کتاب حاضر، نمایشنامه ای است که در سال 1953 به زبان پرتقالی نوشته شده است، یکی از قصه های اقوام سامی است و از قرن پنجم قبل از میلاد به زبان آرامی موجود بوده، و تأثیر آن در ادبیات سامی مانند عهد عتیق و عهد جدید و قصص سریانی و حبشی و حتی در ادبیات ارمنی و یونانی نیز مشهود است. این کتاب، نمایشنامه ای کاملاً فلسفی همراه با دیالوگ های خاص و انتقادی است. در نمایشنامه می خوانیم: «روباه خیلی گرسنه ای خوشه انگوری در سر درخت دید، خواست بچیند دستش نرسید. دور شد و با خود گفت: ” هنوز نرسیده “. ای روباه بره خور، میدانی! حیواناتی هستند به نام بشر که آن ها هم یکدیگر را می کشند و گوشت کشته خود را هم نمی خورند. آن ها را در زیر زمین با خاک می پوشانند تا طعمه کرم ها شوند. به منظور تهیه غذا کشت و کشتار نمی کنند بلکه از کشتن لذت می برند! مردم که همه مساوی نیستند، هرکس چیزی نصیبش می شود، یکی نعمت و دیگری نکبت! و این دموکراسی است. مردم حق دارند مرد جباری را انتخاب کنند و جبار حق دارد حکم و دستور بدهد، تو را فقیر می کند تو را غنی می سازد، تو را آزاد می کند تو را بنده می دارد».