مردی ایرانی که در آپارتمانی قدیمی و فقیرانه در فرانسه زندگی می‌کند، فضا و شخصیت تکراریِ رضا قاسمی. نوع نگاه ها جدیدند. قاسمی تازه حرف می‌زند و بدون ترس. آزادانه و بدون سانسور. می‌شود پرش های او از دنیایی و خیالی به دنیا و خیالی دیگر را دوست داشت.
        

          چاه بابل بخشی از هستی من است
باشد که آنرا پاس بداری و بگویم ایول اژین
این کتاب کادوی یه دوست عزیز است برای من خیلی ارزش دارد
چرا معلقم کردی؟ می شد که نباشم.
می شد که نپرسم.
می شد که بگویم همین است که هست... 
        

          تو چنلم نقدش کردم و گفتم چرا امتیازش رو کم کردم.
        

          یک شاهکار
از همنوایی هم زیباتر نوشته شده ولی به دلیل ممنوعیت چاپ نتونست به جایگاه اصلیش برسه
اگر جنوبی باشید این کتاب رو تا پوست استخون درک می‌کنید مخصوصا شخصیت مندو رو که صدایی مثل بخشو داره.
جوری که رضا قاسمی مکالمات بین شخصیت های فرانسوی رو به قلم آورده خود نویسنده های فرانسوی نمی‌تونند اینقدر دقیق توصیف کنند.

کتاب پر از جمله های زیبا بود. کاش اون ها رو جایی یادداشت می‌کردم.
        

          قطعا نوشتن از این کتاب سختمه چون اعتماد به نفس متفاوت بودن و داشتن سلیقه‌ی متفاوت رو ندارم
اما این کتاب رو دوست داشتم، چون نثر زهر‌آگین این چنینی در ادبیات فارسی رو دوست دارم
شاید جهان پیرامون زندگی من این‌قدر تاریک و مبهم نباشه، اما باور دارم که این تاریکی‌های واقعی‌ان و در جهان وجود دارن؛ توصیف عشق اروتیک شاید مورد پسند خیلی از کسانی که کتاب دست میگیرن نباشه اما به نظرم واقعیه و در دنیای واقعی وجود داره پس باید خونده بشه
پرده برداشتن از واقعیات ترسناک سیاسی هم همیشه در اعماق وجودم یک زخمی به جا میذاره که دردناکه، اما باید ایجاد بشه و این کتاب نمونه‌های وحشتناکی از این خاطره‌ها رو روایت می‌کنه که کاااش بشه گفت اغراق شده