان ، آن موقع هست که میتوانیم با همین هایی که داریم ، بهترین خودمان را نشان دهیم. 

کرم داستان هم میخواست عکس خانوادگی خوبی بگیرند ، دنبال این بود که چکار کند شبیه به بقیه باشد، اما وقتی توانست خودشان را همان گونه بپذیرند ، عکس خانوادگی ای گرفتند که فقط از خانواده کرم ها برمی آید. 
من عاشق تصویرگری های کتاب شدم، تازه فهمیدم هویج ها تخت کرم ها هستند. لطفاً دست به هویج ها نزنید 😇
        

          من این کتابو دیروز توی کلاسم خوندم. توی یه کلاس ۲۳ نفری پر از دخترای شادو شنگول که همراه کردنشون برای یه فعالیت بدون کنترل کار سختیه. اما برام جالب بود که موقع خواندن کتاب و نمایشش روی صفحه نمایشگر جیکشون درنمی اومد و خیره به صفحه نگاه می کردند. با کرم ها پیچ و تاب می‌خوردند با اِمای قصه  «چه باحاااال»  رو با حالتای مختلفی که از داستان اون صفحه برداشت کرده بودند، تکرار می کردند. کتاب طوریه که بچه ها به راحتی باهاش همراه میشن و شاید قبل از اتمامش مفهومی که توش قایم شده رو درک کنند و اما تصویرگری کتاب که خیلی بامزه و منطقی قیافه های ساخته شده و آلاگارسون و نچسب کرم ها رو نشون می داد.اینش رو خیلی دوست داشتم. با بچه هاتون بخونیدش و کیف کنید.
        

          خیلی لذت بردم. هم برای خردسالان اطلاعات علمی دارد، هم برای رده سنی کودک به تقویت مهارت‌هایی مثل خودشناسی، عزت نفس، احترام به خود و خانواده می‌پردازد.
 تصویرگری کتاب را هم خیلی دوست داشتم. جذاب بود.
تفاوت‌های خانواده‌ها و زیبایی منحصر به فرد هرکدام هم جزو نکات خوب کتاب بود.
        

          ایده ی داستان خیلی خوب بود و از همه جذاب تر تصویرگری کتاب بی تکلف و دوست داشتنی و البته خلاقانه بود. تا حالا  به این فکر نکرده بودم که هویج می‌تونه تخت خواب کرم های خاکی باشه:)))) دست مریزاد آقای دیوید اِزرا استاین!