بیوه زیرک از معدود کمدی های گولدونی است که در آن حس استقلال طلبی و انتخاب گرد زنانه بر وجه انفعالی شخصیت اش در ذانقه کمدی رنسانسی پیشی می گیرد.
این کمدی بستری برای ارائه تمنیات پنهان گولدونی و مطرح کردن آرزوی دیرین خود یعنی اتحاد ایتالیا و نیز خروج نقش های زنانه از دایره کلیشه معشوق های منفعل و منتظر است. از دیگر خصوصیات این متن باید به حذف ماسک (که همواره به صورت پیش فرض بر صورت بازیگران کمدیادلارته بوده است) و ارتقا آن به عنوان عنصری پیش برنده در روایت نمایشی اشاره کرد. در این جا ماسک نه یک صورتک تزئینی و حسب عادت که ابزاری برای انتقال قصه و در واقع یک حربه تکنیکال است گولدونی این نمایش را نخستین بار در سال 1752 و در جریان کارناوال سالنامه شهر ونیز به صحنه می برد.
کالو گولدونی متولد 1707 در ونیز و در گذشته به سال 1793 در پاریس است. ولتر او را مولیر ایتالیا می نامد. به راستی باید گولدونی را مهم ترین کمدی نویس تمام رنسانس در ایتالیا دانست. کسی که سنت های نمایشی «تئاتر ماسک« را در ریختار نمایشنامه مدون کرد و اصلاحات اساسی اش جانی دوباره به کمدیادلارته بخشید. تا امروز و بعد از گذشت بیش از دویست سال از مرگ او صحنه های بزرگ تئاتر جهان هیچ گاه از آثارش خالی نبوده است.
مجموعه نمایشنامه های بیدگل، مجموعه ای منحصر به فرد از نمایشنامه هایی است که تا به حال به فارسی ترجمه نشده اند و یا ترجمه مجددی از نمایشنامه هایی خواهد بود که از هرجهت لزوم ترجمه دوباره آن ها حس می گردد.