#کتاب زال و رودابه
امتیاز: ۳.۵

یکی از کتاب‌های دیگه مجموعه عشق‌های فراموش‌شده (که برای نوجوان‌‌هاست) مربوطه به زال و رودابه. زال در اینجای قصه پیش پدرش سام برگشته و بین آدم‌ها داره زندگی میکنه. و پدرش سام، پهلوانیه که در خدمت شاه ایرانه (جمشید). به سام خبر میرسه که دیوها به مازندران حمله کردن برو اونجا اوضاع رو سامان بده. سام رهسپار جنگ میشه و زال که حوصله‌اش سر رفته برای سرکشی به حوالی کابل میره. کابل و ایران از قدیم الایام باهم دشمنی داشتن و این بخاطر وجود ضحاک بوده که جوانان ایرانی رو کشته بود و اینجای قصه زال عاشق و شیفته‌ی دختر کابلی به اسم رودابه میشه و این عشق دوطرفه است. هفت نسل رودابه به ضحاک میرسه و هفت نسل زال به فریدون. آیا این عشق به سرانجام میرسه؟ کتابو بخونید.

یه آدمی در قرن ۳ و تو سن ۶۰ سالگی شاهنامه رو مینویسه و همچین روایتی از عشق رو به رشته تحریر درمیاره. قشنگ نیست؟

یه نکته‌ای هم که جا داره بگم اینه که قصه راپونزل (گیسو کمند) که والت‌دیزنی به خورد بچه‌های ما داده برگرفته از گیسوان بلند رودابه بوده که موهای خودشو از بالای برج پایین میندازه تا با اونها زال به بالای برج بره.
        

          برای من که قلبم بین عاشقانه های ایرانی جامونده بهترینه؛ 
جالبه بدونید کتاب گیسو کمند و داستان راپونزل
از همین زال و رودابه الهام گرفته شده
و متاسفانه خیلی از نوجوونای ما نمیدونن
در حالی که اگه ازشون بپرسی راپونزل کیه
خیلی خیلی بهتر میتونن جواب بدن 
تا اینکه ازشون داستان زال و رودابه رو بپرسی؛ 
کتابای عاشقانه زیاد خوندم، 
از مارال و آرمان گرفته تا زال و رودابه🌱. 
اما هنوز هم دلم عشق اساطیری رو میخواد
البته هرکسی عشقشو یجور ابراز میکنه
امـا؛ 
اگر کسی هم توی تقدیر من هست 
کاش عشقشو مثله زال ابراز کنه
بدون دیدین 
حتی بدون شنیدن.. 

        

          اولین کتاب از این مجموعه بود که خوندم و واقعا کتاب بسیار زیبایی بود.
کتابی که عشق واقعی رو توصیف میکرد.
واقعا قشنگه که خانم فلاح اومده همچین اثریو نوشته چون خیلیا الان دیگه علاقه ای به شاهنامه خوانی ندارن..

        

          داشتم در بهخوان می‌گشتم که به نویسنده‌ای با فامیلی «فلاح»  برخوردم. از سر کنجکاوی وارد صفحه‌اش شدم و کتاب‌هایش را از نظر گذراندم. این کتاب، اولین کتابی بود که چشمم را گرفت.
ماند در خواهم خواندها تا بلاخره پیدایش کردم و خواندَمَش.
داستان این کتاب، داستان زال سپید مو و رودابه‌‌ی نسل ضَحاک است. روایت عاشق شدن و رسیدن این دو را در این کتاب، با قلم الهام فلاح خواهید خواند.
داستان زال و رودابه در شاهنامه نوشته شده است اما قطعا برای همگان قابل فهم نیست و هر نویسنده‌ای که بیاید آن داستان‌های زیبا را به فارسی امروز در بیاورد و قابل فهم روایتش کند، واقعا قابل تحسین است. زیرا همه باید از داستان‌هایی که درون بزرگ‌ترین گنجینه‌ی فارسی‌ست آگاه شوند و لذت کافی را ببرند.
نویسنده خودش به داستان شاخ و برگ داده و چیزهایی را از ذهن خودش_طوری که داستان عوض یا اشتباه نشود_به آن اضافه کرده است که‌خود زیبایی داستان را دوچندان می‌کند.
با توجه به این نکته، انتظار می‌رفت حاشیه پردازی داستان زیاد و آزاردهنده باشد، اما اصلا اینگونه نبود و حاشیه بپردازی‌ها کاملا درست و بجا بودند. 
به شخصه آنقدر شیفته‌ی جذابیت و زیبایی داستان و گیرایی قلم نویسنده شدم که کتاب را در یک نشست کوتاه تمام کردم. 
و اما نکته‌ای که گفتنتش خالی از لطف نیست؛ داستان راپونزل(گیسوکمند) برگرفته از همین داستان زال و رودابه‌ی شاهنامه است که رودابه در دیدار مخفیانه‌اش با زال، موهای بسیار بلندش را به پایین کوه می‌فرستد تا از آن بالا بیاید. 
چه کرده‌اند با داستان‌های کهن ما که این‌چنین، مانند مفسده‌ای به گوشه کنار زندگی اجتماعی مردم افتاده‌اند و هر طور که می‌خواهند، با همان تغییراتی که می‌خواهند به خورد مردممان می‌دهند؟
        

          ماجرای عاشقی پدر مادر جهان پهلوان ، رستم جالب و خواندنی است
و عشق میانشون به زیبایی و دلنشینی به تصویر کشیده شده 
و داستان راپونزل و انداختن گیسوانش برای عاشق خود ، از داستان زال و رودابه برداشته شده است.
        

          

این اولین کتابی بود که از این مجموعه یعنی عشق‌های فراموش شده می‌خوندم. چند نکته به ذهنم میاد در مورد این کتاب که در ادامه بهش اشاره می‌کنم. اول اینکه اضافه کردن شخصیت‌ها یا روایت‌های فرعی به داستان‌های کهن یا معروف برای اینکه مناسب فیلم بشه یا حجم بیشتری پیدا کنه و جذابیت بیشتری مثلاً برای کودکان و نوجوانان داشته باشه امر مرسومی هست توی دنیا و مثلاً توی هالیوود هم زیاد دیدیم که کتابی به فیلم تبدیل میشه و مثلاً یک ماجرای عشقی به موضوع اصلی که به فرض جنگی بوده اضافه میشه تا جذابیت بیشتری به فیلم داده بشه، در این کتاب هم سعی شده با اضافه شدن چند شخصیت این اتفاق رقم بخوره همون‌طور که در پیشگفتار کتاب به این موضوع اشاره شده


«داستان زال و رودابه برگرفته از شاهنامه، اثر فاخر حکیم ابوالقاسم فردوسی است. فردوسی در سال ۳۱۹ شمسی چشم به جهان گشود و در سال ۳۷۰ شمسی نوشتن شاهنامه را آغاز کرد. داستان زال و رودابه یکی از عاشقانه‌ترین و جذاب‌ترین روایت‌های عاطفی شاهنامه است. اصل داستان بیانگر عشقی است که از مرز کشور و نژاد فراتر می‌رود و هیچ کدام از اندیشه‌های پلید و دشمنانه سد راه آن نمی‌شود. زال که جوانی سپید مو و سرخ‌روی است با دختر فرمانروای کابل آشنا می‌شود و به او دل می‌بندد. داستان زال و رودابه فقط عشق رودابه به زال نیست بلکه عشق تمام انسان‌ها از هر رنگ و نژاد و قبیله‌ای به یکدیگر است. کتاب حاضر شکل جدیدی از داستان بی‌نظیر و شیرین زال و رودابه است. در این کتاب سعی شده با افزودن چندین شخصیت فرعی به داستان، آن را از شکل مرسوم خارج و برای مخاطب نوجوان خود دلچسب تر کند. همچنین از شیوه‌ی روایت داستان‌های کهن به زبان ساده پرهیز شده و داستان به کمک ده شخصیت جدید در کنار شخصیت‌های اصلی داستان پیش می‌رود.



اما نکته‌ی خیلی مهمی که راجع به این موضوع هست اینه که در این پروسه‌ی افزودن جذابیت ما نباید نقاط اصلی داستان رو تغییر بدیم. توی هر داستان چند اتفاق هست که نقاط عطف یا نقاط اوج داستان هستند، شما نمی‌تونید به دلخواه این اتفاقات رو حذف با تغییر بدید برای مثال آیا ممکنه در باز تعریف داستان رستم و سهراب به دلخواه صحنه‌ای که سهراب رستم رو به زمین می‌زنه حذف کرد؟ قطعاً خیر. در داستان زال و رودابه یک صحنه‌ی کلیدی داره که وقتی زال برای دیدن رودابه به قصر میره، رودابه موهاش رو از بالا به پایین می‌ریزه تا زال با استفاده از موهای رودابه بتونه از دیوار بالا بره اما زال این کار رو نمیکنه و با یک طناب بالا میره و در واقع دلش نمیاد که به معشوق درد و رنجی وارد کنه، حالا نویسنده‌ی محترم این کتاب این قسمت رو عوض کرده و راپونزل رو ریخته توی رودابه و زال موهای رودابه رو میگیره و میره بالا!
نکته‌ی بعدی که می‌خوام اشاره کنم، سلیقه‌ای هست، این حجم از ساده‌سازی یک داستان اسطوره‌ای مورد پسند من نیست و به نظرم حداقل باید رنگ و بوی قدمت و اصالت روایت توی هر اثر اقتباسی وجود داشته باشه که اینجا وجود نداره. برای آشنایی با مدل متن این قسمت رو می‌نویسم:


زال چشم در چشمان رودابه دوخت که زیر مهتاب شبانه به نمناکی شوق دخترانه می‌درخشید و طوری که انگار از خود بپرسد گفت کی باور می‌کنه تو از خاندان شیطان باشی؟ رودابه از ناراحتی صورتش را چرخاند. زال دست پاچه شد و گفت خداوند من رو تا صبح زنده نگذاره اگر با کلامم دلت رو شکسته و روح نازکت رو رنجونده باشم. من همونی رو گفتم که شنیدم. همون دلیلی که مانع شد سر سفره‌ی پدرت بنشینم و از دشمنی هفت نسل پیش ما حکایت داشت. رودابه آهی کشید و زمزمه کرد: سوگند به مهری که از تو به دل دارم، من و والدینم هیچوقت دست به گناه و خیانت آلوده نکرده‌ایم اما انگار نام پر ننگ ضحاک پلید تا ابد روی پیشانی ما حک شده و دامن ما تا ابد از این آلودگی پاک نمیشه.



و اما ناامید کننده‌ترین قسمت این کتاب اشتباهی بود که راجع به شاه ایران در زمان داستان شده بود. اینکه مدام و بارها به جمشیدشاه اشاره میشه در حالی که شاه ایران در اون زمان منوچهر بوده واقعا اذیت کننده بود.
در نهایت ۳ امتیاز دادم اما از این ۳ امتیاز ۲ امتیازش فقط و فقط برای فردوسی و داستان اصلی زال و رودابه بود که اسمش روی جلد این کتاب آورده شده


        

          از همون جنس کتابایی که جاش در دوران نوجوانیم خیلی خالی بوده...🥲
این جلد از کتاب داستان آشنایی و وصال زال سیستانی و رودابه کابلی  رو با زبان داستانی به تصویر کشیده...🥰📗
اگر دوست دارید فرزندانتون با شخصیت های کهنِ آشنا و به  شاهنامه خوانی  علاقه مند بشند ،این کتاب رو از دست ندید🤌.
.
ی جا خوندم این قسمت از کتاب که زال با کمک موهای رودابه بالای برج میره ، با خود شاهنامه تفاوت داره ؛
  زمانی که رودابه موهاش از برج برای زال پایین میندازه که سریع تر بالای برج بیاد، زال موها رودابه رو میبوسه و قبول نمیکنه و با قوت خودش از برج بالا میره...💘
دقیقِ این قسمت از داستان  هم ،بنظرم جالبه!
حالا کدومش درسته؟؟!؟؟
        

          زیبا و روان و همه چی تمام!🥰 نمیدونستم داستان گیسوکمند ایرانی داشتیم!

شخصیت ها:
پادشاه ایران: جمشید شاه
فرماندهی زابلستان: سام
پسر سام: زال 
جد سام: فریدون آهنگر

پادشاه کابلستان: مهراب
همسر مهراب: سيندخت
دختر مهراب: رودابه
جد مهراب: ضحاک

خیلی پیچیدگی و سختی نداشت عشقشون نسبت به ویس و رامین که قبلا خوندم، اما از شیرینی چیزی کم نمی کرد🤭
موضوع اصلی این بود که به دلیل دشمنی قدیمی جد هاشون فکر میکردن نباید این وصلت سر بگیره🫡