چهار جستار در باره‌ی زن به جای طرح راه‌حل‌های پیچیده برای زنان، پرسش‌های ساده‌ای مطرح می‌کند و جهان زنان را در مسیر خیزش برای تغییر و دگرگونی قرار می‌دهد.

مجموعه‌ی استخوان‌های روح دفترهایی‌ست در باب فلسفه و نظریه‌ی مدرن. استخوان‌های روح سر آن دارد تا بازنمایی تحلیلی و دقیقی از جریان‌ها و جنبش‌های فلسفی و نظری معاصر به‌دست دهد.

آنچه در «جستارهایی درباره‌ی زن» انتظارتان را می‌کشد:

مقاله‌ی اول، استاندارد دوگانه‌ی پیرشدن، به بررسی قاعده‌ی استاندارد دوگانه‌ی پیرشدن پرداخته که به‌تفصیل، فضای متفاوت و ساختار ذهنی دیدگاه‌های زنانه و مردانه و نیز کل جامعه را تحلیل کرده وبه نقش زنان در فرایند تغییر دیدگاه‌ها تأکید می‌کند.

مقاله‌ی دوم، جهان سوم زنان، پرسش‌وپاسخی است که مجله‌ی پارتیزان برای سوزان سانتاگ و دیگر زنان فمینیست معاصر، همچون سیمون دوبوار ترتیب داده است. در این مصاحبه سانتاگ به‌صراحت از وضعیت زنان در جامعه و جایگاه آن‌ها در روند مبارزه برای به‌دست‌آوردن آزادی و پیشرفت صحبت می‌کند.

مقاله‌ی سوم، زیبایی زن، منشأ ذلت یا منبع قدرت، بسیار کوتاه و موجز درباره‌ی زیبایی زن از منظر دیدگاه‌های یونانی و مسیحی به تحلیل پرداخته و از زیبایی زن به‌عنوان ابزاری برای ارج‌نهادن یا فروکاست زنان صحبت می‌کند.

مقاله‌ی چهارم، زیبایی چگونه در آینده متحول خواهد شد، نیز از تحولات در امر زیبادیدن، پرداختن به زیبایی و تلاش برای زیباتر دیده‌شدن می‌گوید؛ همچنان که روندها و گرایش‌ها به‌سمت تغییر دیدگاه‌ها، تغییر سلیقه‌ها و تعمیم زیبایی زن در جهت دگرگونی، تعدیل و شمولیت جامعه حرکت می‌کند.

چرا باید «جستارهایی درباره‌ی زن» را خواند:

سوزان سانتاگ در چهار جُستار که به‌طور جداگانه و مستقل درباره‌ی موضوع زن نوشته، نقد خود را استادانه از جامعه، تاریخ و جایگاهِ- متأثر از قضاوت محیط پیرامون و گاه خودخواسته‌ی- زن بیان می‌کند. سانتاگ که با نگارش آثاری چون علیه تفسیر، درباره‌ی عکاسی، تماشای رنج دیگران، در آمریکا، دوست‌دار آتشفشان، سفرنامه‌ها از جنگ ویتنام و سارایوو و بسیاری آثار دیگر از جمله مهم‌ترین نویسندگان منتقد آمریکا و چهره‌ای جهانی و مشهور به‌شمار می‌آید، این‌بار در جستارهایش منزلت و نقش زنان را به چالش می‌کشد و آن‌ها را فارغ از الگوهای مردانه و تقبیح جامعه با خودِ واقعی، ظرفیت‌های نهفته و شکوفانشده‌ی زن مقایسه می‌کند.


http://www.bookcity.org/detail/29515/root/books
1401/01/10
        

          حقیقتش خوندن فصل اولش حجم عظیمی از ناامیدی رو بهم تحمیل کرد... ادامه دادم و هم‌چنان دیدم همین‌طوره...
ولی خب از واقعیت‌ها گریزی نیست...
        

          - یک ستاره را به خاطر قدیمی بودن و بعضا عدم تطابق برخی از مسائل با زمان حاضر، کم کردم.
        

          این کتاب شامل چهار جستار از سوزان سانتاگ درباره‌ی زنان، حقوقشون و تفکراتشونه.

بخش اول درباره‌ی «پیر شدنه»، این‌که سن تا چه اندازه برای یک زن مهمه و افزایش سن چه نگرانی‌ها و رنج‌هایی رو براش به همراه داره.
این دقیقا موضوعیه که خودم همیشه خیلی بهش فکر می‌کنم و برای همین هم این جستار رو خیلی دوست داشتم.

بخش دوم در قالب پرسش‌هایی از سانتاگ درباره‌ی «آزادیِ زنانه».
توی این بخش به اهمیت کار کردنِ یک زن پرداخته می‌شه. این که کار کردن و عدمِ وابستگی چقدر برای احساس آزادیِ یک زن لازم و موثره.

بخش سوم و چهارم به مبحث «زیبایی» یک زن پرداخته شده، چیزی که متاسفانه این روزها خیلی‌هامون به شکل افراطی بهش می‌پردازیم.
(من خودم رو از این دسته جدا نمی‌دونم، ولی خب دارم تلاش می‌کنم خودم رو بپذیرم با هر نقصی که قابل تغییر نیست و با هر تغییری که نمی‌شه جلوش رو گرفت)

در بخشی از کتاب، به رفتار اشتباه زنان موفقی اشاره شده که به دلیل احساس قدرت و استقلال، زنانِ دیگری که این موفقیت رو نداشتن رو سرکوب می‌کنن و اون‌ها رو ضعیف و ناچیز می‌بینن.
این مسئله رو بارها دیدم، احتمالا برای شما هم آشنا باشه.

حتما شما هم تو اینستاگرام دیدین که خیلی ‌ها درباره‌ی استقلال و زندگی مرفهی که دارن تولید محتوا می‌کنن، مثلا یکی می‌گه من دو سال شبانه روز کار کردم و حالا با پول خودم فلان ماشین رو دارم و فلان سفر خارجی رو می‌رم، شما هم اگه پیشرفت نکردین یعنی خودتون تلاش نکردین.

ولی بیاین قبول کنیم این اتفاق برای همه نمی‌افته!
شاید اون آدم، زمانی که کارش رو شروع کرده سرمایه‌ی خوبی داشته، خانواده یا پارتنر حمایت‌گری داشته و حتی  وضعیت سلامت روانش خوب و طبیعی بوده.
این آدم قطعا شرایط بهتری برای پیشرفت تو کارش داشته،
نسبت به آدمی که بدون هیچ پول و سرمایه‌ای، هیچ همراه و حامی‌ای و … کارش  رو شروع می‌کنه و تلاش می‌کنه.

شاید اگه کتاب‌های زیادی با موضوعِ زنان خونده باشید، این کتاب براتون چیز جدیدی نداشته باشه، من مطالعه‌ی خیلی کمی در این موضوع داشتم و برای من ارزش مطالعه داشت.
        

          اول دربارۀ خود کتاب و نشر بگویم. چنین کتابی از سانتاگ وجود ندارد. تا اینجا مشکلی نیست اما مشکل از جایی شروع می‌شود که کتاب انگار فقط برای توپاچه کردن درست شده است و قرار است با چند اسم ما را گول بزند. اول از همه این که تمام نوشته‌ها جستار نیستند و به خاطر اسم در کردن مفهوم «جستار» الکی روی جلد نوشته‌اند جستار. مورد دوم این که نمی‌دانیم آیا مقاله دیگری از از سانتاگ دربارۀ زنان وجود دارد یا این که فقط این‌ها به دست مترجم رسیده. خبری از واژۀ گردآوری نیست و انگار انگار واقعاً این کتاب برای سنتاگ است. اما مهم‌تر از همه خود حرف‌های سانتاگ است که دمده، قدیمی و گاهاً متناقض است. این بیشتر به خاطر این است که کتاب را خودش تالیف نکرده و حرف‌هایی که زده به دلایل مختلفی بوده و البته این روزها این قدر پیشرفت کردیم که شبیه خواندن کتابی دربارۀ زمین مرکزیت باشد. نشر کاملاً از اسم سانتاگ استفاده کرده تا این حرف‌های قدیمی را به خورد ما بدهد و البته شاید این بهانه را داشته باشد که این‌ها بخشی از تاریخ فمنیسم است. پس توصیه می‌کنم که کتاب را نخرید چون خود این کارها مغایر با فمنیسم و مبارزه است و البته ضدانسانی.
اگر این اولین کتابی است که از سانتاگ می‌خوانید ناامید نشوید و سراغ کتاب‌های اصلی او بروید.
        

          من پنج ستاره رو به خاطر مضمون اثر و اندیشه‌ی ژرف خانم سانتاگ می‌دم. به ترجمه و ویراستاری ۳/۵ می‌دم.
        

          جستارهایی حول محور زن، حقوق زن، انتظارات جامعه، نابرابری‌ها، تبعیض‌ها و... از نویسنده‌ای فمنیست.
هرچند از زمان نگارش کتاب مدت زیادی گذشته و مسائلی مانند حق رای و حق اشتغال خیلی وقت است که حل شده‌اند و البته که جستارها از فرهنگ ایران خیلی دورند، اما خواندن کتاب، نه در موضع پاسخ بلکه در موضع سوال، خالی از لطف و تامل نیست.
        

          کتابی درباره "زن" بدیهیاتی که بعضی در دنیای امروز کاملا پذیرفته و حل شده و بعضی همچنان نه!
استاندار دوگانه ی پیرشدن، تفسیر زیبایی زن ، جایگاه زن در خانواده و اجتماع و تاریخ...

ازمجموعه ی #استخوان_های_روح نشر نیماژ

از متن کتاب:
درصورت مردان خط ها، زخم ها و زائده ها نشانه ی شخصیت و قدرت روز افزون است.این خط ها بسیار محترمانه، احساس قدرت، کمال و کیفیت مردان را نشان می دهند؛نشانه ی زندگی زیسته؛اما درباره ی زنان، خطوط پیری یا هر زخمی، حتی نشان تولد روی صورت، همیشه به شکل منفی قضاوت شده و از آن به عنوان نقص تاسف برانگیز یاد می شود.شخصیت زن باید زیبایی درون زاد باشد و نه محصول تجربه، سن، فعالیت هاو فرایند شکل گیری شخصیت انسانی.صورت زن تا زمانی که نشانه ای از رد پای نهان گذر عمر، احساس، خطر ها و.. در آن پیدا نشود، ممتاز است. به طور ایده آل فرض بر این استکه ماسکی ابدی تغییر ناپذیر همچنان بر صورت زن قرار دارد...زنان باید بیشتر با صورت خودشان را معرفی کنند و صورت ایده آل زن صورتی بی نقص است....