خواندنش رو کاملا اتفاقی و با نسخه‌ی الکترونیک شروع کردم. برام جذاب بود‌؛ به اندازه‌ای که همون روز رفتم کتابفروشی و نسخه‌ی فیزیکیش رو خریدم تا ادامه‌ش رو ساده تر بخونم اما وقتی به پایان داستان رسیدم...
واقعا ناامید شدم. نویسنده ایده‌ی خوبی داشت. قلمش جذاب بود. دوره‌ی پر تب‌وتابی رو برای نوشتن برگزیده بود اما شخصیت پردازیش خوب نبود. در واقع این داستان اصلا شخصیت پردازی نداشت. جوری که وقتی به صفحه‌ی آخر رسیدم از خودم پرسیدم: خب که چی؟؟
به نظرم ایده و داستان حیف شده بود. میتونست خیلی طولانی‌تر و قوی‌تر باشه.
حداقل می‌شد شخصیت شاه اردشیر، پریزاد و مهم‌تر از همه، شاهزاده بهمن رو که نقش بسیار مهم و پیش‌برنده‌ای در داستان داره از دید سمیرامیس به مخاطب شناسانده بشه.