اومبرتو اکو را قبل از اینکه سال گذشته به رحمت خدا برود، عالم‌ترین آدم روی کره‌ی خاکی می‌دانستند. با‌این‌حال، اکو یک قصه‌گوی قهار است و با‌این‌که در رمان‌هایش غالباً به زمان‌های قدیم سفر می‌کند و پای فلسفه و نظریه را هم وسط می‌کشد، چنان شما را درگیر داستان‌هایش می‌کند که تا مدت‌ها اسیر جهان داستان‌هایش می‌مانید. نشر روزنه همت کرده و چند رمان مهم اکو را به فارسی منتشر کرده است، از جمله مشهورترین رمانش «آنک نام گل» که قبلاً به نام «نام گل سرخ» در ایران چاپ شده بود و این بار با ترجمه‌ی گیراتر و پاکیزه‌تر رضا علیزاده منتشر می‌شود. از کارهای دیگرش: گورستان پراگ، آونگ فوکو، بائودولینو. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال ۱۳۹۵.
        

          رمانی پست‌مدرن مملو از نشانه‌ که داستان آن در دل قرون وسطا اتفاق می‌افتد و با تم پلیسی_جنایی خود خواننده را متحیر می‌کند.
بخش مهم و کلیدی رمان به جایی برمی‌گردد که راهبه_کارآگاه رمان در دل کتابخانه‌های ممنوعه قرون وسطایی که کتاب‌های نایاب بی‌شماری در آن‌ها پنهان است به جستجوی نشانه‌ها می‌پردازد.
امبرتو اکو با حدود چهل دکترای افتخاری استاد بی‌بدیل علم نشانه‌شناسی بود.
        

          ترجمه خوب
داستان خوب
فقط چیزی که من رو کمی اذیت میکرد، بحث های طولانی فلسفی-مذهبی توی کتاب بود که برخی جاها خوندن کتاب رو واقعا دشوار میکرد و خواننده یِ بی حوصله رو فراری میداد. اما من چون توی خوندن سمج هستم و عادت دارم هیچ قسمتی از کتاب رو جا نندازم، اینجور بخش های کتاب رو کمی به سختی خوندم اما چون در نهایت همه این مباحث به مرور معنی دار میشد و بهم پیوند میخورد کتاب رو برام جذاب کرد.
پس اگر حوصله و صبر دارید این کتاب رو شدیدا پیشنهاد میکنم، در غیر این صورت سراغش نرید.
        

          اگر امکانش بود از پنج ستاره هم بیشتر می دادم. یه رمان تمام عیار که از هر طرف نگاه بکنی بدون نقص نوشته شده، یه خط داستانی فوق العاده و شخصیت پردازی عالی که با وجود حجم زیاد کتاب اصلا خسته کننده نیست و کشش فوق العاده ای داره و شما رو با خودش همراه میکنه به نحوی که همراه با ویلیام و آدسو پا به هزارتوی کتابخانه می گذارید.
        

          به نام او

یک کتاب جنایی جالب در معابد قرون وسطی

آنک نام گل معروفترین اثر امبرتو اکو فیلسوف و نشانه شناس ایتالیایی ست. و در سطر سطر آن این فیلسوف بودن و نشانه‌شناس بودن و در کل حکیم بودن اکو خود را نشان می‌دهد بدون آنکه به سیر داستان لطمه‌ای بزند. 
مطمئنا یک نویسنده صرف نمی‌توانست چنین داستان پیچیده‌ای بنویسد و همچنین یک  فیلسوف صرف هم نمی‌توانست داستانی به این زیبایی بنویسد.
        

          جمله ای از کتاب: شیطان(خدا ما را از شرش نجات دهاد) راهبان را با مار و مردان دو سر وسوسه نمیکند . اگر بخواهد اغوا کند با توهمات شهوانی این کار را میکند.
کتاب ضمن یک داستان جنایی ما را با تحولات بخش و دوره ای از اروپا آشنا میکنه و در نهایت ما رو به این دو جمله از قرآن میرسونه قل سیروا فی الارض فانظروا کیف کان عاقبت الذین من قبلهم و جمله انا لله و انا الیه راجعون 
دوسش داشتم و از خوندش لذت بردم و زیر خیلی از جملاتش صرفا به دلیل اینکه برام قابل تامل و جالب بود خط کشیدم .
        

          با اینکه رمان قوی ای است ولی می‌تواند سلیقه همه افراد نباشد چون سبک روایت داستان شیوه خاصی دارد. 
رمان دربارهٔ مواجهه بین قدرت‌های مختلف و جنبش‌های سیاسی و مذهبی در قرون وسطی است. مفهوم قدرت و دانش و تلاش برای حفظ و یا نابودی آنها در این دوران به عنوان یکی از محورهای اصلی داستان به تصویر کشیده می‌شود.
از طرفی  دین و ایمان نیز به عنوان یک موضوع مهم در رمان حضور دارند. اکو دربارهٔ نقش و تأثیر دین و مذهب در زندگی انسان‌ها، اعتقادات مذهبی و نسبت آنها با دانش و فلسفه بحث می‌کند.
در کتاب عملا شاهد چند مناظره هستیم. اکو به بحث‌های فلسفی و مناظرات دینی و علمی بین شخصیت‌های داستان اهمیت زیادی می‌دهد و مفاهیمی مانند دانش، حقیقت، فراگیری و حقوق انسانی را مورد بحث قرار می‌دهد.
رمان حالت معماگونه دارد پس
 رمز و رمزگشایی یکی از مفاهیم مهم و محوری در رمان است. شخصیت اصلی، ویلیام او بسیار تخصص در رمزگشایی دارد و تحقیقاتش دربارهٔ رمزهای موجود در صومعه و جنایات رازآلودی که در آنجا رخ می‌دهد، را پیش می‌برد.

نکته آخر که رمان به بررسی مفهوم قتل و عدالت می‌پردازد. مفاهیمی مانند عدالت خواستاری، معنای قتل، محاکمه و تمامیت قانونی را بررسی می‌کند و تمام اینها  در قالب داستان. 


        

          
در زمانی حدود دهه‌ی 1320 در پی منازعات بین پاپ و امپراتوری مقرر میشه دو هئیت یکی از طرف پاپ و یکی از طرف امپراتور در صومعه‌ای ثروتمند با هم دیدار و گفتگو کنند. از طرف پاپ برادر ویلیام اهل باسکرویل به دیر اعزام میشه و با خودش یک نوکشیش به نام آدسو همراه می‌کنه. راوی این رمان آدسو هست که سالها پس از این جریانات شرح وقایع رو به رشته‌ی تحریر در آورده. در ابتدای رمان جایی که ویلیام بدون دیدن و اطلاع از جریان فرار اسب کهر مکان حضور اسب رو به خوانسالار دیر میگه و بعد تعریف می‌کنه که چطور از روی نشانه‌ها به این نتیجه رسیده، ما و البته بقیه‌ی افراد دیر حساب ویژه‌ای روی ویلیام باز میکنند و همین باعث میشه رئیس دیر ویلیام رو مأمور کنه تا به موضوعی رسیدگی کنه، موضوعی که به تازگی در دیر به وقوع پیوسته، یعنی مرگ یک کشیش. و این تازه شروع سلسله‌وار یک سری اتفاقات تلخ و مرموز در دیر هست. تمام این مسائل در هفت روز اتفاق می‌افته. میتونم بگم داستان از دو قسمت در هم تنیده‌ی جنایی و فلسفی-مذهبی تشکیل شده. در میانه‌ی داستان از مسائل تاریخی کلیسا، روابط بین کشیشان، افراد و گروه‌های متهم به ارتداد و از این قبیل مسائل صحبت میشه. مناظرات و صحبت‌های بین کشیشان شاید برای همه جذاب نباشه اما در مجموع به نظرم این یک رمان کامل بود و از خوندنش لذت بردم.ه
        

          اول از همه باید از امبرتو اکو نوشت. یک کتاب باز درجه یک و یک عاشق کتاب بی نظیر. میزان خونده ها و نوشته های این آدم و عشقش به کتاب و کتاب ها ( که در جای جای این اثر به خوبی مشخصه ) وصف نشدنیه. 
یک رمان جنایی - پلیسی و معمایی و در عین حال تاریخی. پر از نشانه و اسطوره و تاریخ و هیجانه. 
این کتاب تا لحظه آخر شما رو همراه خودش نگه میداره. اما دوتا ایراد اساسی داره.جاهایی که اکو وارد مباحث تاریخی میشه ، کمی ارتباط برقرار کردن با وقایع اون روز برای مخاطب سخت میشه و ایراد دوم هم گفتگوهای طولانی و بعضا بی ارتباط با قصه و سیر داستانه که البته به خودی خود میتونه جذاب باشه اما مخاطب رو کمی خسته میکنه. 
در کل از اون دست کتاب هاست که برای خوندنش باید حوصله به خرج داد و صبوری کرد ولی اینطوری نیست که کتاب رو نیمه تمام کنار بذاری. خود داستان این کشش رو ایجاد میکنه که ادامه قصه رو پیگیری کنی و بفهمی توی این صومعه مخوف چه خبره.
توصیه میکنم این اثر زیبا رو حتما با صبر و حوصله مطالعه کنید.
        

          گل سرخ یا هر نام دیگری

فرض کنید یک نشانه‌شناس مشهور هستید که تحصیلاتتان در رشته‌ی فلسفه بوده. تخصص‌تان فلسفه و هنر قرون وسطاست، مسئله‌تان الهیات مسیحی است، نویسنده‌اید و نوشتن را دوست دارید، عاشق داستان‌های پلیسی هستید، بورخس و مفاهیمش [کتابخانه و هزارتو] را می‌پرستید، کلکسیونی از کتاب‌های خطی باستانی دارید و موضوع بیشتر تفکرات و نوشته‌هایتان در نظریه‌ی پست‌مدرن و رابطه‌ی بین حقیقت و باور یا چگونگی ساخته‌شدن حقیقت دسته‌بندی می‌شود. تا همین‌جا هم باعث شگفتی ما شده‌اید. حالا فرض کنید می‌خواهید رمانی بنویسید که تمام این شاخه‌ها به نوعی در آن وجود داشته باشد. چه می‌کنید؟
ممکن است پس از مدت‌ها تفکر و آزمایش راه‌های مختلف به این نتیجه برسید که اگر شرلوک هولمز را از کانن‌دویل بدزدید و به قرون وسطی ببرید، یک نام قرون وسطایی برایش انتخاب کنید [ویلیام باسکرویلی که به رمان «تازی باسکرویل» کانن‌دویل هم ارجاع دارد. یک دزدی شرافتمندانه!]، مأمورش کنید که به صومعه‌ای برود تا در آن راز قتلی را کشف کند، شخصیت او را جوری بپردازید که مانند نشانه‌شناس‌ها از طریق تفسیر نشانه‌ها به حل معما نزدیک شود، و در نهایت صومعه را به مکانی تبدیل کنید که راهبانش، صبح تا شب مشغول نسخه‌برداری از کتاب‌های باستانی‌اند، تا حدود زیادی به هدف‌تان نزدیک شده‌اید. راه‌حل بسیار خلاقانه‌ای به نظر می‌رسد اما بقیه‌اش چه؟ فلسفه کجا وارد می‌شود؟ الهیات مسیحی باید چه نقشی را بازی کند؟ بورخس و هزارتویش کجا هستند؟ پست‌مدرنیسم؟ این یکی را دیگر حتماً شوخی می‌کنید.
ساختار رمان «آنک نام گل» با پاسخ به چنین پرسش‌هایی شکل گرفته و هر پاسخ با وارد کردن شاخه‌ی تازه‌ای به رمان، قسمتی از روایت را پیش می‌برد. اکو، به شکلی معجزه‌آسا پاسخی بسیار خلاقانه برای هر یک از این پرسش‌ها می‌یابد و رمان را بر این پاسخ‌های شگفت‌انگیز بنا می‌کند. خلاقیت پشت خلاقیت، شگفتی پشت شگفتی، اعجاز پشت اعجاز. چگونه ممکن است شاخه‌هایی چنین گسترده و نامرتبط در یک متن، به شکلی کاملاً منسجم در هم بافته و تنیده شوند؟ پاسخ: «آنک نام گل». اکو شخصیت می‌دزدد، متن جعلی می‌سازد، بحث‌های الهیاتی پیش می‌کشد، معمای پلیسی را پیچیده‌تر می‌کند، راه‌های اشتباه را به جای راه درست جا می‌زند و در نهایت داستانی به شما تحویل می‌دهد که نه می‌توانید آن‌را تا پایان زمین بگذارید و نه بعد از اتمام کتاب فراموشش خواهید کرد.
ترجمه‌ی کتاب، طبق معمول ترجمه‌های علیزاده از اکو، ترجمه‌ای قابل اطمینان و جذاب است.
        

          اولین مواجههٔ من با آقای اومبرتو اکو که باعث شد دو تا کتاب دیگه‌ش رو هم بذارم تو فهرست انتظارم :)


داستان کتاب تو قرون وسطی می‌گذره، در اوایل قرن ۱۴ میلادی.
راوی یه راهب پیره که در زمان رخداد وقایع کتاب نوآموز جوونی بوده که در کنار استادش، ویلیام، راهی صومعه‌ای ایتالیایی میشه.
ویلیام که در واقع برای شرکت در مذاکره‌ای بین طرفداران فرقهٔ فرانسیسیان و نمایندگان پاپ به این صومعه اومده، در بدو ورود با معمای یه قتل مواجه میشه و به درخواست دیرسالار شروع می‌کنه به کنکاش دربارهٔ وقایع عجیب رخ‌داده در صومعه...
کل این ۸۸۰ صفحه هم در واقع در هفت روز اتفاق می‌افته...

 🔅🔅🔅🔅🔅

ویلیام یه دانشمنده، آدم باهوشی که می‌تونه با به کار بردن منطق، از مشاهداتش به علل وقایع برسه و مدل برخوردش با معماها من رو یاد شرلوک هلمز می‌انداخت (این آقای ویلیام اصولا باسکرویلی هم بود که باز یادآور «درندهٔ باسکرویل» آرتور کانن دویله).
و آدسو، راوی داستان، یه پسر نوجوونه که به سلک راهبان دراومده و به درخواست خانواده‌ش ملازم ویلیام شده و همه جا اون رو استاد خطاب می‌کنه.

🔅🔅🔅🔅🔅

بخش‌های زیادی از کتاب به گفتگوهای فلسفی و الهیاتی اختصاص داده شده که احتمالا از حوصلهٔ خیلی‌ها خارج باشه :) ولی من به شخصه از این تیکه‌ها هم لذت بردم.

البته یه جاهایی بود که موقع گوش دادن بهش جدا قیافه‌م اینطوری می‌شد: 😵‍💫
😂
اومبرتو اکو اصولا خودش یه تاریخ‌دانه با تخصص قرون وسطی. اینجا هم کلی بحث‌های تاریخی داریم مثل درگیری کهتران فرقهٔ فرانسیسیان با پاپ یوآنس بیست و دوم، که جدا از نصفشم سر در نیاوردم 😄
البته اینم هر چی می‌گذره واضح‌تر میشه، یعنی اولش یهو میاد چندین صفحه تاریخ میگه که آدم می‌مونه چی به چیه ولی بعد که پیش می‌ره کم‌کم می‌فهمه هر کی کجای این دعوا ایستاده و اصلا درگیری سر چیه 😅
دلم می‌خواست الان که کتاب رو تموم کردم برگردم یه دور از اول اون بخش‌های تاریخی رو بخونم، و کلا یه مقدار بیشتر در موردشون جستجو کنم...

🔅🔅🔅🔅🔅

وسط بحث‌های فلسفی/الهیاتی و تاریخی خط معمایی داستان هم ادامه داره و با اضافه شدن قتل‌ها گره‌های بیشتری ایجاد میشه.

من این بخش‌های معمایی رو هم خیلی دوست داشتم، مخصوصا به خاطر نوع حل مسئلهٔ ویلیام.
البته که اینجا هم یه سری چیزا رو نفهمیدم، مثلا تصور نقشهٔ  هزارتوی کتابخونه جدا از توانایی اندک من در تجسم فضایی برنمی‌اومد 😵‍💫😄
ولی اینقدر بخش‌های دیگه‌ش جالب بود که خیلی غصهٔ این قسمت‌ها رو نخورم :)

🔅🔅🔅🔅🔅

یکی از نکات مهم جذابیت داستان هم برای من شخص ویلیام بود.
آدمی که در عین دینداری، عقل‌گرا و علم‌گراست.
صادقانه بگم که در تصور عامیانه‌م از قرون وسطی این دیدگاه‌های علمی جایی نداشت.
اینجا با رویکردهایی طرفیم که باز در نظر غیر تخصصی من چندان تفاوتی با رویکردهای علم جدید ندارن (از دوستان فلسفه علمی و دیگر متخصصان تقاضا دارم که این اظهارنظر غیر تخصصی رو بر من ببخشایند 😂). ویلیام در موارد متعددی از استادش راجر بیکن نام می‌بره، یه شخصیت واقعی که در نوع خودش خیلی جالب به نظر می‌رسه و توصیفاتش به نظرم قشنگ به یه ساینتیست می‌خوره 😄

من از شخصیت ویلیام خیلی خوشم اومد و جدا دلم می‌خواست می‌تونستم مدتی مثل آدسو ملازمش باشم 😅

تو بحث‌های فلسفی/الهیاتی کتاب هم می‌شد موضوعاتی رو پیدا کرد که هنوز که هنوزه بین دینداران ادیان مختلف، حداقل ادیان ابراهیمی، در جریانه.
عجیب هم نیست. ما هنوز دین داریم و دنیا و با پرسش‌هایی که در مورد نسبت این دو تا وجود دارن درگیریم...
در واقع، کتاب خیلی جاها اشارات مسیحی داره که ممکنه برای ما غیر مسیحی‌ها ملموس نباشه ولی هستهٔ اصلی بحث‌ها به نظرم محدود به نسخهٔ خاصی از ادیان الهی نیست.

کلا هم به نظرم رویکرد نویسنده در قبال دین و قرون وسطی منصفانه بود...

🔅🔅🔅🔅🔅

من نسخهٔ صوتی کتاب رو با صدای آقای رضا عمرانی (با برنامهٔ نوار) گوش دادم و از اجرای ایشون جدا راضی بودم. 
البته نسخهٔ متنی کتاب رو هم خریدم و تو خیلی از موارد بعد از گوش دادن به صوت، یه مروری هم از روی متن می‌کردم :)
زبان اصلی کتاب هم ایتالیاییه و تا جایی که می‌دونم این نسخهٔ فارسی از روی همین نسخهٔ اصلی ایتالیایی ترجمه شده.
اینجا من دیگه امکان مقایسهٔ متن اصلی با ترجمه رو نداشتم ولی در همون حد فارسی که می‌دیدم ترجمهٔ آقای علیزاده خیلی خوب بود.
البته ترجمهٔ انگلیسی کتاب رو هم گرفتم ولی اینقدر سنگین بود و پر از جملات لاتین ترجمه‌نشده که کلا بی‌خیالش شدم 😄 (آقای اکو اعتقاد داشته باید لاتین بلد باشی اگه نیستی همون بهتر که نصف متن کتاب رو نفهمی 😅).

🔅🔅🔅🔅🔅

در نهایت اینکه کتاب واقعا سخت‌خوانه و اگه صرفا می‌خواستم متنی بخونم تموم کردنش بیشتر از اینها طول می‌کشید. با این حال ولی خیلی دوستش داشتم و دو تا کتاب دیگهٔ نویسنده، یعنی آونگ فوکو و گورستان پراگ، رو هم گذاشتم که بعدا گوش بدم. البته آتئیست بودن یا در واقع شدن جناب اومبرتو یه مقدار زد تو ذوقم ولی خب اصولا تو دنیای کتابخونی و درسی من از این چیزا زیاد پیدا میشه و اینا باعث نمیشه از کسی دست بکشم 😂
        

          کمال محضِ داستان نویسی بود واقعا....
        

          هوووووف!
بالاخره تموم شد. 💥💥💥

۹۰۰ صفحه کتابی که فقط داستان نبود بلکه داستانش محملی بود برای طرح سال‌های پایانی قرون وسطی، دوره‌ای از کشمکش‌های فرقه‌های مسیحیت،  فلسفه، مذهب و عشق‌های پنهانی.

داستان کتاب شرح کشف ماجرای چند قتله. راوی مردی است به نام آدسو که خاطرات دوران جوانیش رو تعریف می‌کنه. آدسوی جوان همراه با عاقله مردی به اسم ویلیام باسکرویلی به صومعه‌ای ثروتمند و باشکوه میرن تا در جلسه‌ای مهم با نمایندگان پاپ یوآنس از یک طرف و امپراتور لویی در طرف دیگه جلسه‌ای مهم بذارن. اما به محض ورود با ماجرای مشکوک مرگ یکی از راهب‌ها مواجه میشن. دیرسالار از ویلیام می‌خواد با توجه به سابقه مفتشی که داشته این ماجرا رو روشن کنه. و از اینجا پروسه قتلی به سبک داستان‌های شرلوک هولمز شروع میشه.

اما بخش عمده کتاب بحث‌های فلسفی و عقیدتی مسیحیت رو در نیمه اول قرن چهارده میلادی مطرح می‌کنه. اگر اطلاعاتی درباره کلیت این فرقه‌ها و فلسفه‌شون نداشته باشیم، متنی کشدار و حوصله سربره.
اعتراف می‌کنم بخش عمده این گفتگوها رو رد می‌کردم تا به داستان اصلی برسم.
کتاب و اونچه با کتاب حفظ و منتقل میشه هسته اصلی این داستان رو تشکیل میده. به حدی این مفهوم مقدسه که به خاطرش یک کتابخانه عجیب ساخته شده و کتابدارها حافظ مگوترین اسرار اون هستن.

جالبه که این کتاب اولین رمان اکو بوده، البته تو دهه پنجاه زندگیش اما کاملا مشخصه پشتش سال‌ها دانش و تحقیق بوده. تسلط اکو به زبانشناسی، نشانه شناسی و تاریخ مسیحیت در این کتاب متبلور شده. اتفاقات صومعه بهانه خوبی برای به رخ کشیدن این دانش بوده. 
خوندنش رو توصیه می‌کنم؟ بله.فقط کمی حوصله می‌خواد و صبوری.
        

          کتابی که باید برای خواندنش به اندازه‌ی کافی سرسخت باشی و بتوانی خودت را از خلال توصیفات بسیار جزئی و فراوان و مباحثات علمی و طولانی دینی و سیاسی راهبان صومعه در ایتالیای قرن سیزده به سلامت بیرون بکشی تا یک سوم پایانی بسیار شیرین و تکان‌دهنده‌اش همانند پاداشی برای سخت‌کوشی به تو اعطا شود. دو سوم ابتدایی کتاب شبیه هزارتویی است که باید با صبر و مطالعه‌ی جانبیخود را از آن برهانی تا بتوانی به پایان آفریقا برسی. این کتاب را از روی طاقچه خواندم اما میخواهم نسخه چاپی‌اش را تهیه کنم و یک بار دیگر هم آن را بخوانم. همچین کتابی است از نظر من.
        

          دلم میخواد درباره این کتاب بنویسم. ولی دوست دارم بگم که این کتاب چه شکلی روم تاثیر گذاشت. 
داشتم به این فکر می کردم که قیمت کتاب چقدر زیاد شده. برای منی که شغلم به کتاب و فروشش ربط داره، این خیلی مشهوده. مدام دارم افزایش تقریبا بی رویه قیمت کتاب رو می بینم. 
ولی خب یه چیز رو در نظر نمیگیریم.چیزی که "آنک نام گل" این رو به خوبی بهم نشون داد. 
این که واقعا ارزشش رو داره. ادبیات سراسر امکاناته. به راحتی و با خوندن کتاب میتونیم مرزهای زمانی و مکانی رو پشت سر بذاریم. میتونیم به آرومی در تخت خودمون دراز بکشیم و با خوندن کتاب پرت شیم به 700 سال قبل. میتونیم لذت قدم زدن در کنار کشیش ها و راهب های قرن 14 رو تجربه کنیم. میتونیم نظاره گر مجادله ها، بحث ها و رنج هاشون باشیم. میتونیم در یه کتابخونهِ پر از راز قدم بزنیم. همراهِ همسفرهایی که سعی در گشودن رازها دارن. میتونیم اندوه و سرخوردگی هاشون رو ببینیم. میتونیم همراهشون عصبانی بشیم، بخندیم، گریه کنیم و عشق بورزیم.
شاید ادبیات تنها چاره باشه. ادبیات میذاره که زندگی کنیم.به جای تموم زندگی هایی که نمیکنیم. فراتر از زندان هایی که برای زندگی انتخاب می کنیم.
        

          کتاب را به صورت صوتی از نرم افزار طاقچه با صدای دلچسب آقای رضا عمرانی گوش دادم. با خواندن توضیحات کتاب بنظرم آمد یک کتاب جنایی است با ته رنگی از مسیحیت قرون وسطی. فکر کردم شبیه کتاب های دن براون است ( راز داوینچی و ... ) ولی کاملا در اشتباه بودم. تقربیا تمامی کتاب مربوط به عقاید فرقه های مختلف مسحیت در آن زمان بود و کشمکش بین آنها که متاسفانه اصلا مورد علاقه و سلیقه بنده نیست. کتاب را با مشقت تمام کردم ‌.

        

          آیا تایید قدرت مطلق خدا و اراده‌ی غیرمشروط او در خصوص تصمیماتش، معادل اثبات این نکته نیست که خدا وجود ندارد؟

آنک نام گل، عنوان رمانی‌ست به قلم عالیجناب «اومبرتو اکو» که توسط آقای رضا علیزاده از زبان واسطِ انگلیسی به فارسی برگردان شده است. از نظر حقیر ترجمه‌ی کتاب و متنش عالی نبود، اما با توجه به حرف‌هایی که مترجم در وصف قلم عالیجناب در گفتگویی پس از انتشار کتاب انجام داده، متن قابل قبولی به خواننده ارائه شده است.

نخستین کتابی بود که از اومبرتو اکو می‌خواندم. نویسنده‌ی مشهور و پرآوازه‌ای که هرکجای دنیا نامش به میان آید، شنونده یا خواننده به شکل غیرارادی به یاد کتاب‌خانه‌ی افسانه‌ایِ‌ او می‌افتد.
خرسندم از این‌که در راستای سیاست خواندن نویسنده‌هایی که از آن‌ها چیزی نخوانده‌ام،‌ این بار به سوی آقای اکو شتافتم. 

عجب رمان خوب؟ نه... عالی؟ نه... خارق‌العاده‌ای بود!!!
آقای اکو با تکیه به دانشش که حاصل سال‌ها سال زندگی در دنیای کتاب‌ها بوده، با استفاده‌ از دین، فلسفه و تکیه بر نشانه‌شناسی، شروع به پختن آشی لذیذ و دلچسب برای خواننده می‌کند.
با شروع کتاب به هفتصد سال قبل سفر می‌کنیم. وقایعی از امپراطوری رم، مناسبات در کلیسای کاتولیک، نحوه‌ی حکمرانی پاپ و از همه مهمتر چگونگی و چرخه‌ی زندگیِ راهبان در یک صومعه‌ی تحت نظرِ‌ پاپ و کلیسای کاتولیک را می‌خوانیم.

راوی داستان ما آدسو است. آدسو راهبی است که در روزگار پیری که دیگر سوی چشمی برایش باقی نمانده، یکسری رویدادها را که در گذشته تجربه کرده و با چشم‌هایش دیده به روی کاغذ می‌آورد.
راوی و شخصیت اصلی رمان (آدسو) که با توجه به سن و سال و شخصیتش، من را به یاد «آلیوشا» مخلوق داستایفسکی در ابررمان «برادران کارامازوف» می‌انداخت. به شکلی که در داستان می‌خوانیم،  به شخصی به نام «ویلیام» سپرده می‌شود که خود در گذشته در رم و دستگاه کلیسای کاتولیک، به تفتیش عقاید می‌پرداخته و حال از این کار دست کشیده است. 
ویلیام برای انجام یک ماموریت، به شرحی که در کتاب می‌خوانیم، راهی یک صومعه می‌شود و آدسوی داستان ما نیز در رکاب اوست. 
به محض رسیدن آدسو و ویلیام به صومعه، حادثه‌ای به وقوع می‌پیوندد که خواننده در همان آغاز فکر می‌کند که قرار است رمانی صرفا در ژانر معمایی بخواند و همانند شرلوک، پرده از معمایی بگشاید... اما، این حادثه سرآغاز رویدادهای کتاب است.

اعتراف می‌کنم برای من که این روزها در سفر هستم، رمان ساده‌ای نبود. داستان روندی یکنواخت نداشت، گاهی کند می‌شد و حتی لازم می‌شد روی برخی موارد فکر کنم و دوباره بخشی را بخوانم، و گاهی هم داستان سرعت می‌گرفت و به پیش می‌رفت، اما با همه‌ی این حرف‌ها نمی‌توانستم خواندنش را به تعویق بیندازم چون شدیدا کنجکاو رویدادها بودم.

به ماجراهای کتاب ورود نمی‌کنم، چون با خود عهد بسته‌ام که برخلاف گذشته داستان‌ها را اسپویل نکنم، اما با این کتاب چیزهای زیادی را خواهید آموخت، با دنیای روحانیونِ به ظاهر دین و خداپرست و در حقیقت تشنه‌ی قدرت و ثروت بیشتر آشنا خواهید شد و نهایتا سفری جذاب به گذشته خواهید داشت.

پ.ن: 
دلم می‌خواست حرف‌های زیادی بزنم، اما از آن‌جایی که عده‌ای تروریستِ کله‌خراب با مغزهای پوسیده به نام دین در سراسر جهان دوره افتاده‌اند و به دنبال گردن برای طناب‌های دار و شمشیرهای تیزشان می‌گردند، همچنین از آن‌جایی که سلمان رشدیِ دوست‌داشتنی، جلوی چشم‌هایم است، از بیان آن حرف‌ها اجتناب کردم.
        

          سال ها پیش وقتی با هزاران دردسر نام گل سرخ رو بالاخره در یک کتابخانه خاک گرفته در گوشه ای از شهر پیدا کردم، فکر نمیکردم که در چند روز بعد چنان مجذوب و شیفته ی داستان بشم که این داستان جزو بهترین ها برای من باشه، نام گل سرخ روایتی است از جامعه ای آشنا که دچار ترس و واهمه ای گنگ شده است. داستان روان و پرکشش است و تا مدت ها ذهن خواننده را درگیر خود خواهد کرد. اقتباس سینمایی این کتاب هم با بازیگری شان کانری بسیار دیدنی است.
        

          این کتابِ عزیز اکو یک اقتباس سینمایی هم دارد که دهه شصتی‌های عشقِ سینما حتما یادشان هست.. سینما چهار پخشش کرد. فیلمش هم خیلی خوب بود.
        

          خواندن ۸۶۰ صفحه تمام شد
نه نکته حین خواندن نوشته‌ام که آن را بسط خواهم داد   و این جا نصب خواهم کرد