اوایل کتاب،جلو رفتن سختم می‌آمد. اما بعد از قرار گرفتن در فضای آن، با لذت تمامش کردم. حس و حالش نزدیک بود، آشنای دل بود و مطلوب تشنگی‌ام.
        

          قبل از خوندن نمایشنامه یکی از دوستام خیلی بد می‌گفت از نمایشنامه و یکی از استادها خیلی نمایشنامه رو دوست داشت اما من حسم بینابین این دو نفر بود... نه بدم اومد مثل دوستم که نتونست حتی تمومش کنه و نه مثل استادم عاشقش شدم... البته یکی از دلایلی که داستان پس می‌زنه آدم رو تعدد شخصیت‌ها و داستان هر کدوم تو یه نمایشنامه با حجم نرماله... تقریباً شش یا هفت‌تا داستان روایت می‌شه که گاهی آدم رو گیج می‌کنه.
        

          نمایشنامه روایت گر زندگی دوازده زن است که از مناطق جنوب تهران به سفر زیارتی مشهد می روند. دوازده زندگی از دل آدمهای مختلف با حال و روز متفاوت. شخصیت پردازی و روایت منحصر به فرد نویسنده که با خواندن متن شما با جزئیات احساس هر شخصیت آشنا می شوید طوری که  هر واژه، هر آوا و هر دیالوگ بر اساس شخصیت تعریف می شود و از دیگری کاملن متمایز است. و همینطور مکث ها و آوا های گنجانده شده در متن تصویر دقیقی از لحظه به لحظه ی نمایشنامه می دهد طوری که با خواندن آن به تنهایی برای ما ساخته می شود.
        

          برای روایت‌های ناشنیده‌ی مردمان سرزمین مادری در موقعیتی نمایشی و بهره‌گیری مناسب از شیوه‌های نمایش‌های ایرانی در فضای کنونی. 


به قلم رضا کوچک‌زاده، ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هفتم، سال 1394.